(Westland, 8 februari 2023). Maandenlang was het een gerucht maar iedereen wist zeker dat het gebeurde: ondanks de boycotmaatregelen werden er massaal bloemen, vooral (witte) chrysanten, naar Rusland geëxporteerd. Ondanks de brede EU-boycotmaatregelen. Volop drukte, vooral in de aanloop naar Valentijnsdag (14 februari) en de Internationale Dag van de Vrouw (8 maart).
Er deden talloze verhalen de ronde over geitenpaadjes, over sluiproutes, onder meer via Turkije of Kazakstan, ook over geheimzinnige dozen zonder bestemmingsetiketten. Niemand sprak er in het openbaar over, het onderwerp werd alleen stiekem besproken aan de toog en op verjaardagen. Slechts een eigenzinnige enkeling had het lef om voorzichtig ‘Handel is handel’ te zeggen.
Dat kan toch niet
Maar de algemene mening was: Dat kan toch niet. Zeker nu hier dankzij de gespannen, behoorlijk vijandige situatie met Rusland en de door iedereen verworpen militaire inval in Oekraïne, de gas- en olieprijzen torenhoog zijn, nogal wat (tuinbouw)bedrijven omver zijn gevallen en duizenden particulieren in geldnood zijn geraakt.
En dan zouden anderen zomaar commercieel mooi weer kunnen spelen en bloemetjes naar boosdoener Poetin sturen. Die er, net als veel van zijn gefortuneerde vrienden, ook nog eens een vorstelijke prijs voor wil betalen. Landverraad gaat wat ver maar je zou die slimme handelaren toch zo een enkele reis naar Moskou toewensen.
Boycotten werkt niet
Cynische mensen beweren dat, als het maar om genoeg geld gaat, handel altijd mogelijk is, boycotten uiteindelijk niet werkt. Zeker zo lang er derde landen zijn die graag, om een fors extra graantje mee te pikken, als tussenpersoon willen fungeren.
Zelfs tijdens de Tweede Wereldoorlog waren er (illegale) commerciële activiteiten tussen nazi-Duitsland en de Verenigde Staten. Dat gebeurde trouwens ook oogluikend tussen Amerika en de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog.
Westland heeft op dat punt een interessant verleden. Bizar is dat historici later ontdekten dat vooral de tuinbouwsector in de beginjaren van de Duitse WOII-bezetting floreerde. Dat kwam omdat de Duitsers de helft van de producten verplicht maar goed geprijsd op kochten – en naar Duitsland exporteerden – en het andere deel op de Nederlandse markt voor diezelfde prijs kon worden verkocht. Heel veel tuinders en exporteurs deden, na de economisch armoedige crisisjaren dertig, maar wat graag mee aan deze handel met de vijand.
Waardeloos verleppen
Het heeft al met al nog lang geduurd alvorens dit barre, avontuurlijke bloemenexportverhaal in de publiciteit kwam via enkele klokkenluiders die begrijpelijk anoniem willen blijven. Maar daarna ontstond grote verwarring omdat officiële instanties, zelfs ministeries, niet exact konden aangeven wat nu wel of niet mocht. Bloemen? Sommige organisaties zeiden eerst stellig van niet, maar draaiden later bij.
De exporteurs daarentegen hielden consequent vol dat bloemen buiten de boycotmaatregelen vallen. En hadden gelijk. Omdat die in Rusland niet winstgevend kunnen worden doorverkocht maar gewoon na enige tijd waardeloos verleppen. Bloembollen waar ze in Rusland wel weer geld aan kunnen verdienen mogen dus niet.
Beschaving
Maar die opmerkelijke ‘bloemenuitzondering’ zegt ook weer veel over de afnemende kwaliteit van onze politieke en maatschappelijke samenleving. Wie enig besef heeft van ethische normen en waarden begrijpt dat je in de huidige politiek-militaire situatie geen bloemen naar Rusland stuurt. Want alles wat mag is niet per definitie goed, zoiets heet elementaire innerlijke beschaving.
De eerstvolgende keer dat we Poetin op de televisie zien en op de achtergrond staat een vaas met prachtige chrysanten, komen die mogelijk uit Westland. Wel legaal, ook verdomd pijnlijk.
Rien van den Anker
Alles wat mag is niet per se goed. Een tegeltjeswijsheid die bloemenexporteurs ook eens zouden moeten waarmaken
De slimme bloemenhandelaren hebben dan wel gelijk dat ze buiten de boycotregels vallen maar dat wil niet zeggen dat hun handel ethisch verantwoord is. Mogelijk dat ze niet eens weten wat dat is.
Het waren inderdaad in het begin allerlei verhalen over illegale export van bloemen. Maar omdat al die chrysantenbedrijven gewoon bleven produceren en niet klaagden was al snel duidelijk dat ze gewoon in stilte konden exporteren. Het kan ook best zijn dat ze zich daarvoor toch een klein beetje schamen.
Ik denk dat er ook mensen zijn die echt geloven dat handel nu eenmaal handel is. Neem maar als voorbeeld de mondkapjesaffaire van Sywert van Lienden.
Het ergste is misschien wel dat de mensen die nu rijk worden door bloemenexport naar Rusland misschien wel hele keurige buurmannen van je zijn.
Mocht Poetin deze column ooit lezen dan zal hij met groot genoegen die vaas met witte chrysanten op de achtergrond plaatsen.
Toch blijft het interessant om ook te onderzoeken welke handel er ondanks de boycot gewoon doorgaat met Rusland.
Hypocriet Wel allemaal tegen Poetin ,wat natuurlijk klopt Allemaal flink afgestraft door de hoge energie prijzen ( tuinders zijn energie slurpers ) maar toch handel drijven ,met zo een idioot als Poetin
Wie is alle uren wijs ?
Tegeltjes wijsheid ?
Boter op het hoofd ?
Keurige buurmannen ?
De bloemenhandel die legaal of via een omweg zijn producten probeert te slijten ?
De Overheid die naar schatting ongeveer 10 miljard aan extra gasbaten opstrijkt ?
Weinig nieuws onder de zon.