Van het padje

(Westland, 10 februari 2021). De Westlandse politiek is totaal van het padje, er wordt nu zwaar gedelibereerd over het verschil tussen logies en hotel (!). Een belangrijk onderwerp voor een brancheclub als Koninklijke Horeca Nederland, maar niet voor een wethouder die vermoedelijk buitenshuis slechts nachtelijke ervaring heeft in pensions met geblokt Ikea-behang of 1-sterrenpensions, en toilet op de gang. En ook niet voor politici die gemakkelijker ‘frait laine’ uitspreken dan ‘all inclusive’ en die denken dat je alleen met familie welkom bent in een familiehotel…

‘Polenhotel’
De discussie gaat over een hotelaanvraag in Honderdland nabij Maasdijk. Daar is al een ‘Polenhotel’ en voor het tweede verleent de raad binnenkort goedkeuring. Daarnaast is de gemeente akkoord dat op dat industrieterrein een ‘gewoon’ hotel mag komen, voor (zakelijke) toeristen. Niet voor arbeidsmigranten.
Voor dat zakenhotel heeft Westbrick toestemming gevraagd. Eerder wilde dat bedrijf een Polenhotel realiseren maar het gemeentebestuur belette dat met, razendsnel ingevoerde, nieuwe regels. Een concurrent vroeg toen, vlak voor de inwerkingtreding daarvan, succesvol een vergunning aan. Sindsdien liggen Westbrick en de gemeente wantrouwig overhoop.

Arbeidsmigrantenslaapplek
Daardoor gelooft bijna niemand meer dat Westbrick een ‘normaal’ hotel wil beginnen, wel dat het later ‘stiekem’ een logiesgebouw wordt, een arbeidsmigrantenslaapplek. Zelfs een goedgelovige, orthodox-beschaafde wethouder Leen Snijders is nu al bang in het ootje te worden genomen. In al zijn onwetendheid is hij oprecht dankbaar dat de hem ondersteunende ambtenaar, ooit strandtenthouder en ex-GBW-raadslid, adviseert om de aanvraag te weigeren ‘omdat je anders in een handhavingssoap terecht komt’.

Torpederen
De gemeente onderzoekt nu alle mogelijkheden om de hotelaanvraag te torpederen. Op tekeningen staat een recreatieruimte met te weinig stoelen voor alle hotelgasten, ook een keuken ontbreekt. Verder worden de kamers ongeveer 45 m2, terwijl een gemiddelde hotelkamer bij Fletcher of Elzenhagen niet groter is dan 20 tot 25 m2.
Zo’n dorpswethouder uit Monster herhaalt dat allemaal klakkeloos; hij weet natuurlijk niet dat je in je eentje in standaardkamers van een modern Van der Valk-hotel bijna de weg kwijtraakt. Toch wordt die ingefluisterde kamergrootte-vergelijking mede gebruikt om te suggereren dat er dan bij Westbrick wel vier of vijf Polen maandenlang kunnen slapen.

Hotel garni
In de professionele overnachtingswereld is logies trouwens een slaapplek met sanitaire voorzieningen, zonder ontbijt. Bij een hotel heb je een eetzaal, waar je kunt ontbijten, soms ook lunchen en dineren. En om het ingewikkeld te maken, een hotel garni is eigenlijk een soort logies.
De wethouder ziet dat anders. Logies is voor langdurig verblijf, weken tot zelfs maanden, en een hotel is maar voor enkele nachten. Weet hij veel dat er tegenwoordig logiesplekken zijn waar je zonder receptie incheckt en betaalt. Waar je hooguit koffie, cola of broodje uit de muur kunt trekken. En waar, opnieuw verwarrend, aan de buitengevel in neon toch de naam ‘hotel’ flikkert.

Tot hun dood
En Snijders weet dus ook niet dat je, als je zomers naar Spanje of Turkije gaat, voor twee, drie, desnoods vier weken een hotel boekt. Dat sommige Westlanders daar s winters voor maanden naartoe gaan. Dat anderen een hotel in Vlaardingen of Kijkduin boeken. Soms voor jaren, er tot hun dood blijven.
Westbricks hotelaanvraag weigeren wordt daarom lastig, maar, geen zorg, de democratie gaat zegevieren. De meerderheidscoalitie volgt gedwee Snijders wereldvreemde wantrouwen, waarna er op zeker langdurig juridisch messen worden gescherpt.

‘Na mij de zondvloed’, zonnekoninkt de wethouder ondertussen in zijn laatste politieke jaar. Daarna volgt er zijn pensionado-vakantie. Voor niks logerend bij vrienden. Of slapend in een geleend tentje. Voor hem geen hotel, da’s immers maar voor enkele nachten…

Rien van den Anker