je suis rien

(Westland, 13 november, nr. 315). CDA-raadslid Pieter Immerzeel beleeft zware tijden. Afgelopen maand maakte hij eerst een (vrijwel zekere onverkiesbare) duikeling op de nieuwe kandidatenlijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Hij zal het manmoedig ontkennen maar dat had hij niet verwacht.
Vorige week was er dan de mokerslag van zijn eigen CDA-wethouder Albert Abee. Die meldde plompverloren tijdens een persgesprek dat ongeveer in Immerzeels achtertuin zo’n 208 arbeidsmigranten in tijdelijke woningen nabij de Maasdijk in Gravenzande gaan komen.

Boekdelen
Uit Pieters ziedende reacties in de krant mag je concluderen dat Albert hem niet van tevoren heeft gebeld. Heel slim, misschien wel typisch CDA, kloeg Immerzeel niet voor zichzelf maar voor de echte buren van het nieuwe complex wier bedrijf waarschijnlijk kapot zou gaan omdat ze nu niet meer kunnen uitbreiden. Pieters gezicht sprak dinsdagavond overigens prachtige boekdelen toen oppositieleider Peter Duijsens daarover tijdens de begrotingsvergadering enkele cynisch getinte opmerkingen maakte.

Bekoeld
Duidelijk is wel dat de liefde tussen Pieter en zijn partij sterk bekoeld is. Enigszins geruststellend voor hem is wel dat hij niet de enige in de fractie en in de partij is die nogal verrast bleek na het presenteren van Alberts plannetje.
En nu is er het onbevestigde bericht dat Immerzeel telefonisch contact heeft gehad met ‘lotgenoot’ Jan-Willem van den Beukel. Dat is een oud-CDA-raadslid dat na een sabbatical period weer terug wilde maar een lijstduwersplaats kreeg aangeboden. Waarvoor hij knorrig bedankte. Subtiel detail, Jan-Willem staat inmiddels op een verkiesbare plek op de lijst van oppositiepartij Westland verstandig. Zou Pieter denken dat ….

Stemmingen
Digitaal wordt politiek Westland steeds beter. Wie thuis wil (terug)kijken en op zijn mobiel of laptop stukken erbij wil houden, het werkt allemaal perfect. Alleen bij de stemmingen gaat het minder. In de raadzaal zijn er in het hart grote schermen met de stemuitslagen maar die zijn alleen maar zichtbaar voor de raadsleden.
Pers en publiek zien ze half, afhankelijk welk raadslidhoofd in de weg zit. Kijkers thuis zien niets. Die horen hooguit Drents gemurmel met zoveel voor en zoveel tegen, meer niet.
De uitslagen zichtbaar maken is klaarblijkelijk een probleem. Terwijl de uitslag na urenlang geblablabla toch wel boeiend is. Of kan zijn. Net als de eindstand bij een voetbalwedstrijd.

Bladblazers
Westlands VVD-Tweede Kamerlid Peter Valstar hoort inmiddels bij de semi-elitaire usual suspects in de talkshow-wereld, donderdag zat hij bij Op1. In de discussie ging het ook over het kwalijke milieu-effect van bladblazers. De VVD is tegen een voorstel om ze te verbieden.
Of hij er zelf iets van vond vroeg ironisch gastheer Jort Kelder waarop Valstar olijk ad rem reageerde: ‘Ik heb geen bladblazer’. Alleen Westlanders begrepen de dubbele bodem: Als je in een groenloze gemeente woont heb je ook vrijwel geen bladeren.

Romantische boom
De oude boom nabij de voormalige Harmonie in Naaldwijk moet om omdat er een appartementencomplex wordt gebouwd. CDA-fractievoorzitter Jennie Vermeer zei – met een schalks-romantische knipoog – dat de krasse acacia midden in het Naaldwijkse uitgaansleven veel heeft meegemaakt.
Ze pleitte er (tevergeefs) voor om het hout te gebruiken voor idyllische bankjes. Met een ‘Als die boom eens zou kunnen spreken’ ontnuchterde burgemeester Arends het kortstondige Sissy-sfeertje in de raadzaal. Sommigen zagen zelfs wethouder, en rigoureus bomenkapper, Leen Snijder een traan wegpinken.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.