Wie vanmiddag en ook deze woensdagavond echt helemaal niets te doen heeft en ook niet van voetbal houdt kan altijd nog naar de cynisch vrolijke kerstshow van Ton Kas in De Naald. Beide alternatieven zijn trouwens sportiever en zeker leuker dan de politieke show die tegelijkertijd aan de overkant in de raadzaal langs de Verdilaan wordt gehouden. De jaarlijkse begrotingsbehandeling!
Nieuwe Naald
Ook deskundige Verdilaan-watchers wisten en weten tevoren niet of het een professionele korte hamerslag-bijeenkomst wordt of dat er nog uren gaat worden geneuzeld over een mineure maatschappelijke dingetjes.
Ook al omdat het niet uitgesloten is of er tijdens deze politieke sessie lang kan worden gesproken over de toekomst van het theater De Naald dat ontegenzeggelijk een nieuwe behuizing verdient. Het huidige onderkomen is echt gedateerd en verdient vernieuwing.
Daar is trouwens iedereen het over eens maar de vraag is of het binnenkort of over enige jaren gaat gebeuren. Want velen zeggen dat er gewoon geen geld is en dat andere geldverslindende zaken belangrijker zijn. Het volk wil liever woningen dan een theater, hoor je menig politicus, zachtjes kortzichtig, mompelen.
Flora Campus
Datzelfde geldt trouwens voor het andere ambitieuze plan van de Flora Campus dat mogelijk aan de orde komt. Ook daar is eensgezindheid dat er uiteindelijk plek zal komen voor een studiecentrum, industriële activiteiten en vooral woningen. Maar nu al is er geschipper of daar een uitgebreid openbaar vervoersknooppunt moet komen dat is gekoppeld aan het campusplan. En het grote dilemma is of we voor het geheel nu tientallen miljoenen (over) hebben. En of die er zijn.
Allemaal leuke plannen die voorlopig plannen blijven van een college dat voor de rest eigenlijk druk is met lopende zaken. Natuurlijk zullen de wethouders zeggen dat er genoeg gebeurt maar wie hun werk kritisch beschouwd ziet dat er weinig echt groots concreet op tafel ligt. Allemaal mooie plannen, richting mogelijke realisatie.
Politiek Waterloo
Een kleine uitzondering lijkt wethouder Anko Goudswaard die professioneel (door een onderwijsverleden) op dat gebied punten scoort. Al kunnen de kostbare plannen voor de nieuwe Ireneschool in Poeldijk en het vinden van een tijdelijke huisvesting zijn politiek Waterloo worden. Grapjes maken over padelbaan of gesloten zwembad vindt de eeuwige optimist in zijn hart steeds minder leuk.
Iedereen verwachtte dat na de komst van het nieuwe college, waarbij CDA en LPF Westland in de oppositie belandden, de oppositionele schreeuwlelijkers als Westland Verstandig en GBW ‘het wel even beter zouden doen’. Maar op het gebied van veel nieuwe woningen en vooral de opvang van arbeidsmigranten en andere asielzoekers is er nog weinig van terecht gekomen.
Dit ondanks de praktische noodgreep een compleet hotel te kopen en nu in bepaalde lijstjes hoger te scoren dan een gemiddelde Nederlandse gemeente.
‘Voor de bus’
Op het terrein van wonen is de traagheid pijnlijk zichtbaar bij de unaniem toch ondersteunde Tweede Berkenflat. In de praktijk blijkt vooral de bureaucratie halsstalliger. De nieuwe machthebbers ontdekten al snel dat niet alles met een simpel ‘Mouwen opstropen en beginnen!’ kan worden opgelost.
Slachtoffer – je moet politiek toch iemand vinden! – is vooral de liberale (verkeers)wethouder Pieter Varekamp die geregeld door zijn twee grote broers ‘voor de bus wordt gegooid’. Niet gek, zelfs begrijpelijk, omdat deze bestuurder te vaak zijn oren laat hangen naar zijn beter wetende ambtenaren en vooral die van het MRDH dat – voor hem – nogal eens beslissingen over het verkeer in Westland neemt.
Ambtocratie
Maar de nieuwe machthebbers ervaren mede door minder ervaren en niet al te sterke wethouders dat de ambtenaren een niet te negeren macht zijn. Met relatief veel vervangende vervangers en ‘eilandjes van vroeger’, uitzonderingen daargelaten.
Die snel ontdekken dat het gemeentebestuur behoorlijk afhankelijk van hen is. Ook de raad, die toch de hoogste macht is, blijkt nauwelijks gekwalificeerd om hier als machtswapen doortastend tegenover op te treden.
Nog even, we zijn overgeleverd aan een ambtocratie. En wat er dan in de grote zaal gebeurt is slechts een cabaretesk spel tussen, aan touwtjes hangende, kennis ingefluisterde, egotrippende bestuurders en merendeels gekozen onbenullen. Dan staat het wel vast dat een avondje Ton Kas in De Naald veel leuker is. Zeker in een nieuwe theaterzaal..
Rien van den Anker