Is Westland (lokale) democratie nog wel waard?

Aan de gemeenteraad van Westland,
(Den Haag, 24 juli 2019). Met enige verbazing, woede en schaamte reageer ik op de brief die zes ‘landelijke’ partijen uit uw gemeenteraad naar het onderwijsministerie hebben gestuurd. Ook richt ik mij tot de drie lokale partijen die bij u een raadsmeerderheid hebben.

Plasje
Er zijn Westlanders die zeggen te ervaren dat de lokale democratie geweld is aangedaan. Omdat een meerderheidsbesluit om geen islamitische school in Westland te openen, landelijk is overruled. Allerlei deskundigen hebben daarover hun plasje gedaan, maar de basis is dat er verschillende bestuursniveaus zijn en dat een gemeente soms over bepaalde zaken – volgens democratische afspraken – niks te zeggen heeft.

Inkomstenbelasting
Zo kunt u morgen ook niet besluiten dat er minder geld naar Defensie gaat. Heeft een gemeenteraad niets te vertellen over de hoogte van de inkomstenbelasting of de btw. En zo bepaalt bijvoorbeeld de minister van onderwijs of er ergens een school mag komen. Dat wel toetsend aan de wet.
Als u daartegen bent en insinueert dat daardoor de (lokale) democratie wordt ondergraven, ondergraaft u in feite zelf de democratie zoals we die hebben afgesproken. Bedriegt u daarmee uzelf en vooral uw kiezers.

Dwarsliggers
Natuurlijk is de onderwijswet niet in beton gegoten. Alle grote veranderingen in de geschiedenis zijn gerealiseerd dankzij dwarsliggers of (milde) revolutionairen. Zelfs de Schoolstrijd, meer dan een eeuw geleden, begon door christelijke, met name anti-revolutionaire, politici die streden voor bijzonder onderwijs en die van het vooral liberale establishment te horen kregen dat dat tegen de wet was. Zij kozen daarna voor een lange, democratische weg om die aan te passen.
Ter informatie, er liggen nu twee wetsvoorstellen klaar om de Grondwet op het punt van vrijheid van onderwijs te wijzigen. Dat is de democratische weg om te bereiken wat u wilt.

Kinderachtig
Uw raad heeft een onwettig besluit genomen, dat is nu gecorrigeerd en uw raad wil een beroepsprocedure daartegen beginnen. Dat mag, maar dat een teleurgestelde minderheid nu een brief schrijft, waarin zij afstand neemt en spijt betuigt, is kinderachtig. Zeker met het argument dat dat beroep namens de gehele raad wordt ingezet en zij er dus ook op wordt aangekeken.

Averechts
Eerder zijn er in uw gemeenteraad al talloze beslissingen genomen met een nipte meerderheid. Waarbij de minderheid zich er bij neerlegde. En geen brieven naar minister of regering stuurde. Bovendien heeft zo’n brief ook nog eens een averechts effect; de briefschrijvers worden publiekelijk nogal afgestraft.
Dat uw burgemeester mij onlangs meldde dat u uw taak als raad heeft verwaarloosd deed mij, net als u, schrikken. Maar na alles wat er daarna is gebeurd, is mijn conclusie dat hij er niet ver naast zit. Kwalitatieve verwaarlozing was het zeker.

Schaamte
Inmiddels telt allang niet meer of u voor of tegen een islamitische school bent. Uw probleem is veeleer of u onze (lokale) democratie nog wel waard bent. Of u de regels wel kent, ook om die aan te passen.
Er zijn landen, nog niet eens zo heel ver weg, waar een minister u voor zoiets naar huis zou sturen, of erger. Dat eerste is, gelukkig, hier voorbehouden aan de kiezer. De volgende raadsverkiezingen zijn pas in 2022, u allen heeft nog ruim tweeënhalf jaar om deze schaamte weg te wassen.

Ik ga nu verder met mijn werk, ik heb nog wel wat belangrijkers te doen.

Was – via Rien van den Anker – (op)getekend,
Arie Slob