je suis rien (184)

27 apr

Lintjesregen
(Westland, 27 april 2019). Een koninklijke onderscheiding is vrijwel altijd voor een burger (m/v) die iets goeds, uitmuntends of belangrijks heeft gedaan. Voor de samenleving, de maatschappij of de gemeente. Iemand die heeft laten zien een beter mens te zijn.
Niet de betrokkenen maar anderen dragen hem of haar voor, daarna volgt een ambtelijke procedure langs provinciale koningscommissaris en burgemeester. Pas dan verdien je een lintje in naam van de koning. Ik zal zoiets dus nooit krijgen.

Vroeger, maar nog niet eens zo heel lang geleden, gingen die lintjes in meerderheid naar, wat toen heette, de hogere standen. Ook was het standaard dat ambtenaren, evenzo politici, na (soms belachelijk) veel dienstjaren, zo’n oorkonde plus speld kregen. Lintjes waren er toen ook in verschillende soorten en maten. Jan met de Pet kreeg zelden de hoogste.

Einde carrière
Sinds enkele decennia is het lintje gepopulariseerd, zeg maar, vervolkst. Nu krijgen steeds meer boeren, burgers en buitenlui terecht ook zo’n eerbetoon. Tegelijkertijd is het scala van soorten lintjes versimpeld. Ook het dienstjaren-automatisme verdween, vrijwel.
Door de bank genomen gaan de lintjes nu vooral naar mensen die aan het eind van een (politieke) carrière of vrijwilligersloopbaan zitten. Steeds vaker worden vrouwen geëerd, groeiend is het aantal echtparen waarbij niet alleen hij maar ook zij een onderscheiding krijgt. Heel vaak terecht.

Politieke druppels
De Westlandse lintjesregen kent dit jaar twee politieke druppels: Frank Rijneveen (Gemeentebelang Westland) en Leen Snijders (SGP Westland). De eerste is onder meer lang raadslid in Monster en Westland geweest en kort wethouder in de laatste gemeente. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 viel hij – onverwachts – buiten de boot. Einde politieke loopbaan; volgende week begint hij een nieuwe, in het bedrijfsleven..
Leen Snijders was twaalf jaar Monsters raadslid en later acht jaar in Westland. Sinds vorig jaar is hij in Westland wethouder (ook namens de ChristenUnie). Zijn orthodox-christelijke partij is zeer koningsgezind maar wordt ook gekritiseerd vanwege haar standpunten over de positie van de vrouw en homoseksualiteit.

‘Bungelwethouder’
In het Westlandse bestuurscollege heeft hij een lastige portefeuille (o.m. beheer openbare ruimte, vergunningverlening en toezicht bouwen en wonen, milieubeleid en vastgoed) en inmiddels ook de bijnaam ‘bungelwethouder’. Zijn bestuurderscarrière begon al met de rel dat hij jarenlang onterecht in een tuinderswoning zou hebben gewoond. Zijn ‘successen’ zijn onder meer het sussen van een speelplaatsruzie in Wateringen en het creëren van een Naaldwijkse fiets- en autoparkeerplek die – pijnlijk gênant – Central Park wordt genoemd. Er waren raadsvergaderingen waarop ook hij onzeker was of hij in functie de sluiting zou halen. Kortom, allemaal een lintje waard.

Arme koning
Het kan natuurlijk zijn dat deze wethouder niets wist van wat hem deze week royaal boven het hoofd hing, het kan ook zijn dat Leen oprecht vindt dat hij het lintje na zoveel raadswerk terecht heeft gekregen.
Die arme koning weet ondertussen van niets, die voer blind op zijn (lokale) ambtelijke, adviserende onderdanen. Die zelf – meent menig slechtdenker – na vele jaren trouwe dienst misschien ook wel rekenen op zo’n lintje.

In dit geval was het koninklijker geweest als de onderscheiding naar Leens vrouw was gegaan. Dat had pas echt een bijzonder eerbetoon geworden. Maar zover is Leen nog niet. Die rekent vast op een tweede lintje, als hij als wethouder vertrekt.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.

7 gedachten over “je suis rien (184)

  1. Het blijft een voortgaande discussie. Wie verdient een lintje? Er zijn raadsleden die vele jaren zitten en niets bereiken, maar ook het tegendeel is bekend. Neem Peter Duijsens, volgens sommigen is dat veel geschreeuw en weinig wol en voor anderen is het een held

  2. Als reactie op je column kan ik je tot mijn blijdschap melden dat ik niet langer zoek maar per 1 mei full time aan de slag ga bij: Domat Materieel en Afvalverwerking Technologie in Schiedam.

  3. Als drager van een lintje vervul je ook een functie als aanjager voor anderen. In de verzekeringswereld mocht ik regelmatig het podium betreden om een gouden ton voor mijn top-verkopen in ontvangst te nemen en werd gebruikt om andere aan te jagen. Het is allemaal zo betrekkelijk en we zijn maar zo kort op aarde.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>