Glazen Troonrede

Leden van de plaatselijke Staten-Generaal.
Politiek Westland kan terugkijken op een boeiend, maar ook gênant jaar. Een jaar van boosheid, woede, disrespect en verbaal pijnlijke confrontaties. Zelfs twee nieuwe stadskantoren en een horticampus kunnen daar geen echte vrolijkheid aan geven.
Een jaar ook van adieu. Niet eerder vertrokken in zo’n kort tijdsbestek zowel griffier, gemeentesecretaris als burgemeester. Zelden waren ook de redenen van het vertrek zo uiteenlopend. Al zal menig cynisch burger bij alledrie het woord ‘weggejaagd’ gebruiken. Met verschillende verklaringen.

Dit komende lokaal parlementaire jaar begint dus met een schone lei, waarbij nieuwe gezichten, politiek bestuurlijk en ambtelijk, fris van start gaan. Vooralsnog met een waarnemende burgemeestersstatus van zo’n vijftien maanden, maar dat is in deze jachtige tijden politiek een ‘eeuwigheid’. Voldoende om deze regio in alle rust te de-takkiseren. Waarbij de hoop mag worden uitgesproken dat ook de ‘Duijsens en Meer’-rebellen de nieuwe, boven hen gestelde, Vlaardingse gravin ardennisaans en liefdevol zullen omarmen.

In het komende half jaar wordt de lei nog schoner als ook een nieuwe Westlandse statenraad wordt gekozen. Sommigen nemen politiek hun stellingen in en prenataal zijn er al contacten zichtbaar, die de afgelopen jaren ondenkbaar waren. Het is vreugdevol waar te nemen dat er daardoor minder ruzie- en scheldtonen zijn te horen omdat men de andere partij(en) binnenkort mogelijk nodig heeft. Het na- en voordeelcredo van Cruijff blijft zodoende immer klinken.
Verheugend is dat in veel politieke partijen de jeugd nu haar plaats opeist. Dat proces was al zichtbaar bij de benoeming van een jonge statencommissievoorzitter Bestuur, maar ook bij de woordvoering van belangrijke statelijke voorstellen. Het is een breed gedragen wens dat jongeren ook hoog op de kandidatenlijsten voor die importante verkiezingen op 21 maart volgend jaar komen.

Pas dan zal die lei echt effectief schoon zijn. Zodat daarna plaatselijk politiek extra aandacht kan worden gegeven aan betaalbare starterswoningen, het verder verlagen van de jeugdwerkloosheid, het creëren van jeugdbanen, maar ook nog meer aan duurzaamheid, milieu en maatschappelijk verantwoord ondernemen. Zodat jeugdigen, en zeker niet alleen ouderen, opkomen voor een wereld waarin zij, met hun kinderen, moeten gaan wonen.
Dan komen er eindelijk jaren waarin vanzelfsprekende adagia als méér kassen en méér wegen niet meer per se zaligmakend zijn. Dat meer groen en cultuur ook belangrijk zijn. En dat welvaart goed is, maar welzijn eveneens. Het woord is dan aan jongeren die open staan voor echt nieuwe toekomstgedachten, ook die van een Westland met minder of zelfs zonder tuinbouw.
In handen van die nieuwe generatie gemeentelijke statenleden werkt zo’n schone lei dan als een spiegel. Een middel om te kijken of je lelijk bent, maar ook perfect voor zelfkritiek. Een vaardigheid die hier en nu nog te vaak ontbreekt. Maar die evenzeer keihard nodig is op weg naar een leefbare toekomst.

Leden van de plaatselijke Staten-Generaal.
Laat dit lokale parlementaire jaar in die verwachting op u afkomen. En blijf vooral inzien – hoe moeilijk dat ook is – dat u uw belangrijke werk niet voor uzelf doet, maar voor de burgers.
Tot slot mag u zich gesteund weten door het besef dat velen u de benodigde wijsheid toewensen en om kracht en Gods zegen voor u bidden.

Royaal, soms een beetje banaal, opgetekend door
Rien van den Anker
Westland, 20 september 2017