Eric van Dijk 1960 – 2015. Zijn kinderen beschrijven hem, unaniem, in twee woorden: lief en zorgzaam. Bijzonder vinden zij dat ze elk een verschillend deel van hun vaders karakter hebben meegekregen. Zoals zijn liefde voor techniek, zijn gevoel voor humor, voor bepaalde muziek, zijn perfectie. Zijn vrouw Margaret metaforisch: ‘Hij blijft voortbestaan in zijn vier kinderen.’
Eric van Dijk komt uit een rooms-katholiek gezin uit Den Hoorn, zijn vader is instrumentmaker. Hij is de oudste, heeft één broer en twee halfbroers. Na de lagere school volgt de Delftse lts. Aansluitend werkt hij in een plantenkwekerij.
De militaire dienstplicht vindt hij maar niks; hij wordt dan ook enkele keren thuis opgehaald door de marechaussee omdat hij zich niet in de kazerne in ‘t Harde heeft gemeld. Later is hij maandenlang gelegerd in het Duitse Seedorf.
Terug in de burgermaatschappij wordt hij collega van zijn vader die onder meer reinigingsapparaten en hogedrukspuiten verkoopt. Klanten vragen hem steeds vaker hoe die werken en zo belandt Eric in de wereld van gevelreiniging en –restauratie. In 1988 begint hij zijn eigen bedrijf, leert het vak autodidactisch, oefent op zijn eigen huis aan de Naaldwijkse Galgeweg. In korte tijd is hij expert in zandstralen, impregneren, voegen uithakken en weet hij alles van platvol, hol en knipvoegen.
Hij vindt werk in oude Hollandse binnensteden, zoals Haarlem, en ‘doet’ kasteel Daelenbroeck in Herckenbosch. Soms begint hij aan een voorgevel, zien de buren het resultaat en melden zich als nieuwe klant.
In 1979 ontmoet hij op een Liers schuurfeest Margaret van Zon, een 18-jarige Rijswijkse verpleegkundige in opleiding. Zij is de oudste uit een rooms-katholiek gezin met drie kinderen; haar vader werkt bij TNO. Op zekere dag nodigt Eric haar uit voor een ritje achterop de Honda, het wordt een dagje, naar Breda.
Ze worden onafscheidelijk, trouwen op 18 mei 1984 en gaan in het vrijstaande Galgeweghuis wonen. Er komen vier kinderen, Tom, Sarah, Robin en Lisa. Inmiddels is er één kleinkind: Rosie.
In het begin gaan ze samen met de motor op vakantie, soms komen ze eerder terug dan gepland, het liefst is hij eigenlijk gewoon thuis. Natuurlijk zijn er later leuke bungalowvakanties in eigen land of de Ardennen, maar dat doet hij vooral voor de kinderen. Als die het naar de zin hebben is hij ook tevreden, hun plezier is voor hem ook een beetje thuis voelen.
Kijken doet hij graag naar ‘Lachen om Home Video’s’ of ‘Stop! Politie’, genieten is voor hem de MotoGP volgen, maar ook naar Discovery kijken. Bij muziek luistert hij het liefst naar Pearl Jam met ‘Black’, maar ook naar Pink Floyd met ‘Wish you were here’.
Bijzonder is zijn grote liefde voor katten, vooral zwervers uit de omgeving, die hij voedt en zo opvoedt dat ze na enige tijd bij hem op zijn schoot kruipen. Verder is hij ook gefascineerd door vogels; in de tuin staan en hangen meer dan zes vogelhuisjes.
Het gaat hem goed tot 2004; in dat jaar dwingen twee forse hartinfarcten hem te stoppen met werken. Margaret wordt kostwinner en wordt fulltime wijkverpleegkundige. Hij is dan tegen wil en dank huisman, baalt ervan dat hij zoveel niet kan doen, zoekt zijn heil in het schuurtje, waar hij technische klusjes doet, een brommer of motor repareren, zelfs restaureren.
Maar wel zonder tijdsdruk en afspraken over klaar zijn. Gewoon lekker sleutelen op zijn eigen tempo. Hij leert de computer kennen, ontdekt internet, googelen en Marktplaats.
Voor zover het kan wil hij gewoon alles blijven doen. Stofzuigen gaat dan wel niet, maar boodschappen doen – op zijn scooter, eventueel in Delft – en koken des te beter. Zijn macaroni met hamblokjes en tomatenpuree is in huize Van Dijk wereldberoemd; dat geldt ook voor zijn perfect gebakken biefstuk. ‘Niet met een vork er in prikken’, leert hij de familie.
Najaar 2014 voelt hij zich geregeld niet lekker, heeft vaak onverklaarbare pijn in de botten. Er volgen onderzoeken, een PET-scan die aantoont dat hij botkanker heeft, eigenlijk overal in zijn lichaam. Daarna zijn er zware, vooral pijnlijke, maanden met chemo en frequente ziekenhuisbezoeken. Er komt een bed in de huiskamer, zelfs de trap naar boven is te pijnlijk, hij overlijdt waar hij het liefst is, gewoon thuis.
Rien van den Anker
Eric van Dijk is geboren op 23 februari 1960 in Den Hoorn; hij is op 31 juli 2015 overleden in Naaldwijk.