Onderwijsvoorzitter
(Westland, 18 maart 2017). Op het moment dat Politiek Westland nog volledig in de roes van Karin en Arne ‘zweefde’, kwam het bericht dat CDA-fractievoorzitter Piet Vreugdenhil stopt als onderwijsvoorzitter van de stichting Protestants Christelijk Primair Onderwijs Westland.
Goed getimed, ondanks een prominente plek in de krant toch een beetje ‘weggedrukt’ op de dag voor de verkiezingen. Als dat volgende week bekend was geworden, was de publiciteit groter geweest. Waren er vooral lastige vragen als ‘Waarheen, waarvoor?’ gekomen. Je zou bijna denken dat Vreugdenhil een spindoctor heeft.
Vertrekredenen
Vooralsnog moet Westland het nu doen met obligate vertrekredenen als ‘meer tijd besteden een nieuwe uitdagingen, genieten van vrije tijd en zorg besteden aan kleinkinderen’. En, nog erger: ‘Ik ben geen type dat achter de geraniums gaat zitten’.
In dit rijtje misten we nog ‘de verre reizen met mijn vrouw’ en ‘het voornemen naast de grijze bak buiten zetten meer in het huishouden te gaan doen’. En de veelal leugenachtige toevoeging: ‘Want eigenlijk hou ik wel van stofzuigen!’
Wethouder
CDA’er Vreugdenhil blijft in de politiek. Volgens hem is dat een zinvolle, intensieve en leuke activiteit. Hij belandde daar drie jaar terug toen hij politiek ‘omhoog viel’, omdat partijgenoten Theo Duijvesteijn en Marga de Goeij wethouder bleven en lijsttrekker Karin Zwinkels – ja.ja, dezelfde! – zich tot veler verbazing onverwachts terugtrok als beoogd fractievoorzitter.
Nu die malle, collectieve dwang om als één man achter onze Arne en Karen te gaan staan voorbij is, kunnen de politici weer gewoon praten. En cynisch grappig doen. ‘Blij voor Arne, ook voor Karen’, was nog de minst leuke. En over Piets plannen zijn de ‘deskundigen’ eensgezind: Hij gaat voor het wethouderschap, wil Marga opvolgen.
Mannen doen soms heel veel om aan het stofzuigen te ontkomen.
Concurrentie
Van een gelopen race is overigens geen sprake, zeker nu Karin Zwinkels niet in de Tweede Kamer komt, maar in de Westlandse raad blijft. En daarover niet eens teleurgesteld is ‘omdat ze dan de campagne tekort zou doen’.
Dat klinkt als iemand die de macht heeft geroken. Die nu misschien ook wel op het wethouderspluche wil. Dat wordt nog een grote concurrent voor Vreugdenhil. Ook niet erg, want dan zijn er altijd nog kleinkinderen waar zorg aan moet worden besteed. En nieuwe uitdagingen! Desnoods geraniums kweken?
De rubriek ‘je suis rien’ is boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.
Normaal ben ik niet zo achterdochtig, maar ik heb nu ook het gevoel dat Piet Vreugdenhil nu al weggaat bij het onderwijs om zich daarna warm te lopen voor een post als wethouder. Ik heb het krantenbericht uitgeknipt en op het prikbord gehangen. Daar blijft het zitten tot na de gemeenteraadsverkiezing volgend jaar.
Waarom zoveel wantrouwen? Als Piet volgend jaar geen wethouder wordt, komen er dan excuses van al die ‘deskundige’ politici die het nu zo goed weten?
Timing was inderdaad vanuit hun standpunt perfect, je zou er wat van gaan denken.