je suis rien (232)

(Westland, 4 april 2020). Regionaal bestuurlijk Nederland ontwaakt uit de crisisnachtmerrie, vijf weken na de eerste Nederlandse besmetting. Sociale, goedbedoelde acties voor eenzame of zieke regiogenoten maken plaats voor bestuurlijke verantwoordelijkheden. Gekozenen moeten immers beleidsmatig en strategisch (be)sturen naar een toekomst zonder corona. Het motto ‘Nu even geen politiek’ kan niet meer.

Zonder pers
Provinciale Staten Zuid-Holland beginnen woensdag digitaal te vergaderen. Midden-Delfland vergadert op 14 en 28 april weer ‘gewoon’, eerst opiniërend daarna besluitvormend. De Maassluise gemeenteraad komt dinsdag bijeen. Zonder publiek, de verplichte openbaarheid gaat via internet. Discutabel is het besluit om ook de pers te weren. Westland loopt in dit alles wat achter. Maar beter laat dan nooit. Er is nu actie gaande.

Op zeker
Westland wilde klaarblijkelijk op zeker spelen en afwachten totdat digitaal stemmen voor gemeenteraden juridisch mogelijk zou worden. De Noodwet daartoe is dinsdag in de Tweede Kamer goedgekeurd en komt komende dinsdag in de Eerste Kamer. De Westlandse griffie – het bestuurlijk secretariaat van de gemeenteraad – heeft al onderzocht hoe de raad, fysiek of digitaal, weer kan draaien.

Mild autocratisch
De Glazen Stad is de afgelopen, hectische, weken mild autocratisch bestuurd door een bestuurscollege van hoofdzakelijk thuiswerkende wethouders. En dito ambtenaren. Met een onder de Veiligheidsregio Haaglanden extra bevoegde burgemeester.
Druk is het vooral voor de kersverse wethouder Albert Abee die met zijn mensen een Himalaya aan extra papierwerk over zich heen krijgt nu de overheid massief het bedrijfsleven financieel ondersteunt. De anderen richten zich hoofdzakelijk op noodzakelijke, lopende zaken.
Het zevental vergadert dagelijks ‘schermend’ thuis en wekelijks in de gemeenteraadszaal. Op veilige afstand, er zijn daar bijna 45 stoelen.

Meedenken
Van een lastige, vragenstellende raad hebben ze geen last. Vaak gebruikt argument van raadsleden: in deze crisistijd moeten we de bestuurders ruimte geven en niet doen aan (partij)politiek gedoe.
Terecht, maar zakelijk (mee)besturen is ook hun core business. Algemene vragen over (on)voldoende BOA’s of extra geld voor leencomputers aan arme, kinderrijke gezinnen, is geen zeuren, maar meedenken. Er is wel geregeld digi-overleg tussen college en de fractieleiders. Meer niet. Rond individuele raadsleden hangt naar buiten toe een ijzige stilte.

Thuiszit-sessie
Vraag is of de Westlandse raad deels of geheel digitaal wordt. Komt er een gemeenteraad bijeen aan de Verdilaan met alleen 9 fractieleiders plus burgemeester/voorzitter en wethouders? Met de rest van de raadsleden digitaal zichtbaar en hoorbaar thuis?
Of wordt gekozen voor een totale thuiszit-sessie waarbij iedereen op de pc koekeloert, meepraat en stemt. Na technische testen wordt daarover dinsdag besloten. Dan horen we ook of die eerste corona-raadsvergadering op dinsdag 14 april is. Of toch later. Met of zonder media.

Zonder machtsdenken
Politiek interessant is hoe de agenda eruit gaat zien. Als het college, zoals het zegt, ondanks corona eigenlijk gewoon heeft doorgewerkt, dan zal die behoorlijk lang zijn. Sowieso voorstellen bevatten waar een deadline aan hangt. Maar ook waaraan soms een politiek geurtje kleeft.
Vrijwel iedereen, coalitie en oppositie, begrijpt dat ouderwets politiek geneuzel nu ongewenst is. Maar je mag van (vooral) de oppositie ook niet verwachten dat ze alles, vanwege de crisis, maar voor zoete koek aannemen.
En van een bestuurscollege, met een raadsmeerderheid achter zich, mag je in deze crisistijd democratisch, respectvol en wijs gedrag verwachten. Zonder machtsdenken, samen met de oppositie.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.