(Westland, 20 juni 2020). Het door Corona tijdelijk opgeheven donderdagse persgesprek met het Westlandse bestuurscollege is weer terug. Dan lichten enkele wethouders actuele onderwerpen toe. Leidraad is de wekelijkse collegebesluitenlijst.
Dat is een verslag, subliem cryptisch geschreven, zelfs het eenvoudigste onderwerp roept in die beschrijving nog vragen op. Die lijst wordt een uur vóór de bijeenkomst verstuurd, naar pers en gemeenteraadsleden. Voor (lees)tijd, bezinning en vragen verzinnen.
Niet eerder
Je zou die besluitenlijst natuurlijk ook al op woensdagavond kunnen zenden, met een embargo-afspraak dat publicatie pas na dat persgesprek mag. Dat is één keer gebeurd maar sommige raadsleden waren toen flink geïrriteerd dat journalisten het verslag eerder hadden ontvangen. Het college, ook de burgemeester, zwichtte want de gemeenteraad is immers de baas.
De raadsleden krijgen het nu een uur eerder. Publicitair stom, want daardoor lopen ze qua nieuwswaarde achteraan omdat ze dan alleen maar ‘wederhoor’ kunnen geven op de eerdere toelichting van een wethouder. Maar ja, die lijst hebben ze wel eerder..
Fysiek bijeen
Na een paar keer krakkemikkig digitaal vergaderen komt de gemeenteraad weer fysiek bijeen. Nog niet gewoon, want in deze Coronatijden moet een deel van de raadsleden – anderhalve meter! – vergaderend plaatsnemen op de publieke tribune aan de Verdilaan. In de afgelopen weken gebeurde dat zo’n vijf keer.
Deze week stelde onder meer CDA-fractieleider Jenny Vermeer voor om eens te onderzoeken of de naar de tribune ‘verbannen’ raadsleden tijdelijk toch niet weer thuis kunnen mee vergaderen. En of die dan alleen voor stemmingen konden worden opgetrommeld naar het gemeentehuis. Want vanuit huis mag dat niet als er ook fysiek wordt vergaderd.
Rugklachten
De achterliggende reden bleek fascinerend: tal van raadsleden kregen rugklachten na een paar uur publieke tribune. Soortgelijk gemopper van burgers, ook van pers en ambtenaren, werd eerder als gezeur terzijde geschoven. Sommige ‘publiekers’ nemen nu al naast laptop geregeld een eigen kussentje mee. Een steuntje in het stuitje.
Dankzij Corona weten nu ook de lokale politici dat je op de publieke tribune slecht zit, dat die ergonomisch k… is. Zo bezien was die crisis toch nog ergens een klein beetje goed voor. Maar het was beter geweest als raadsleden gewoon wat eerder de plaats van het publiek hadden ingenomen. Trouwens, niet alleen in de raadszaal.
Beeldenvoettocht
Met bestuursleden van de vereniging Oud ‘s Gravenzande heeft wethouder Piet Vreugdenhil door het Breeje Durp gewandeld op zoek naar locaties voor twee kunstbeelden die nog net konden worden gered van een Lierse vuilstort.
Bijna waren ze ‘verdwenen’ naar andere Westlandse dorpen maar, na politiek gehannes en ‘s Gravenzands verzet, gaan ze terug naar hun oorspronkelijke Westlandse kern. Ze stonden daar bij het voormalige gemeentehuis.
Plek-twijfel
Maar de wethouder die er nog wel eens aan herinnerd moet worden dat kunst ook in zijn portefeuille zit, leek toch nog steeds vol plek-twijfel. Voor de zekerheid had hij een deskundige ambtenaar mee op voettocht genomen. Die met lichaamstaal locaties soms krachtig afwees. Heel even leek Piet zelfs geïnteresseerd in het advies van een meelopende columnist. Ook zover kun je als bestuurder dus zakken.
De opgedane kennis – ruimte, zichtbaar, vandalisme vrij, aanraakbaar voor kinderen en groen omgeven – zit nu in het wethouderlijke hoofd waar het tot een raadsvoorstel met locatiesuggesties broeit. Daarna worden de beelden vrijwel zeker ceremonieel onthuld. Door Piet, en die ambtenaar.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.
Op naar een wereld met raadsleden mét ruggengraat! En ja, dat geeft soms klachten.
Wat is ergonomisch k….? Mannelijk of vrouwelijk?
Welkom in de gemeente waar al ruzie is over het toesturen van de collegebesluitenlijst
Het lijkt wel iets van “ik ben eerst”, lekker pûh, zo tussen Raad en Pers! Dat is eigenlijk niet zo belangrijk. Het gaat er om wat doen ze met die kennis, ja toch. En wat de pers betreft, de lokale huis-aan-huisbladen volstaan met publiceren maar geven geen commentaar, of een -mogelijk kritische of prikkelende- beschouwing. Kan zijn doordat zij “met zilveren koorden” aan de Gemeente verbonden zijn. We moeten het doen met de AD-editie Westland en een solo-senior journalist die het niet kan laten en doet wat eigenlijk de plaatselijke pers moet doen. Het gemeentebestuur kritisch volgen!