Onoverbrugbaar
(Westland, 29 februari 2020). Cultureel Westland is een decalage. Twee begrippen die vrijwel onoverbrugbaar zijn. Glas en kas rijmt, maar dat lijkt het enige poëtische hier.
Dichter Joop Alleblas, prominent lid van de jubilerende club ‘Schrijvers tussen de kassen’, wil van dat cultuurloze imago af en doet een creatieve poging.
Waarom niet bij de aanvang van elke raadsvergadering raadsleden bij toerbeurt een gedicht voor laten dragen? Zelf gekozen of misschien ook wel zelf gemaakt. Heerlijk, zo’n roepende in de woestijn..
Ambtsgedicht
Maar Alleblas’ voorstel is serieus bedoeld. Van ambtsgebed (dat enige jaren geleden in Westland werd afgeschaft) naar ambtsgedicht is volgens hem een logische stap. “Raadsleden krijgen daardoor automatisch een licht poëtische inslag waardoor raadsvergaderingen ook qua woordgebruik aantrekkelijker worden.”
Hij noemt het een mooie overgang voor raadsleden die weggerukt uit hun hectische dagelijkse besognes de raadszaal binnen komen rennen en zich naar de mores van het hoogste gezag – de gemeenteraad – moeten voegen. “Het brengt de raad even in een andere wereld.” Gek idee, maar waarom eigenlijk niet?
Schuldig geweten
Om de cultuurloze politici op weg te helpen heeft hij voor alle partijen ook suggesties. Het CDA adviseert hij een gedicht uit zijn eigen bundel ‘De charme van een schuldig geweten’ en voor GemeenteBelang Westland ziet hij het gedicht ‘Voor wie ik lief heb wil ik heten’ van Neeltje Maria Min wel zitten.
Westland Verstandig wijst hij op de bundel ‘Jongens die niet kunnen wachten’ en bij de PvdA passen wel de dichtwoorden ‘Oh, socialistisch meisje, je bent als een radijsje’.
Vrijen zoals vroeger
De LPF kan in zijn optiek goede sier maken met het gedicht ‘Zo meen ik dat ook jij bent’ van Jan Hanlo en voor de VVD is er Hans Warrens bundel ‘Geluk dat kan wel jaren duren’. Bij de Christen Unie/SGP heeft hij aarzeling tussen Remco Camperts ‘Niet te geloven’ en ‘Trouwen is duurder dan je denkt’ van Annie M.G. Schmidt. D66 en GroenLinks bundelt Alleblas tenslotte in het gedicht ‘Laten we nog eens vrijen zoals vroeger’. Dat laatste zegt ook wel iets van hemzelf.
Ingeburgerd
De nieuwe CDA-wethouder Albert Abee onlangs in het AD: ‘Kassen en voedsel moeten we gaan zien als apotheek en medicijn. Dáár liggen veel kansen en dát is de toekomst van de Westlandse en Nederlandse glastuinbouw.’ Alsof je Rob Baan van Koppert Cress (en van het Varend Corso) hoort praten…
Abee even later: ‘De glastuinbouw is een sector die er op nationaal niveau toe doet. De haven van Rotterdam is belangrijk, maar de tuinbouw is óók een mainport.’ Daar klinkt op afstand iets in van oud-burgemeester Sjaak van der Tak.
Die Albert is al behoorlijk ingeburgerd..
Boos op Westland
Haagse politici zijn boos op Westland, omdat ze vinden dat die gemeente te weinig buitenlandse arbeidsmigranten huisvest. En zij teveel. Ze vinden dat tussen de kassen nog altijd de foute mentaliteit geldt: ‘Hier werken, dáár wonen’.
Enkele partijen, waaronder de Groep De Mos, vinden dat de gemeente Westland Den Haag maar financieel moet compenseren. Geen gek idee, laat de Hofstedelingen maar twee ton vragen, dan kan de ‘Verdilaan’ € 25.000 aanbieden. Deden zij bij het Varend Corso.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.
Ik leun op de wind
en lach naar het water
een biertje in de kroeg
da’s voor mij genoeg
ik bezin me wel later
Lijkt me van Jan Boerstoel, of toch eigen werk?
Den Haag heeft gelijk. Op het punt van arbeidsmigranten willen we hier in Westland wel de lusten maar niet de lasten. Geld sturen is niet de oplossing, we moeten geld vrijmaken om ze hier onderdak te geven.
Perfect idee! Ik verwacht wel dat Westland Verstandig hier vragen over gaat stellen.
Bij toerbeurt is wel erg ambitieus. Ik zie bijvoorbeeld Arij de Bloeme (CU/SGP) of John Witkamp (LPF) niet zomaar met enige passie een gedicht declameren.
Ik vrees dat het al te laat is voor een zogenoemd ambtsgedicht. Maar alle beetjes helpen, zei mijn moeder vroeger.
Ach columnist, achter de licht kritische stukken die je vaak schrijft over deze Westlandse raad (leesbaar zijn en een glimlach opleveren) , schuilt nog steeds hoop dat het allemaal beter wordt in de vergaderingen. Vergeefs?
In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.