Ieder voor zich en vooral voor onszelf

(Westland, 30 maart 2022). Na de verkiezingen besloot de politieke winnaar Peter Duijsens (Westland verstandig) om de formatie niet meer in achterkamertjes maar openbaar te gaan doen. Maandag mocht in dat kader het zogenaamde maatschappelijk middenveld zich laten horen. Alle verenigingen en clubs die de wereld en Westland willen verbeteren mochten vertellen hoe de gemeente hen daarbij moest helpen.
Meer dan gretig werd daar gebruik van gemaakt, iedereen die ervan overtuigd is dat de samenleving zonder zijn club of vereniging geen toekomst heeft, liet dat weten. Zo ontstond een nogal zinloze kakofonie.

Islamitisch verpleeghuis
Ruim twintig stonden paraat, van glastuinbouw tot groen platform, van Cultuurweb tot Vitis Welzijn, van middenstanders tot ondernemers, van senioren tot jongeren. Zo ook taalmaatjes, biebs en gehandicapten- en kinderopvangers. Kortom, iedereen was er. Eigenlijk ontbraken alleen de vereniging die pleit voor extra verzwaarde speeltoestellen voor obese-kinderen, de vereniging tot behoud van de historische hondenuitlaatplekken en het actiecomité tegen de komst van een islamitisch verpleeghuis.

Het werd een lange zit, waarbij ze bijna allemaal uitgebreid, soms saai en monotoon spraken. Alsof ze zelf allang niet meer in de eigen toch zo belangrijke boodschap geloofden. Je kreeg na nummer vijftien bijna medelijden, ook al omdat de politici geen echte aandacht meer toonden. Het werd dus een uren durende verbale demonstratie met als beschamend thema: Ieder voor zich en vooral voor onszelf.
Een witte raaf leek nog de individuele burger die de indruk wekte voor het hele Westland te zijn maar die uiteindelijk ook alleen maar voor zichzelf sprak omdat de gemeente van plan is een arbeidsmigrantenlocatie te realiseren. In zijn straat.

Zeurderige ondertoon
Vaak ook klonk een ietwat zeurderige ondertoon. Wie thuis zat te zappen kreeg het beeld van een samenleving vol zieligheid, leed en eenzaamheid. Waar geluk niet gewoon is. Bijna iedereen zal geholpen (moeten) worden, natuurlijk door de gemeente.
Het lijkt een foute grap, maar dat maatschappelijke middenveld was bijna net zo verschillend als de ‘oude’ raad. Allemaal ikke, ikke, ikke, alleen voor eigenbelang. Het was maar goed dat de tv-uitzending niet werd ondertiteld in het Oekraïens; een vluchteling had verbijsterd naar zoveel ‘rijke onvrede’ gekeken.

Des te opmerkelijker was het toen daarna alle politieke partijen hun eigen tien geboden aan de andere gemeenteraadsleden gingen toelichten en bleek dat hun wensenpakketten meer overeenkomsten bevatten dan tegenstellingen. Oude kemphanen als winnaar Westland verstandig en verliezer CDA concludeerden dat iedereen het wel ongelooflijk vaak met elkaar eens was, ook over heel veel. De eerdere bijdrage van het maatschappelijk middenveld leek ineens nutteloos zinloos.

Poppetjes
Er werd gelijk ironisch al gesproken over een college zonder oppositie. Gelukkig is het zover nog niet, kunnen details nog geschilpunten worden, moeten er ook nog poppetjes worden gekozen.
En een oprechte democraat hoopt ondertussen dat er bij de verdere uitwerking juist verschillen opduiken. Want naast een harmonieuze coalitie is een oppositie als tegenmacht essentieel. En die moet groter zijn dan een Christenunie/SGP (die niet meer zo nodig hoeft) en een Forum voor Democratie (dat door velen is uitgesloten).

Vanzelfsprekend moeten er over enige tijd weer Westlanders zijn die terug verlangen naar een Peter Duijsens. Als oppositieleider. En die mag ook best Jenny Vermeer of Dave van Koppen heten, desnoods Pieter Varekamp. Ogenschijnlijk niet goed voor Westland, zou je denken, maar wel voor de democratie.

Rien van den Anker