190831 Willy de Zoete gaat ‘hogerop’
Willy de Zoete – Van der Hout. Van raadslid naar gedeputeerde. FOTO THIERRY SCHUT
Rien van den Anker
Westland -Ze was anderhalf jaar raadslid/fractievoorzitter van de SGP/ChristenUnie in de Westlandse gemeenteraad, binnenkort wordt Willy de Zoete-van der Hout een van de zes gedeputeerden van de provincie Zuid-Holland. ,,Achttien maanden plaatselijk meedraaien is natuurlijk te kort, maar een deel van dat werk ga ik in de provincie verder doen.‘’
Niet meer met een Westlandse focus, vanaf 4 september is die breder, vooral Zuid-Hollands. Ook Woerden en Gorinchem tellen nu mee. Qua politieke werkplek verandert er niet zoveel in haar leven. De Poeldijkse heeft uitgerekend dat het Naaldwijkse stadhuis op zeven kilometer van haar huis ligt, het provinciehuis in Den Haag op negen. ,,Gemakkelijk te overbruggen met een elektrische fiets, in normale weersomstandigheden natuurlijk.”
Willy de Zoete oogt ontspannen in de Westlandse raadsfractiekamer met één geheel glazen wand, waarlangs frequent wethouders nieuwsgierig heen en weer hoppen. Eén komt haar nog feliciteren met haar nieuwe baan.
Licht verontwaardigd
Ze is begin zestig, gehuwd, moeder van drie uithuizige kinderen. Vertelt, licht verontwaardigd, dat sommigen aan die goede wensen toevoegen dat ‘de provincie’ wel een bijzondere afsluiting van haar carrière is. ,,Alsof alles wat ik hiervoor gedaan heb niet van belang was.”
Gedeputeerde worden was niet gepland, kwam voorbij, maar ongetwijfeld heeft meegespeeld dat ze jarenlang lid van de Provinciale Staten was. En ook bestuurslid van het Delflandse Hoogheemraadschap.
Ze gaat nu politiek ‘hogerop’, een nieuwe uitdaging. ,,Dat komt ook door de portefeuille die ik krijg. Met innovatie mkb, maar ook cultuur en erfgoed, luchtvaart, personeel & organisatie. Allemaal hebben we grote en brede portefeuilles, veel werkterreinen overlappen.”
Dat betekent dat ze nauw gaat samenwerken met CDA-collega Adri Bom, ook uit het Westland en verantwoordelijk voor tuinbouw. ,,Ik zie daarnaar uit. Groot voordeel, zij zit hier al vier jaar.”
Cultuurbesef
Als historica heeft ze vooral interesse in erfgoed en cultuur. In de korte raadsperiode waren die ook ‘van haar’, maar dat is, zo erkent ze, niet echt uit de verf gekomen. ,,Het is in Westland ook wel een ondergeschoven kindje.” Dan, betere woorden zoekend: ,,Wat is cultuur? Als je de muziekverenigingen hier bekijkt staan we er goed voor. Maar er is op het gebied van erfgoed of kunst in de afgelopen tijden niet echt zorgvuldig en ook onoordeelkundig gehandeld.”
Het initiatief voor een kunstmuseum Westland noemt ze prachtig, maar ze zegt ook dat cultuurbesef moet groeien. ,,Dat moet je leren. En toegegeven, in Westland is cultuur voor velen alleen feesten”. Bijna vergoelijkend: “Maar als je hulpbehoevend bent, dan staat iedereen klaar.”
In de politieke periode ‘Westland’ kwam Willy, en ook haar beide partijen, weinig in de publiciteit. Ze beaamt het, maar noemt gelijk successen als de verbetering van het sociale domein, de aandacht voor gezondheidspreventie, het hoge alcohol- en drugsgebruik. ,,Dat is ook een beetje de stijl van zowel SGP als ChristenUnie. Zulk soort dingen behandelen wij via de koninklijke weg. Wij doen mee met een coalitie, dus scoren we via de wethouder. Die geen lid is van onze partijen, maar wel van ons college.”
Dieptepunt
Dieptepunt noemt ze het debat over de zogenoemde, nogal homofobe Nashville Verklaring (niet ondersteund door de ChristenUnie, wel ondertekend door SGP-voorman Kees van der Staaij). ,,Toen werd ik aangevallen of ik die zelf had opgesteld. Daar heb ik echt wakker van gelegen.”
Bij de discussie over de islamitische school waar een raadsmeerderheid tegen was, lag dat anders. ,,Dat was voor ons geen enkel punt, we houden ons gewoon aan de wet. Punt.” Ongevraagd gaat ze verder: ,,Maar voor wat betreft het bijzonder onderwijs ben ik er inmiddels van overtuigd dat die regelingen verouderd zijn. En dat daar verder over gepraat moet worden, ook binnen in onze partijen. De huidige regels werken niet meer naar behoren, zijn ook vreselijk ingewikkeld.”
En de sfeer in de raad, nog net niet schelden? ,,Natuurlijk, de tone of voice liep af en toe de spuigaten uit, maar het was minder dan ik had verwacht. Het is zelfs meegevallen. Het leek wel of het voordat ik raadslid werd, erger was. Zelf ben ik hartelijk ontvangen, ontdekte dat er na vergaderingen met forse discussies ontspannen kon worden gepraat.”
Soms werd ze tijdens die felle momenten een beetje de schooljuf. ,,Zo’n type ben ik wel. Toch proberen de zaken weer in het gareel te krijgen. Een beetje betweter.” Nu weer zo’n extra uitleg: “Dat zit natuurlijk ook in de cultuur van de ChristenUnie. Als je iets onoorbaar vindt, ben je eigenlijk verplicht om daar ook iets van te zeggen.”