je suis rien (12)

19 dec

Raadhuis-kantine

 (Westland, 19 december 2015) Afgelopen weken enkele avonden zakelijk in de ‘s Gravenzandse vergaderzaal van de Westlandse gemeenteraad ‘gewoond’. Deze week kon je tussen twee vergaderingen door blijven eten in de personeelskantine. Ik had (achteraf gelukkig) andere afspraken, moest daar alleen een raadslid nog iets vragen.

Die, voor mij onbekende, ambtelijke eetlocatie ligt in de kelder. Bereikbaar via een trappenhuis dat me deed denken aan een journalistiek bedrijfsbezoek aan de gevangenis in Capelle. De ruimte zelf – bedrijfsrestaurant gebruiken is beledigend – heeft, bijna weer moderne (!), verschrikkelijke schoonmetselwerkmuren, een laag plafond en pijnigende verlichting. Ik ken bunkers die er gezelliger uitzien.

Van deze raamloze kelderbox moeten ze fractiekamer van Westland Verstandig maken. Dan is het daar nog steeds levende verzet tegen nieuwe gemeentehuizen gauw over.

Stalsmaak

Ik was deze week – ik kom nog eens ergens – bij de kaasboerderij in Schipluiden, van de familie Van Winden, aan de Gaagweg. Echte kaas, echte melk – ook karne, echte boter, met en zonder zout. En aardige mensen. Een bijzonder ontmoetingsplekje ook tussen verschillende Nederlanders, ‘groene’ en allochtone. De boerin verkoopt tegenwoordig zelfs Marokkaanse yoghurt. Soms is zo’n landelijk winkeltje net een zomers terras, je ziet eens wat, je hoort eens wat.

‘U wilt kaas?’

Ja, een stukje jonge, alstublieft’

‘Hoeveel?’

‘Wel met stalsmaak.’

‘Ja, die hebben we, hoeveel wilt u?’

De rubriek ‘je suis rien’ is een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje dus.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>