je suis rien

(Westland, 19 juni 2021, nr. 294). Deze week stond in AD Westland een groot verhaal waarin gesuggereerd werd dat de ellende bij het CDA wel lijkt op de Haagse affaire rond Richard de Mos. Hij is één van de twee inmiddels afgetreden wethouders, die juridisch onder vuur ligt, omdat er een wat te nauwe band zou zijn geweest tussen zijn partij Hart voor Den Haag en sponsors.
Een beetje vergelijkbaar met het verhaal van het CDA-zwarte schaap Pieter Omtzigt die in een memo verwees naar sponsors die inspraak in het partijprogramma zouden hebben gekregen. Of hadden willen regelen.

In Westland
Na lezing is het verraderlijk aantrekkelijk om dat soort vergelijkingen ook in de regio Westland te maken. Bijvoorbeeld dat de nu redelijk verguisde oppositieleider Peter Duijsens in een grijs verleden een belangrijk, vooral in ‘s-Gravenzande, CDA-prominent was. Nog sterker, hij was daar hét CDA tot er een conflict ontstond.
Samen met een fors deel van de christendemocratische achterban begon hij zijn eigen Westland Verstandig. Succesvol, zijn 8-koppige raadsfractie is de tweede in grootte, na die van het CDA.

Pieter Omtzigt
Als een soort Pieter Omtzigt was Duijsens toen een gedreven en gevreesde doordouwer met een voor meer conservatieve partijleden niet bij te houden werktempo. Ook met een forse dosis eigenwijsheid en een onnavolgbare betrokkenheid die niet iedereen waardeerde. Dat is allemaal nog steeds zo trouwens.
Daarmee houdt de vergelijking met wat er nu bij het CDA landelijk gebeurt wel op. Duijsens lijdt bij lange na niet aan een burn-out en het zoeken naar een Westlandse Sywert van Lienden is nog gaande. Misschien veel erger voor de christendemocratie, een Westlandse Wopke Hoekstra is ook nog niet gevonden..

Vleermuizen
De verbouwing van het voormalige gemeentehuis in Wateringen krijgt meer vertraging omdat er nog steeds vleermuizen in het pand huizen. De ontwikkelaar heeft nu een soort ontheffing aangevraagd, maar zoiets kost zeker 5 maanden tijd voordat er een uitslag is.
En die wel heel optimistische projectontwikkelaar denk toch al in het derde kwartaal volgend jaar te kunnen beginnen met bouwen. Logisch dat de man niet meer zo houdt van vleermuizen. Die hadden toch ook al een bedenkelijke rol in het Chinese Wuhan?

‘Mogelijke’
Dat soort krantenberichten is trouwens altijd fascinerend zeker als je de laatste zin leest. ‘Werkzaamheden aan de binnenkant en aan de gevel tot 3 meter boven het maaiveld mogen al wel uitgevoerd worden, omdat daardoor geen mogelijke verblijfplaatsen van vleermuizen verstoord worden’.
Zouden die ‘vliegbeesten’ echt in de gaten hebben als er bijvoorbeeld op 4 meter hoogte wordt gewerkt? Slaat het wordt ‘mogelijke’ nu op verblijfplaatsen of op vleermuizen?

Gemeentearchitect
Vandaag is het de Landelijke Dag van de Architectuur en de historische vereniging Wateringen-Kwintsheul houdt daarom een wandeling langs panden van voormalig gemeentearchitect Jan van Beurden. Hij kwam 75 jaar geleden in dienst van de gemeente en drukte met 212 gebouwen een architectonisch stempel op de wederopbouw van Wateringen en Kwintsheul. Dat waren nog eens tijden!

Samenhang
Niet dat die van nu beter zijn maar met een eigen architect kon je wel verwachten dat er in de gemeentelijke huizenbouw enige architectonische samenhang ontstond. Of dat er een visie achter stak.
Nu lijkt het wel dat op sommige verdichtingsplekken huizenbouw een soort gatenkaas vullen is. Waar afhankelijk van een gretige projectontwikkelaar dingen worden neergezet die wel mooi zijn maar niet echt passend in de omgeving. Dat lijkt zelfs in nieuwbouwwijken te gebeuren maar dan heet het plotseling ‘contrastrijk’.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.