je suis rien

(Westland, 8 januari 2022, nr. 321). Eigenlijk doet CDA-wethouder Albert Abee zijn werk nu een beetje illegaal. Hij woont namelijk niet in Westland maar in Hendrik-Ido-Ambacht, dat mag formeel niet. Daarom heeft hij nu de gemeenteraad per brief aan de voorzittende burgemeester ontheffing gevraagd. De afgelopen jaren is hem die steeds geruisloos verleend.

Tussenpaus
De vorige keren werd zijn verzoek iedere keer ook gezien als een teken dat hij maar een Westlandse politieke tussenpaus is, die na de komende raadsverkiezingen van half maart weer zal verdwijnen richting de HIA-polder. In dat licht bezien is zijn laatste ontheffingsaanvraag, voor maar krap drie maanden, wel heel erg politiek correct. En ben je al bestuurder wel heel erg netjes, mogelijk alleen maar om zeikerige vragen van oppositieleider Peter Duijsens te voorkomen!

Sfinx
Maar bij politici moet je meer aan omdenken denken. Met andere woorden, misschien vraagt Albert wel woonontheffing voor het hele jaar? De afgelopen maanden toont hij namelijk steeds duidelijker dat hij er op zijn Fortuyns ‘zin an heeft’. Dat hij de lokale materie lekker onder de knie heeft en dat hij net als zijn vroegere CDA-idool Ruud Lubbers ook ‘zijn karwei wil afmaken’. Albert Abee handelde afgelopen tijd als een soort stille sfinx. Niemand weet welke kant hij opgaat. Hij staat bijvoorbeeld niet op de CDA kandidatenlijst, zelfs niet als lijstduwer.

Collegebak
Albert weet ook dat hij, nadat hij het stokje van Karin Zwinkels heeft overgenomen, bij zijn eigen partij groeiend wordt gewaardeerd als bestuurder. Maar hij weet niet of het CDA na de verkiezingen aan de collegebak komt. Als dat gebeurt zijn zijn kansen om het wethouderschap te verlengen aanzienlijk. En als hij blijft pluchezitten, is in ieder geval dat illegale wonen tot het einde van het jaar geen probleem meer.

Over het algemeen gezellig
De jaarwisseling is in Westland zonder grote incidenten verlopen. De sfeer op straat was over het algemeen gezellig. Mooie zinnen uit het gemeentelijke persbericht van 1 januari. De burgemeester noemde het ‘relatief beheersbaar omdat er een flink aantal maatregelen was genomen om incidenten zoveel mogelijk te voorkomen’. Vertaald in Westlandse straattaal betekent dat als die maatregelen niet waren genomen dan was het een teringzooi geworden.
Ook de politie reageerde nogal gematigd. De ME was wel een keer ingezet maar er werden geen aanhoudingen verricht. Gaat u maar weer rustig slapen, heette dat vroeger.

Oorlogsgebied
Alles is natuurlijk relatief maar enkele dagen later stonden in de krant grote verhalen waarin werd gemeld dat parken in Gravenzande tijdens oud en nieuw op een oorlogsgebied leken. Verder dat er sprake was van vechtpartijen, mishandelingen en vuurwerkbommen. In de dagen rond Oud en Nieuw werd een camera aan de Maasdijkse Tuindersweg gesloopt, werden twee meisjes en een vrouw en een man ernstig behandeld na ruzie en werd er geprobeerd brand te stichten in het voormalige gemeentehuis van Gravenzande. Absoluut geen rustige jaarwisseling in Westland!, kopte de krant.

Twee Westlanden
Tijdens de overstap naar het nieuwe jaar waren er dus klaarblijkelijk twee Westlanden. Die van de gemeente die wel heel erg wilde downsizen en die van de krant die daarna nogal oppokende verhalen werd verweten. Zelfs als dat laatste waar zou zijn, dan is dat minder erg dan een gemeente die zich verschuilt achter termen als ‘relatief beheersbaar’ en ‘over het algemeen gezellig’.

 De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.