(Westland, 3 oktober 2020, nr. 258). De nacht na het gênante, verbale gevecht tussen Donald Trump en Joe Biden had ik een, zelden meegemaakte, nachtmerrie. Die ging ook over een debat, tussen, niet lachen, Cor van der Mark en Peter Duijsens. Die van het CDA en van Westland Verstandig. Na enige tijd werd ik badend in het zweet wakker. Wat ik daarvoor had meebeleefd kon gewoon niet. Wederzijds respect, begrip voor elkaar en onderlinge hoffelijkheid.
Normaal
Als je vaak extreme situaties meemaakt raak je vanzelf verward voor wat nu precies normaal is. De chaos, het wantrouwen en een wederzijds afkeer worden dan doodgewoon. Dan worden die de norm, weet je ook niet meer dat het nog erger kan. Tot die nacht van dinsdag op woensdag in de Verenigde Staten.
Je hoeft niet eens anderhalf uur gekeken te hebben om te ontdekken dat Westlandse politieke debatten vanuit die optiek saai, een beetje brutaal en soms onbeschoft zijn. Maar voor de rest eigenlijk heel vriendelijk.
‘Stop, stop’
Als Duijsens en Van der Mark maar een beetje zouden proberen Biden en Trump na te bootsen zou zelfs deze, in de kern beschaafde, columnist hen om die reden compleet neersabelen. Al zou ik het best nog wel eens leuk vinden als burgemeester Bouke Arends luid ‘Stop, stop’ zou roepen. En dat hij in paniek de uit-knop van hun microfoons niet kan vinden. Dan ontstaat historische televisie, zoals met een door de wol geverfde FOX-interviewer als Chris Wallace die het met deze twee razende politici ook niet meer wist.
Het was bij mij dus een boze droom die veel minder erg was dan de Amerikaanse werkelijkheid. In feite een omgekeerde die aangaf dat de georganiseerde chaos, zoals de democratie wel wordt genoemd, hier best wel meevalt qua hardheid en onfatsoen.
Ja en amen
Maar, deels eigenbelang, Peter en Cor moeten natuurlijk ook weer niet (te) aardig tegen elkaar gaan doen. Daarom de raad aan beide heren: ‘Ga zo door, lekker op de oude, vertrouwde Westlandse voet. Blijf knorrig, soms ook horkerig’. Want nog erger dan die vertoning zoals tussen Trump en Biden is een dooie democratie. Waarin alleen maar ja en amen de toon zetten.
En, heel iets anders, ik heb nog steeds de pest in dat ik me maar niet kan herinneren wie in mijn droom nu Trump speelde. Als het me te binnen schiet, hoort u dat van me.
Percentages
Alom verwarring ook nog eens lokaal deze week na de presentatie van de begroting 2021 door het Westlandse bestuurscollege. Het nieuws was dus dat de woonlasten met 14% omhoog zouden gaan. Apert onjuist, reageerden de oppositiepartijen Westland Verstandig en GemeenteBelang Westland. De werkelijkheid is volgens hen dat het om ruim 20% verhoging gaat. Later blijkt dat de oppositie gelijk heeft voor wat huurders betreft, het college voor wat huiseigenaren aangaat.
Averechts
En dan blijkt eveneens dat het voor een wethouder aantrekkelijker is om te melden wat hem het beste uitkomt. Maar dat dat ook risicovol is. Als dan de oppositie zo woedend reageert, dan werkt dat publicitair averechts.
Maar uiteindelijk is menig Westlander weer het slachtoffer van dit communicatieve gehakketak. Voor een woninghuurder met een laag inkomen geldt gewoon elke euro. Elk percentage zal hem worst zijn. Een goed verdienende en goedgebekte bestuurder zou daar eens over na moeten denken.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.
De politiek, ook hier in het Westland, is veel om beschaafder dan het lijkt, schrijft de columnist. Maar na afloop van vergaderingen, nu even niet door Corona, vrolijk met elkaar praten wil nog niet zeggen dat er sprake is van respect en vriendschap. Politiek is dan ook theater.
De geest van Trump is breed aanwezig in de Westlandse raad maar verdeeld over verschillende raadsleden. Een kleurrijke kleipartij van kenners als Nico de Gier, Ulbe Spaans, Dave van Koppen, André van den Berg en Jenny Vermeer. Dat de (links)-liberalen niet in dat rijtje staan zegt veel over de lokale VVD en D66.
Juist omdat er zoveel partijpolitiek getwist is, is het volgens mij nog steeds veel beter dat een burgemeester niet gekozen wordt. Al is het tegenwoordig voor hem wel constant spitsroeden lopen.
Via Twitter laat LPF-voorman Dave van der Meer met enige trots weten dat hij in 2016 al gezien werd als een mini-Trump. Zo heeft iedereen zijn eigen guilty pleasures.