Ordinaire ruzie
Westland (6 oktober 2018). Gravin Machteld, althans haar beeld, blijft de gemoederen in ‘s Gravenzande bezighouden. Ik kan er ook niks aan doen, haak desnoods maar af.
De ‘broederoorlog’ over waar het beeld zijn definitieve plek zal krijgen, had aanvankelijk nog iets nobels en ideëels, ging over behoud van kunstzinnig erfgoed of iets dergelijks. Ondertussen verzandt de strijd meer en meer in een ordinaire ruzie om geld. Machteld zou zich – als dat er nog zou zijn – in haar graf omdraaien. En het volk mort.
Koning Horeca
Drie keer stemde de Westlandse gemeenteraad er al over, de laatste keer in meerderheid om het beeld weer terug te plaatsen naar waar het vroeger stond: op het Marktplein. Of liever, op het gerenoveerde Marktplein waar volgens tegenstanders geen plek meer voor haar is.
Dat hadden ze ook al tijdens gemeentelijke inspraakbijeenkomsten laten horen. Een alternatief plekje in de voortuin van een nieuw appartementencomplex aan de Van Geeststraat was toch ook perfect. Als het populisme aan de macht was geweest, zou Koning Horeca en zijn volgers het gevecht allang hebben beslecht. Gelukkig heeft de raad het laatste woord.
Handjeklap
Deze week smeekte wethouder Vreugdenhil, oprecht Hollands calvinist, de raad bijna nog eens goed na te denken over die herplaatsing van de Gravin, zeker ook omdat dat namelijk 120.000 euro gaat kosten. Zijn tegenstander, Peter Duijsens van Westland Verstandig, eerlijk rooms ex-Limburger, brieste dat het voor een kwart van dat bedrag kan. Zo ontstond een verdrietig soort handjeklap over kunst en cultuur. Pijnlijk. Gebeurt alleen in Westland.
Vreemde vrienden
Maar het wordt nog platter, ordinairder. De ondernemersvereniging BIZ ‘s Gravenzande die meebetaalt aan de reconstructie van het Marktplein, wil haar bijdrage van zo’n 40 mille niet betalen als het beeld van Machteld daar terugkomt. Voor het gemak heeft de wethouder dat bedrag maar bij de totale kosten opgeteld. Eigenlijk zijn de plaatsingskosten dus 80.000 euro. Ik weet het, rekenen en politiek zijn altijd al vreemde vrienden geweest.
Cultuurarm
Hoe nu verder, vragen beschaafde Westlandse burgers – ja, ja, die heb je nog! – zich af, omdat beide partijen zich zo dom en diep hebben ingegraven. Ik vermoed dat Machteld het plein niet zal halen, al was het alleen maar omdat ze dan een zeker object van vogelvrij vandalisme gaat worden. In het minst erge geval een geliefde pispaal.
Als gemeentelijke vredescompensatie zou mogelijk een artistiek, LED-verlicht voetpad van het plein naar de nieuwe beeldlocatie kunnen worden aangelegd. Om het Marktplein daarna ‘cultuurarm’ te dopen zal wel niet lukken.
Kruideniers
Maar daarvoor moet één ding nog worden opgelost. Eerst moeten die kortzichtige, kneuterige winkelkruideniers van dat ‘allang geen stad meer zijnde Westlandse dorpje aan zee’ die rekening betalen. Voldoen binnen 10 dagen. Net nog voor de gemeenteraad van dinsdag 16 oktober, omdat er dan mogelijk weer uren over Machteld gezeverd zal gaan worden.
En daar hebben zo langzamerhand zelfs onze protestantse Piet en paapse Pieter geen zin meer in. Al weet je het nooit met politici.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.