Westland, 3 februari 2016.
“Collega, gaat het weer een beetje?”
“Ja, jôh, ik dacht echt dat die herbenoeming rond was. Die vertrouwenscommissie was zo stellig, En dan weggestemd worden, ook door partijgenoten. Ik had ze al niet zo hoog zitten, maar dit had ik niet verwacht.”
“Ik hoorde het tijdens mijn raadsvergadering, was woedend. Hoe durven ze! Zo kun je iemand niet afserveren. Die gemeenteraad zelf is meer het probleem dan jij als burgemeester. Jij doet het geweldig.”
“Maar jij was ook uitgesproken: onrechtvaardigheid, oneerlijkheid en ongeloof. Je hebt me de hemel in geprezen. Ik was verrast dat je zo reageerde, want jij staat binnenkort ook voor een herbenoeming. Wedden dat ze je verwijten dat je de democratie niet respecteert, de raad heeft immers gesproken.”
“Dat kan wel zo zijn, maar ik vind het echt ondoordacht. Dat blijkt ook, want na dat bezoek aan CdK Jaap Smit zijn ze tot inkeer gekomen en willen ze alsnog dat je blijft. Zo hoort het ook!”
“Overigens, die Jaap is wel een goede, ik dacht zo’n oud-dominee en ex-vakbondsman, maar het is ook een harde. Alle raadsleden zijn zich rot geschrokken van zijn optreden. De meesten wisten niet eens wat die man op die positie kan maken.”
“Mijn fractieleiders waren onlangs bij hem en toen heeft hij ook laten merken wie de baas is, en dat ze niet zomaar met argumenten ‘als twee termijnen zijn voldoende’ moeten aankomen. Ik was de beste, dat moesten ze vooral niet vergeten. Ze verschrompelden allemaal. Onlangs heeft hij ook apart met mijn oppositieleider gepraat. Daar had ik graag bij willen zijn, maar wat daar is gezegd hoor ik nog wel van hem.”
“Inderdaad, uitstekende vent, maar voor jou zijn het spannende weken, niet? Eerst dat asbestgedoe en nu nog een vluchtelingendebat.”
“We konden niet achterblijven, politiek Den Haag zat achter me aan. Maar goed, het worden nu 275 asielzoekers in zo’n Polenhotel, kan me niet voorstellen dat daar veel gedoe over komt, al weet je het nooit zeker. Nu willen ze weer een referendum.”
En dan komt nog die herbenoemingsprocedure. Zie je er tegen op?”
“Toch wel. Gelukkig gaan de tegenstanders zo tekeer, grote kans dat daardoor alle weerstand bij de rest verdwijnt. Al is het met die amateur-politici oppassen, want in die andere lokale clubs broeit het, ook bij die in het college zit. Maar misschien zijn ze nu bang dat ze ook bij Jaap op het matje worden geroepen. Nu eerst maar ongeschonden uit dat vluchtelingendebat komen.”
“Sterkte, en geen zorgen over die herbenoeming. Onze partijvriend Jaap staat achter je. En je weet, een ‘spontane’ facebook-actie werkt. En een traantje is ook nooit weg. Bij mij kwamen die vanzelf, maar ze hebben wel geholpen. Als het Obama en mij lukt, dan moet het jou zeker lukken. Gewoon even hard wrijven.”
“Dank, we zien elkaar snel. Is vrijdag niet die burgemeestersborrel? Bij Jaap toch?”
“Hou je taai, collega.”
Rien van den Anker
(met een lichte buiging naar W.F. Hermans)
Ik had wel verwacht dat een van de twee, of beide, niet met name genoemde maar wel herkenbare burgemeesters hadden gereageerd. Boos, instemmend of misschien verontwaardigd. Ik ga ervan uit dat ze de column hebben gelezen, dus ook dat ze welbewust zwijgen. Dat doe je volgens mij om de schrijver niet te veel eer te geven. Of omdat hij precies de waarheid schreef.