Vandaag is het precies een jaar geleden dat Bouke Arends burgemeester van Westland werd. Reden genoeg om hem de pen van een gastcolumnist aan te bieden.
(Westland, 18 december 2019). Ik ben geen columnschrijver laat staan een columnist. Rien van den Anker is een charmante volhouder en ik heb uiteindelijk toegestemd om toch een column te schrijven. Verwacht van mij geen scherpe column. Als burgemeester is het een van mijn taken om te verbinden. Alleen al daarom zal mijn column vriendelijk zijn. Mocht er onverhoopt toch iets van kritiek gelezen worden, dan ligt dat geheel en al aan de lezer.
Een jaar ben ik nu burgemeester van Westland. Een jaar dat omgevlogen is. Dat ik het zo ervaar is veelzeggend over hoe ik het jaar ervaren heb. Immers, als je plezier hebt vliegt de tijd.
Het is voor mij een jaar van ontdekken en ervaren geweest, van luisteren en waarnemen, van nieuwe indrukken en ontmoetingen, van verbazing en verrassing. Een jaar waarin ik de gemeente – als gebied – en de gemeenschap heb leren kennen.
Het meest vitale
Niet te missen zijn de prestaties op het gebied van de tuinbouw. Wat worden in Westland fantastische resultaten geboekt. Op het gebied van veredeling, productie, gewasbescherming, waterbesparing en -zuivering, kassenbouw, duurzaamheid en energie, logistiek. Met recht is het tuinbouwcluster in Westland ‘het meest vitale economische cluster van de wereld’, zoals de Harvard-professor Michael E. Porter ooit stelde.
Buiten Nederland gaat bij iedere minister en regeringsleider in de wereld die geïnteresseerd is in tuinbouw een bel rinkelen – en niet zachtjes – wanneer de naam Westland valt. In het afgelopen jaar heb ik al enkele buitenlandse bewindslieden in Westland mogen verwelkomen. Zij kennen de unieke en bijzondere prestatie van dit gebied.
Als in Nederland echter de naam Westland valt, dan is de kans groot dat het met de bekendheid van Westland minder gesteld is. Zelfs als we dicht bij huis blijven.
Hoe kan dat toch? Waarom kent ‘de wereld’ Westland wel en moet in Nederland nog verteld worden wat voor bijzonders hier allemaal gebeurt?
‘Verborgen trots’
Ik verklaar het uit een ‘verborgen trots’. Westlanders zijn in de kern ontzettend trots op wat hier allemaal gebeurt en gepresteerd wordt. Er prat op gaan is wat anders. Immers, het is toch gewoon om te doen wat je moet doen en het dan te doen op een manier waardoor je het best presteert.
Bescheidenheid is een mooie eigenschap. Toch mag, nee móet, je wat vaker zeggen: ‘wat doet Westland het goed!’. Be good and tell it. Zet je licht niet onder de korenmaat.
‘Waarom kent ‘de wereld’
Westland wel en moet
dat in Nederland
nog verteld worden’
=================
Ik heb mij in ieder geval voorgenomen om in de regio, in de provincie, in Nederland, in Europa en waar dan ook ter wereld duidelijk en eerlijk te vertellen welke bijzondere en unieke prestaties in Westland worden geleverd, dat Westland een ijzersterk tuinbouwcluster heeft en dat ondernemers in Westland een zeer belangrijke bijdrage leveren aan het voeden van de wereld. Ik ben er trots op burgemeester van Westland te mogen zijn, van een gemeente waar zulke bijzondere en unieke prestaties geleverd worden.
Saamhorigheidsgevoel
De kennismaking met de mensen hier is mij ook bijzonder goed bevallen. Overal waar ik kom ervaar ik oprechte belangstelling, hartelijkheid, warmte en openheid. Op straat, bij de feestweken, sportwedstrijden, bruidsparen, werkbezoeken aan bedrijven, organisaties en dorpen, bijeenkomsten met inwoners. Het beeld van de stugge Westlander, dat mij voordat ik hier kwam geschetst werd, herken ik totaal niet. Integendeel….
De kennismaking met de Westlandse gemeenschap heeft mij ook doen ervaren hoe groot het saamhorigheidsgevoel is. Allereerst het grote aantal vrijwilligers en mantelzorgers. Daarnaast de saamhorigheid als het gaat om goede doelen. Ik heb met verbazing gekeken wat bijvoorbeeld Team Westland, ALS Westland en de Westlandse Ride weten te bereiken. Fantastisch!
Geraakt
Persoonlijk vind ik het mooi te ervaren hoe de Westlander de prestaties op het gebied van goede doelen zo’n warm hart toe draagt, er actief een bijdrage aan levert, oprecht blij is met de resultaten en het ook hier niet van de daken schreeuwt. Be good and do it! Daarmee hebben Westland en de Westlanders mij geraakt. Want ook hier geldt weer: wat hier wordt bereikt is zonder weerga.
De combinatie van economie en sociaal, de instelling van hard werken en doen wat gedaan moet worden, de inzet voor mensen die met tegenslagen te kampen hebben; dat alles heeft er voor gezorgd dat ik Westland en de Westlanders zo waardeer en in mijn hart heb gesloten.
Ik ben er trots op burgemeester van te mogen zijn van een gemeenschap waar zulke bijzondere en unieke prestaties geleverd worden.
Ik verheug me op de vijf jaren die ik hier tenminste nog mag zijn.
Bouke Arends
Burgemeester van Westland
Leuke column, niet scherp maar wel verbindend. Zoals het een burgemeester betaamt.
Volgende week weer gewoon Rien?
Onze burgervader voelt zich thuis zo te lezen. Elk jaar 1x een column dan van Bouke?
Ook een interessante analyse van de (on)bekendheid van het Westland. Zolang er onvoldoende aan PR wordt gedaan (vroeger hadden ze daar een stichting voor) zal Westland niet bekender worden. Daar ligt nog altijd een oud motto op de loer: onbekend maakt onbemind.
De burgemeester had in navolging van zijn AD-interview best wel iets meer kunnen zeggen. Over het tuinbouwareaal of over de (on)veiligheid. Nu is het allemaal wel erg vriendelijk geworden.
Zou de burgemeester in dat eerste jaar nou niet één onsympathieke Westlander zijn tegengekomen?
Toen ik de column las hoorde ik zijn stem hardop. Alsof hij een kersttoespraak voorlas. Een goede burgervader dus.
Een gastcolumn van ex-wethouder Karin Zwinkels was ook mooi zijn geweest, maar misschien wilde die niet. Of durfde die niets te zeggen.
Niks ten nadele van Sjaak van der Tak of Agnes van Ardenne, maar deze man is een bestuurlijke verademing. Wat mij betreft mag hij voorlopig nog vijf jaar blijven.
Ik krijg er niet genoeg van: Bouke Arends is nu een jaar burgemeester van de gemeente Westland. Zo heet de gemeente. De streek heet sinds haar ontstaan Het Westland, ook na de fusie van een aantal gemeenten met hun dorpen. Het Westland, mét lidwoord én haar dorpen. ‘s-Gravenzande, Naaldwijk, Heenweg, Maasdijk, Honselersdijk, Monster, Ter Heijde, Wateringen, Kwintsheul, De Lier en Poeldijk. In dat laatste dorp stond mijn wieg. Die wieg stond in een dorp, niet in een kern. Ezelsbruggetje: De gemeente heet Westland. De streek heet het Westland. Opletten. columnist, geef het goede voorbeeld.
Voorwaar: een echte Kerstrede, vol pais en vree, net als in de wereld van de grote leiders van de volken. Luttele dagen daarna slaan ze elkaar weer met flinke taal en dreigementen om de oren, als het daarbij maar zou blijven! Onze Bouke verkeert dus in goed gezelschap. Maar hoe zit het met de kraaienpoten en piketpaaltjes welke hij kortelings in een aantal uitingen en interviews richting college heeft afgegeven? Zoals : burgers vooraf te betrekken bij ingrijpende veranderingen in de (woon)omgeving (n.a.v. huisvesting arbeidsmigranten) en dito communicatie als het gaat om regelgeving (n.a.v. de w.m.o. afknijpoperatie). Heeft hij, als primus inter parus, de eerste onder zijns gelijken, inmiddels de deksel op zijn neus gehad?