(Westland, 27 oktober 2021). Ruzie in VVD Westland, het komt nogal eens voor. Vier jaar geleden stapte het voltallige bestuur op, vorige week was het weer raak. Aanleiding: twee zittende raadsleden op de voorlopige kandidatenlijst voor de komende raadsverkiezingen zouden ver naar beneden worden gekukeld.
Pislink
De een schikte zich, zei officieel dat ze het na een goed gesprek wel best vond. De tweede, Geraldine van der Knaap, van wie iedereen wist dat ze wilde blijven, zelfs een fractieleiderschap (of meer) ambieerde, pikte het niet en stapte uit de lijst. Officieel verdrietig en teleurgesteld, officieus boos, pislink en gefrustreerd.
Drie dagen later vertrok VVD-fractievoorzitter Sander Zuyderwijk (tijdelijk) met een dubbele hernia, wil daardoor ook geen lijsttrekker meer worden. Van der Knaap is – behoorlijk impertinent – gevraagd hem voorlopig te vervangen. Dat doet ze. Partijliefde? Of opportunisme?
Rancune
Voor lokale politici zijn dit tijden van okselzweet en diarree: de kandidatenlijsten voor de verkiezingen in maart worden opgesteld. Dan zijn ze overgeleverd aan de grillen van partijbobo’s en soms rancuneuze partijleden.
Vaak gaat dat (naar buiten toe) vredig maar binnenskamers is er altijd ergernis, teleurstelling, soms ruzie. De kunst is natuurlijk om het gemor en de onrust stil te houden. Bij GemeenteBelang Westland was er vorige week een feestje; iedereen (leek) oprecht blij.
Schompes
Terug naar die raadsleden die zich 4 jaar het schompes hebben gewerkt. Die bijna geen (vergader)avond thuis waren, die talloze klaagmailtjes hebben beantwoord en die vaak ‘voor de partij’ volkse weekendactiviteiten moesten bezoeken. Die ‘schlemielen’ krijgen ineens te horen dat ze te weinig hoorbaar waren, nooit de pers haalden en bij die-en-die belangrijke stemming afwezig waren. Jammer, een hoge(re) plaats op de lijst zit er niet in.
De enige hoop is nog de ledenvergadering waarop je (pijnlijk) jezelf moet verkopen dat je zo goed bezig was. En dan blijken er partijleden die jou nog steeds kwalijk nemen dat je jaren geleden niet direct na hun klachtenmail actie hebt ondernomen. Niks hoger op de lijst, lager!
Brekende ‘blokken’
Gemeentelijke politiek is sowieso een rare wereld. Vier jaar is er een waterscheiding tussen coalitie en oppositie. Hoor je bij de ‘regering’, dan ben je loyaal aan het coalitieakkoord, stem je soms tegen je eigen partij-idealen. Om de coalitie te redden. Omgekeerd, als oppositie stem je vaak tegen beter weten in, doe je alles om de coalitie te verjagen.
Nu de verkiezingen naderen breken die ‘blokken’, ineens staat partijbelang weer bovenaan. Heeft alleen jouw partij het goed gedaan en de (ook bevriende) andere toch minder.
Hoofdrol
Tegelijkertijd verbrokkelt de eenheid binnen de fractie. Plotseling is die aardige raadscollega ook een concurrent. Die je een beetje zwart moet maken zonder de partijvriendschap te schaden. Die je eigenlijk op die lijst naar beneden moet duwen. Niet te ver want misschien zit je later samen weer in één fractie.
Formeel besluiten de algemene ledenvergaderingen maar bij het kandidatenspel spelen vooral de lokale voorzitters een hoofdrol; bij Westland Verstandig is de stem van lijsttrekker Peter Duijsens doorslaggevend. Daardoor kan het daar gebeuren dat oud-CDA’er Jan-Willem van den Beukel ineens op de vijfde plaats komt omdat hij geen lijstduwer bij zijn oude partij wil worden. Geen VW-lid zal daar hoorbaar tegen zijn.
Op jacht
Bij sommige partijen is er een kandidatencommissie met (zelfbenoemd gezaghebbende) leden. Die gaat op jacht, integer én willekeurig. Modern zoekend naar een kwalitatieve balans tussen vrouwen en mannen, jong en oud, ervaren en nieuw, divers en inclusief.
Dat klinkt mooi, maar het hebben van een groot (kiezers)netwerk is soms belangrijker dan bestuurlijke professionaliteit. Dat klinkt cynisch, maar wie de zittende raad bekijkt weet dat het waar is.
Rien van den Anker
Het zou je sieren eens een wat beschouwelijkere toon aan te slaan. Je doet of je alles weet en bekritiseer dat buiten proportioneel. Je gedraagt je als een overjarige jup. Ga rustig bij de openhaard zitten , rook een sigaar, neem een glas wijn en beschouw hoe dingen nu gaan. Net als mijn mening , ook jouw mening doet er niet toe. Probeer je zelf niet meer niet meer te bewijzen. Die tijd is voor jou en mij voorbij! Maar sucses verder met je rubriek.
De zelfkennis van Marius Varekamp is terecht, zijn mening doet er niet toe. Maar dat betekent niet dat die van de columnist er niet toe doet. Integendeel, die kritiseert geregeld volkomen terecht de lokale politiek en de politici. Zijn beschouwelijke toon is juist zijn kracht, de scherpte zit tussen de regels. Kan het zijn dat Varekamp een van de door hem bekritiseerde partijbobo’s is?
De reactie van Marius Varekamp is lachwekkend. Maar is nog lachwekkender als je weet dat hij de vader van die middelmatige verkeerswethouder is, die nu VVD-lijsttrekker wordt. En echt hard lachen is het als je weet dat vader Marius op de VVD-kandidatenlijst staat. Als je vindt dat je mening er niet meer toe doet, dan word je dus maar raadslid.
Mooie column. Ik had geen idee hoe dat allemaal werkte. Maar als het zo gaat dan is het ook niet echt 100% democratisch.
Een zittend raadslid is bijna verplicht om te gaan lobbyen bij bestuur of zo’n commissie. Veel vrienden die lid zijn op die algemene ledenvergadering uitnodigen kan ook helpen.
En zal het ook niet zo zijn dat fractievoorzitters/lijsttrekkers juist kandidaten op die lijst bovenaan zetten met wie ze een goed team kunnen gaan vormen? Dat lijkt op vriendjespolitiek maar het is voor de komende jaren wel beter om samen te werken.
Leuk hè, lokale democratie!
Verkiezingstijd ,ze geven meer om der zelf ,dan om de burger. Ik zit al 4 jaar in Brabant vanwege het falende beleid ,van dit college. Mag geen Alpaca,s houden achter m’n huis aan de Wateringseweg ,waar mijn familie al 220 jaar woont en werkt. Maar wel der eigen druk maken of ze wel op een verkiesbare plaats komen ,voor de verkiezingen
Zoveel hoofden, zoveel zinnen! Dus ook meningen. Niets mee mis. Ineens schiet me een uitspraak van Hans Wiegel te binnen, en wel deze : “van mekaar meugen ze niet en met mekaar deugen ze niet””.