Annie Persoon – Van Bergenhenegouwen 1925 – 2014
Zowel vader Nico als zijn vijf kinderen zingen bij de koren Deo Sacrum; moeder Annie niet. Die zorgt voor de huishouding; tijdens de koorrepetities staat zij in de schoenenwinkel. Saillant detail, thuis wordt er nooit gezongen. ‘Dat deden we gewoon niet, ik weet ook eigenlijk niet waarom,’ vertelt dochter Lies.
Annie Persoon – Van Bergenhenegouwen is gelovig, gaat ook trouw naar de kerk en is als vanzelfsprekend de grootste fan van het kerkmuziek zingende ‘gezinskoor’. Thuis houdt ze het liefst van vrolijke muziek, bijvoorbeeld van het accordeontrio The Three Jacksons of Cor Steyn op het hammondorgel, een instrument dat ze later zelf bespeelt. Genieten kan ze ook van André Rieu. Muziek is voor haar meer het synoniem van gezelligheid; zoon Wim weet nog dat hij ‘verplicht’ accordeon moest spelen op verjaardagen. Dat was zo gezellig, zei zijn moeder dan.
Ze is niet zo van de voorgrond, maar wil altijd wel gastvrij en zorgzaam zijn. ‘Bij haar was je echt welkom, er was altijd wat te eten of te drinken.’ Die gastvrijheid gaat zelfs zo ver dat ook feesten van verdere familie bij haar worden gevierd.
Annie is geboren in Honselersdijk, heeft alleen een jonger zusje Dora, dat al op 46-jarige leeftijd overlijdt. Het gezin woont in de Dijkstraat. Haar vader werkt overdag bij de Delftse Gist en Spiritusfabriek en is ‘s avonds beheerder van het Hofwijckzaaltje achter de rk-kerk, waar feesten en partijen plaatsvinden. Later koopt Annies vader tegenover de kerk een pand, waar haar moeder een sigarenwinkel begint.
Annie gaat in Honselersdijk naar de lagere school, de huishoudschool is in Naaldwijk, aansluitend volgt ze de opleiding Nederlandse Handelscorrespondentie. Dan gaat ze werken bij een Naaldwijks administratiekantoor.
Ze leidt al jong een druk leven. Voor schooltijd is het vaak druiven krenten, na school helpen in moeders winkel en s avonds serveren en afwassen, in die feestzaal. Jaren met weinig persoonlijke ontspanning, wel met pianoles. Thuis is er geen piano; ze speelt vaak in die dan lege, soms koude feestzaal.
Vlak voor de oorlog komt de Poeldijkse schoenreparateur Nico Persoon in haar leven; zijn vader heeft een schoenenwinkel. Nico – oudste van acht kinderen – brengt gerepareerde schoenen naar klanten, ook in Honselersdijk. Hij ziet Annie ramen lappen bij het ouderlijk huis, trekt de stoute schoenen (!) aan, begint een praatje. Kort daarop vraagt hij haar vader ‘of hij verkering met Annie mag hebben’.
Ze trouwen in 1948, gaan boven de sigarenwinkel wonen, Annie wordt huisvrouw en –moeder. Geregeld werkt ze in moeders winkel. Later verhuist het gezin naar de Jan Barendselaan in Poeldijk. In die beginjaren worden vijf kinderen geboren, Peter (†), Wim, Lies, Aad en Marcel. Er zijn nu tien kleinkinderen en 14 achterkleinkinderen. Heel lang doet Annie de was voor haar familie. ‘Want zorgen deed haar goed’, klinkt het.
Hun leven verandert flink als Nico zijn vaders winkelzaak overneemt, Annie gaat dan ook ‘in de schoenen’, verkoopt ze met passie. Om daarna thuis bij de televisie gezellig te ontspannen. Vooral met spelshows, vroeger van Willem Ruis en Ron Brandsteder, later van Linda de Mol.
In koor zeggen Lies en Wim dat hun moeder eigenlijk geen hobby’s had, behalve breien natuurlijk. Lies: ‘De resultaten droegen we met trots’. En Wim aansluitend: ‘Ik hoor nog steeds dat getik van die metalen naalden, gek werd je ervan!’
Enkele jaren na het overlijden van Nico, al op 57-jarige leeftijd, wordt de winkel verkocht; er woont dan nog een kind thuis. Mede door Nico’s wankele gezondheid schieten vakanties er vaak bij in; Annie vindt dat niet zo erg, blijft in haar hart eigenlijk het liefst in Poeldijk. Eén keer gaat ze met Nico mee met koorreizen naar Parijs en Boedapest, veel meer buitenland heeft ze niet gezien. ‘Tenzij we natuurlijk Limburg meetellen, daar zijn ze de eerste jaren met de kinderen voor korte vakanties naartoe geweest’.
Later maakt ze met (klein)kinderen graag daguitjes naar de Efteling, dierentuin of kerststallenshows. Uitgaan is voor haar vooral de donderdagse spellenavond. Rummikuppen met vriendinnen. Om centjes! En dan op dinsdagmiddag ‘de pot opmaken’! Met poffertjes in Kijkduin!
Twee jaar geleden gaat ze naar De Kreek in ‘s Gravenzande; ze kan lichamelijk niet meer alleen wonen. Vreselijk vindt ze het; in haar hoofd kan ze het maar niet accepteren. Lies zegt het heel mooi: ‘Zo wachtte ze toen maar af, tot de Avond kwam.’
Rien van den Anker
Annie Persoon – Van Bergenhenegouwen is op 27 februari 1925 geboren in Honselersdijk; zij is op 19 september 2014 in ‘s Gravenzande overleden.