Zeven dwergen

(Westland, 23 mei 2018). Van tevoren is ze uitgebreid gewaarschuwd. Tuin er niet in, voor je het weet loop je vast, word je afgerekend op je laatste blunder. Net als een voetbalcoach. Maar ze doet het toch, moet zo nodig, heeft er, net als Pim ooit zei ‘echt zin an’, grijpt de macht. Agnes, Agnes toch.
Hou je liever bij de wettelijke stiel, zoals de schoenmaker bij zijn leest: openbare orde en veiligheid. Doe ook de brandweer en juridische zaken, maar verder niet. Ga op de fiets langs jarige paren en eeuwelingen, maar stap niet in het Westlandse ‘wespennest’.

Handhaving
Toegegeven, buiten haar schuld en medeweten, ging het al mis toen – nog voor de installatie – de wethoudersportefeuilles nog eens door elkaar moesten worden gehusseld. Onder meer omdat een van hen – ook nog de degene die Handhaving in zijn portefeuille had – lang illegaal in een tuinderswoning had gewoond. En het pas onlangs had gemeld. (Achteraf is het eigenlijk bijzonder dat die streng-religieuze man niet de eer aan zichzelf heeft gehouden.)

Het ging dus fout toen Agnes dat portefeuilledeel overnam, met als argument dat handhaven toch ook iets te maken heeft met haar burgemeesterswerk, zoals openbare orde en veiligheid. En ook dat in veel gemeenten de burgemeester de handhaving doet. Niemand controleerde dat, ik heb er naar gezocht. Het gebeurt, van een brede lijn is echter geen sprake.

‘Vuiltjes’
Omdat er nog andere ‘vuiltjes’ waren duurde het even voordat er een definitieve taakverdeling voor de bestuurders was. En, zoals zo vaak, opnieuw husselen leidde ook niet tot een echt beter resultaat. Zeker niet voor Agnes. Naast Handhaving is ze nu ook verantwoordelijk voor de Metropoolregio Rotterdam Den Haag (MRDH) en de Externe positionering en internationale betrekkingen.

Mogelijk wilde ze dat laatste om te voorkomen dat een kersverse wethouder plotsklaps à la Van der Tak in China of Japan groepsleider zou worden van een stelletje bedrijfstoeristen. Maar ik steek mijn hand er niet voor in het vuur dat als die olijke Eric Wiebes van economische zaken haar belt, zij niet zwicht voor zijn komische charmes. En zelf mee gaat. Ik hoor het hem al zeggen: ‘Ach, lieve, het is maar een weekje’.

MRDH
Erger is haar nieuwe rol binnen die ondemocratische club MRDH. Het ‘werk’ – verkeer en (officieus) economie – laat ze over haar aan wethouderlijke slippendragers. Zelf kiest ze ervoor om de regionale toekomststrategie met megolomane burgemeesters als Krikke en Aboutaleb te gaan bespreken.
Zonder te tornen aan kwaliteiten moet je je afvragen of je deze politiek belangrijke post niet moet geven aan een, (desnoods nieuwe) wethouder met haar op de tanden, die vooralsnog vier jaar blijft. En niet aan een waarnemer, die eind dit jaar al vertrekt.
Ondertussen lijkt met haar en dit nieuwe college de Westlandse politiek zo langzamerhand op een soort sprookje: Agnes en de Zeven Dwergen. En wie denkt dat ik niet kan tellen heeft het mis, de zevende dwerg is het (nog steeds rondwarende, onzichtbare) spook van Sjaak.

Dáár zou onze Sneeuwwitje alle aandacht op moeten richten, nog slepende zaken over asbest, een knorrig vertrokken griffier en boze kunstkwekers op orde brengen. En oplossen. Zodat haar opvolger met een echt schone lei kan beginnen. En politiek Westland ook.

Rien van den Anker