(Westland, 15 december 2021). ‘Als .. dan’-vragen zijn niet echt favoriet bij politici, die ontwijken ze dan ook graag. Soms is het boeiend om er serieus over te filosoferen.
Vorige week dinsdag was er tijdens de raadsvergadering een motie over het Tussenakkoord waarin LPF-wethouder Ben van der Stee afspraken heeft gemaakt (met zijn collega’s uit de omliggende gemeenten) over het maximum aantal te bouwen sociale huurwoningen. Met instemming van de raad maar een deel wilde die afspraken (toch nog) harder maken. Dat waren oppositiepartijen Westland verstandig en GemeenteBelang Westland, maar ook coalitiegenoten CDA en (Bens eigen) LPF.
Onzichtbaar zweet
Wekenlang was er uitgebreid over de exacte tekst gedelibereerd; uiteindelijk werd er toegezegd dat ze zich allemaal daaraan zouden houden. Tot dinsdagavond al direct het CDA liet weten dat de motie – na een toelichting van de wethouder – niet meer hoefde. Geen nood, want die drie andere indieners hadden dan nog een meerderheid. Wel ontstond er aansluitend een debat waarbij het zweet bij de wethouder onzichtbaar toenam omdat die het schrikbeeld van een aangenomen motie inzag. En een politiek pijnlijke Canossa-gang naar zijn regionale collega’s.
Etterend
Logisch dat D66 nog even etterend peurde door aan te geven dat het aannemen kon worden uitgelegd als een motie van wantrouwen naar de wethouder. En GroenLinks maakte het nog erger door te stellen dat de wethouder dan wel de onbetrouwbare dégénéré onder zijn collega’s zou worden.
Daarna zag je de LPF schuiven en draaien, er was zelfs een digitale schorsing voor nodig. Uiteindelijk verklaarde de woordvoerder van die partij, met een trillende stelligheid, overtuigd te zijn van de (herhaalde) toezeggingen van de wethouder. Waarna de kou uit de lucht was en alleen de twee oppositiepartijen voor stemden. Motie niet aangenomen dus.
Steken in de rug
Maar stel nu eens – het had zomaar kunnen gebeuren – dat die motie door die vier partijen wel was aangenomen. Dan hadden we de poppen aan het dansen gehad, was mogelijkerwijs het college gevallen. Of had het college collectief gezegd, het is onze bevoegdheid, we negeren de motie. In beide gevallen, prikkelend politieke ingrediënten zo vlak voor de raadsverkiezingen
Nog spannender was het geweest als de coalerende LPF-fractie zijn been stijf had gehouden. Dat had wethouder Van der Stee vrijwel zeker ervaren als politieke steken in de rug, was hij opgestapt. Mogelijk met zijn partijpolitieke medewethouder Cobie Gardien.
Unieke positie
Dan had de partij, haar wethouders opofferend, strategisch wel een unieke positie gekregen. Niet meer vastgeklonken aan het college, politiek gezien de buit al behoorlijk binnengehaald, en tenslotte zo’n 3 maanden voor de verkiezingen compleet vrij om Verstappiaans de campagne in te gaan. Zonder verwijten te krijgen dat ze hun kiezers in de kou hebben laten staan. En de ruimte creërend om dingen, die met de coalitiepartijen niet konden worden gerealiseerd, nu zo voor te stellen dat dat allemaal hun schuld is.
Electoraal voordeel
Stel dat, maar het is niet gebeurd. De twee coalitiepartners wilden het niet te scherp spelen. Wel geven ze de oppositie nu de kans de kiezers te melden dat CDA en LPF slappe knieën hebben en geen ruggengraat. GBW en Westland verstandig kunnen daar zelfs electoraal voordeel mee behalen.
Maar die zullen dat niet doen, want stel dat ze, daar komt ‘ie weer, na de verkiezingen voor de vraag worden gesteld met wie ze toch verder moeten. LPF? CDA? Dan ga je niet eerst uitgebreid ruzie maken! Grote vraag is dus wie nu eigenlijk slappe knieën hebben? En geen ruggengraat?
Rien van den Anker
Wethouder Ben van der Stee was weer op z’n best: zo glad als een aal en iedereen verbaal omver walsend.
Wat als deze columnist deze column niet had geschreven, zouden de mensen aan de Verdilaan er dan beter op zijn geworden?
De situatie tussen de politieke partijen in de raad is perfect beschreven. Naar buiten toe soms harde woorden naar elkaar, maar politici moeten altijd rekening houden dat daarna het compromis lonkt. Je ziet dat ook met het nu in elkaar getimmerde kabinet. Sommigen zouden toch echt niet met elkaar verdergaan!
Jammer, dat weer eens blijkt dat de bewoners van het Westland er niet toe doen. Er wordt alleen gekeken naar de a.s. gemeenteraadsverkiezingen en daar opvolgend de samenstelling van het nieuwe college. Terwijl wat mij betreft de inwoners van het Westland en het geweldige probleem van betaalbare woningen voor de Westlanders., op de 1e plaats zouden moeten staan.
Als de 4 partijen van die Tussenakkoord-motie bij elkaar waren gebleven dan had het college gewoon gezegd dat is onze bevoegdheid, jullie doen maar. Alhoewel, ik weet niet hoeveel ruggengraat zij hadden getoond.
Maar het blijft onduidelijk en gek dat het CDA en LPF eerst samenspannen met de oppositie en zich plotseling laten overtuigen door een wethouder van hun college. Eerst zitten slapen en toen wakker geworden?