Varend Corso, ietsje meer of evenveel

(Westland, 3 augustus 2016). Statistisch gaan alle honderdduizend Westlanders komend weekend vijf keer naar het Varend Corso, want de organisatie verwacht net als voorgaande jaren weer iets meer dan een half miljoen bezoekers.
Een half miljoen! Da’s veel, ook al verdeel je ze over drie dagen en is het festijn iedere dag gemiddeld zeven uur te volgen. Natuurlijk, niet iedere Westlander komt, te jong, te oud, ziek, op vakantie of houdt gewoon niet van een Varend Corso. Die ‘afvallers’ worden volgens de organisatie ruimschoots gecompenseerd door mensen van buiten de corsoregio.

Bij gratis, meerdaagse massa-evenementen kun je niet controleren hoeveel mensen er precies komen. Er is al verwarring bij gewone demonstraties; de organisatoren zien meestal twee keer zoveel demonstranten als de politie. Bij tellingen is het ook normaal dat iemand die elke dag aanwezig is als drie bezoekers in de statistieken komt.
Inmiddels hebben officiële onderzoeken aangetoond dat de meeste festiviteiten publicitair zo’n 35 procent meer bezoekers krijgen dan in werkelijkheid. Succes is immers leuker om te melden. Die collectieve leugenmarge heeft wel risico’s, je kunt het niet te bont maken, mensen zijn veelal minder dom dan pr-lieden willen denken.

Verschuiving
Ruim een half miljoen bezoekers in drie dagen, betekent ook een verschuiving van zo’n 175 000 mensen per etmaal. Soms maar enkele honderden meters van huis naar oever, maar velen zijn met fiets of auto langer onderweg. Als er veel bezoekers van buiten de regio komen, dan kun je minimaal verwachten dat er files ontstaan, al dan niet kortstondig. Ook dat er rijen touringcars worden gesignaleerd. Soms zijn er radioberichten waarin weggebruikers wordt aangeraden een route voorlopig te mijden. Naar Keukenhof, Efteling of strand.
In Westland was dat nog niet nodig, omdat er meerdere wegen naartoe gaan. Maar in het verleden zijn ook nooit extra verkeersdruktegedoe, auto-ongelukken of een stijgend aantal fietsaanrijdingen gemeld. Zelfs zomerse irritatiemomenten langs de oevers doen zich niet voor. Geen zeurende kinderen, geen slaande vaders, geen ruzies!
Dat blije blij zijn uit zich niet echt in de actie ‘Duit voor een Schuit’ waarbij bezoekers een corsobijdrage wordt gevraagd. Die oevercollecte haalde vorig jaar bijna 45.000 op. Particulier een leuk bedrag maar dat betekent dat slechts één op de elf bezoekers één euro gaf. Minder zelfs, want er zijn ook mensen geweest die meer euro’s doneerden.

Gemangeld
Er is een moment dat je niet nog meer publiek kunt melden, ook al weet je dat niemand het kan controleren. Als organisatie zit je gemangeld tussen meer publiek vragende sponsors, politie en brandweerdiensten die alleen met juiste bezoekersaantallen adequaat kunnen optreden en de eigen wensdroom om er wéér een grandioos succes van te maken. Het Varend Corso Westland zit inmiddels aan het einde van de bezoekersaantallen-fuik.
Een storm- en regenachtig weekeinde of een concurrerend evenement is dan een zegen om te verklaren waarom er niet meer bezoekers kwamen. En tegenwoordig kun je ook zeggen dat na al die terroristische aanslagen velen voorzichtiger zijn geworden om grote massa-evenementen te bezoeken.

Ik zie de corsobestuursleden zondagmiddag al zitten zweten, wikkend en wegend welk bezoekersaantal het zal worden. De voorzitter memoreert zijn voorganger die echt meende dat dit corso een miljoen bezoekers kan hebben, de secretaris knikt hoofdschuddend en de PR-man oppert olijk de kijkers van die ellenlange WOS-herhalingen volgende week ook mee te tellen.
Het zal wel uitdraaien op ietsje meer, of gelijk aan vorig jaar. Gok ik. Net als zij.

Rien van den Anker