Aad van de Wetering 1939 – 2015
Van hem is bijna geen serieuze foto – voor bij dit verhaal – te vinden, altijd grinnikend, soms met die kenmerkende, ironische blik. Met een hoed, of pet. Da’s Aad, Aad van de Wetering.
Zijn twee dochters beschrijven hem eervol en met respect als een heerlijke persoonlijkheid die een beetje gek was. ‘Hij had ook clown kunnen worden’.
Aad komt uit een Haags gezin; zijn vader is bouwkundig hoofdopzichter, bij de paleizen. In de Hofstad volgt hij de lagere school, dan de mulo. Hij gaat werken bij de bank van de Heren R. Mees en Zoonen aan de Haagse Kneuterdijk. Aansluitend belandt hij bij een verzekeringskantoor, dat hij jaren later overneemt onder het motto: Dat kan ik zelf ook. Van lieverlee groeit en bloeit het kantoor; Aad wordt in die periode meer en meer een projectontwikkelaar.
De Weimarstraat wordt verlaten; de nieuwe kantoorlocaties liggen aan de Statenlaan en de Groot-Hertoginnelaan. Uiteindelijk worden ‘de verzekeringen’ overgenomen door zoon Rob.
In zijn jongensjaren is hij sportief en vrouwenversierder. Tot hij in 1959 op het bankkantoor – van de Heren R. Mees en Zoonen – de twee jaar jongere Klazien (Sien) Brouwer tegenkomt, dochter van de boekhouder van de Loosduinse groenteveiling. Dat ze elkaar niet eerder hebben ontmoet is bijzonder, hun ouderlijke woonhuizen liggen vlak bij elkaar, ze hebben samen dezelfde lagere en muloschool doorlopen. En werken daarna bij die Mees-bank.
Hij nodigt haar uit voor een avondje schaatsen bij de Hokij en zegt haar dat ze zijn eerste droomvrouw is. Zij pareert hem zoals alleen een vrouw kan en noemt (bijna bij naam) alle vorige vriendinnetjes met wie ze hem al eerder had zien ‘scharrelen’.
De jonge Aad is een fanatiek voetballer, tijdens zijn militaire dienstplicht speelt hij in het Nederlandse militaire elftal. Hij voetbalt ook bij ADO, in het eerste; een professionele sportcarrière mét zondagvoetbal wordt om religieuze reden door zijn ouders geblokkeerd. Dick Advocaat neemt zijn plek in. Later speelt hij wel zaterdagvoetbal in Wassenaar en ‘s-Gravenzande.
Met Sien volgt een serieuze verkering en vier jaar later, als zij 21 jaar is, trouwen ze op 18 januari 1963. Heel Nederland hoort en ziet Reinier Paping half bevroren de Elfstedentocht winnen. De trouwdag was koud: min 20 graden Celsius.
Het kersverse paar gaat, met dank aan vader Van de Wetering, in een zijvleugel van Paleis Noordeinde in Den Haag wonen; waar op dat moment het Instituut for Social Studies is gevestigd. Huurprijs: 40 gulden per maand, inclusief gas water en licht.
Ze wonen er zes jaar koninklijk, de ‘prinselijke’ kinderen Rob (1964), Yvonne (1967) en Marianne (1969) worden er geboren. In 1970 besluiten ze naar een kindvriendelijker woonomgeving te gaan. Die vinden ze aan het Gravin Machteldplantsoen in ‘s-Gravenzande. Daarna wonen ze jaren in de Heliotroop en uiteindelijk gaan ze in 1987 naar de Langestraat, hartje centrum Breeje Durp.
Aad is een workaholic; hij is weinig thuis. Als projectontwikkelaar realiseert hij industriële complexen, onder meer voor Siemens en Nutricia in Zoetermeer en in de Haagse Kerketuinen.
Op zijn 52e komt er een koper langs die een mooi bedrag voor zijn bedrijf biedt. Vanaf dat moment is hij rentenierend levensgenieter, frequent reiziger en oldtimer-knutselaar. Maar vooral oppas-opa avant la lettre van zijn inmiddels acht kleinkinderen. ‘Alsof hij wilde inhalen dat hij zijn eigen kinderen in hun jeugd te weinig had gezien.’ En weer thuis bij Sien is er ook altijd voetbal, op de televisie.
Workaholic of niet, hij gaat zijn hele leven, met Sien en de kinderen, graag op vakantie, eerst met de tent of caravan. Veelal zomers naar het Gardameer, ‘s winters skiën in Oostenrijk.
Als er een Italiaanse campinghouder een vakantie verpest omdat zijn honden niet welkom zijn, zien ze bij toeval een huis in Bolsena te koop staan, het wordt jarenlang hun favoriete, eigen buiten. Zijn hart ligt sindsdien in Italië, met Sien leert hij zelfs de taal spreken. Tussendoor vergeet hij de rest van de wereld niet, met zestien gezinsleden gaat hij ook naar Disney in Florida.
Afgelopen april is er de voorjaarsreis, per camper, op het gemak in zes dagen, naar Italië. Het gaat niet goed, hij is steeds maar zo moe, ze besluiten eerder terug naar het Westland te gaan.
Halverwege, in het Duitse Freiburg, komt hij in het ziekenhuis. Diagnose: leukemie, acuut en agressief. Na een week overlijdt hij daar, omringd door zijn vrouw en dochters.
Rien van den Anker
Aad van de Wetering is op 15 november 1939 in Den Haag geboren; hij is op 24 april 2015 overleden in Freiburg (Duitsland).