Henk Groenewegen 1928 – 2015
Zus Annie en broer Kees benadrukken dat hun oudste broer een heel bijzonder mens was. ‘Hij heeft meerwaarde gegeven aan ons leven en hij was de verbindende factor in de familie. Zijn persoonlijkheid gaf saamhorigheid tussen gezinsleden en mensen om hem heen. Hij toonde interesse in iedereen.’
Henk Groenewegen is de oudste uit een tuindersgezin van negen kinderen; een oprecht rooms-katholieke familie, zeker volgens de normen van vroeger. Vader teelt vooral druiven, ook tomaten en ‘s winters tulpen. Moeder is Cato Olsthoorn, een boerendochter uit Vlaardingerambacht. Het gezin woont aan de ‘s Gravenzandse kant van het Galgepad, de grens met Naaldwijk loopt voor de deur.
Op de Naaldwijkse lagere school komt hij bij juffrouw Schouten; doet hij drie jaar over de eerste klas. Daar blijkt dat Henk beperkt begaafd is. Hij verhuist, is daarover heel verdrietig, naar Huize Angela aan de Prinsegracht in Den Haag en woont daar jaren intern bij de nonnen. Zijn vader en moeder ziet hij regelmatig, na soms maanden komt hij voor een vakantieperiode thuis. Een thuis dat steeds voller wordt met nieuwe broertjes en zusjes.
Als hij 15 jaar is komt hij weer in het Westland wonen; wordt als vanzelfsprekend opgenomen in het kroostrijke gezin. Hij gaat werken in vaders tuin, doet daar vooral eenvoudige en gemakkelijke karweitjes. In 1969 overlijdt zijn vader, Henk blijft bij zijn moeder wonen, tot haar overlijden in 1992 .
Begin jaren zeventig verhuizen beiden naar de Naaldwijkse Sweelinckstraat. Henks werkzame leven wijzigt drastisch; hij gaat werken bij de sociale werkplaats Patijnenburg in Naaldwijk. Stekt daar plantjes en maakt autodak-bagagerekken.
Henk zorgt graag voor zijn moeder Cato, maar gaat, als hij wil, ook zijn eigen gang. Biljarten bij Droog, naar Westlandia voetbal kijken en waar het kan klaverjassen. Hij zit ook graag alleen op zijn eigen kamer. Daar is die ene, afgesloten, kast waarin hij ‘zijn’ dingetjes bewaart; daar mag niemand in kijken, dat is zijn kast, zijn wereld, zijn leven.
Hij archiveert alles wat er in zijn omgeving gebeurt, krantenknipsels, uitgeknipte en echte foto’s, brochures, flyers. Later vinden zijn broers en zussen honderden enveloppen. Ook met herinneringspapieren van henzelf. ‘Een bijzonder archief, waar Henk als enige de weg in wist te vinden.’
Tot zijn pensionering blijft hij bij Patijnenburg werken. Acht jaar na het overlijden van zijn moeder verhuist hij dan naar een aanleunwoning van Het Trefpunt, nu A Capella, aan de Dijkweg. Nu hij zelf geen ‘mantelzorger’ meer is gaat hij vaker naar buiten, geeft zichzelf, ondanks zijn beperking, meer ruimte om te ontwikkelen.
Zijn grote hobby blijft klaverjassen; bijna zestig jaar is hij lid van de klaverjasclub van de Binnenhof. Bij de kaarters staat hij bekend om zijn gave de speluitslag al te weten op het moment dat de laatste kaart op tafel komt. ‘Hij zat tijdens het spel te tellen, wist de uitslag al terwijl er nog werd geteld. En altijd goed.’
In de Hof van Heden, vlakbij zijn huis, is hij ook dagelijks aan het biljarten. Thuis zit hij graag voor de buis, vooral om naar voetbal te kijken. En naar spelletjes, naar Lingo, Eén Tegen 100 en zelfs naar de Slimste Mens. Niet dat hij alle vragen kan beantwoorden, maar hij voelt de spanning van de competitie. Alsof hij weet wat winnen betekent.
Henk woont in principe volledig zelfstandig. Broers en zussen, soms ook thuiszorg, houden hem zorgzaam in de gaten, helpen hem waar nodig, doen zijn (financiële) administratie.
Zelf koken is er niet bij, eerst eet hij jaren bij de Pijletuinenhof, daarna bij De Rozenhof en het laatste jaar in het Woerdblok. En natuurlijk op zondag bij toerbeurt bij zijn broers en zussen. Doordeweeks is hij geregeld te vinden bij Mirell op het Wilhelminaplein, met koffie, appeltaart of tomatensoep. ‘Hij leefde een beperkt maar gelukkig leven, genoot daar intens van.’
Zus Annie en broer Kees kunnen zich niet herinneren dat Henk ooit ziek is geweest. Op 12 april wordt hij in zijn huis gevonden, zittend in zijn stoel, ogenschijnlijk slapend, met de afstandsbediening in zijn hand. ‘Mooi en rustig ingeslapen’, klinkt het uit beider mond.
Rien van den Anker
Henk Groenewegen is geboren op 19 maart 1928 in ‘s Gravenzande; hij is op 12 april 2015 overleden in Naaldwijk.