Westland, 11 november 2015. Bram Meijer is wethouder. Van verkeer, ook van de nieuwbouw gemeentehuizen. Bescheiden type, betrouwbaar, een politicus van het goede soort, maak je niet meer iedere dag mee. Een democraat ook, je had hem een betere partij gegund, maar dat terzijde, zoveel keuze is er tegenwoordig ook niet meer.
Soms begin ik een beetje te twijfelen aan de lokale democratie, zeker als ik weer zo’n langdurige commissie- of raadsvergadering bijwoon. Een theater van wederzijdse minachting, belediging en afkeer. Veel hoofdrolspelers zien het niet eens meer, getekend door verblindheid, onwetendheid en soms domheid.
Naar huis rijdend zit ik dan, tot verbazing van medeweggebruikers, hardop tegen mezelf te praten; Churchill citerend dat een democratie geen goede staatsvorm is, maar dat ik ook geen betere ken. De agente die me mummelend aanhield, geloofde me niet, dacht aan drankmisbruik en liet me pas na drie keer blazen doorrijden.
Pijniging
Die democratische pijniging maak ik ook wel eens thuis mee, via internet. Als het dan te erg wordt kun je wat anders gaan doen, googelen of dat citaat van Churchill klopt en dan ontdekken dat hij ook heeft gezegd: ‘Het beste argument tegen democratie is een gesprek van vijf minuten met een gemiddelde kiezer’.
Dat helpt, dan kun je er weer een uurtje tegen. Dan lijken burgemeester Sjaak van der Tak en oppositieleider Peter Duijsens ineens weer een beetje vrienden, dan klinkt Remmert Keizer (GBW) diepzinnig, vind je Dave van der Meer (LPF) toch wel aardig en zou je CDA’er Piet Vreugdenhil misschien wel op de koffie vragen. En vergeef je liberaal Pieter Varekamp en socialist Ulbe Spaans oprecht dat ze soms niks zeggen als ze wat zeggen.
Vragen-tsunami
Maar deze week veerde ik – wespgestoken – op tijdens de begrotingsvergadering 2016-2019. Ik blijk niet de enige te zijn die soms aanhikt tegen de lokale invulling van de democratie, wethouder Bram staat aan mijn zijde. En slaat gelijk hard toe.
Hij is die vragen-tsunami van Westland Verstandig meer dan zat. Met name die over het genomen raadsbesluit om twee gemeentehuizen te bouwen. Volgens de wethouder dragen de vele vragen (naar de bekende weg) en, min of meer dezelfde, herhalingen, niet meer bij aan de democratische besluitvorming. ‘Het college zal derhalve niet meer in gaan op gestelde vragen waarvan de antwoorden (in de afgelopen jaren) reeds zijn verstrekt.’ Heerlijk, helder, hartverwarmend, hartstikke ondemocratisch. Fout, fout, fout, maar het lucht wel lekker op. Als een goede boer.
Anderzijds, het kan natuurlijk niet. Een beetje gemeenteraad – zelfs een kwalitatief matige die zijn oppositie haat – maakt gehakt van zo’n ‘foute’ wethouder. Morgen gaat die ook alle domme vragen niet meer beantwoorden. Of erger, die enkele zinnige. Op weg naar huis moet Bram maar eens gaan oefenen met dat citaat van Churchill.
Drie keer een rotonde op de Veilingroute nemen, luid roepend ‘En toch hou ik van Duijsens’, wil soms ook helpen. Tenzij ‘mijn’ agente hem natuurlijk betrapt.
Rien van den Anker
Ondanks ‘fout': Hartstikke eens met Bram, moest heel B en W doen!!!
Bij welke instantie krijg je wel een normaal antwoord wanneer je iets voor de zoveelste keer vraagt??? Misschien nog op de crèche…??? Ik kan mij dus erg goed vinden in de reactie van wethouder Bram. Alhoewel de kracht vaak in de herhaling ligt is het toch een keer over. Trouwens wat kost het niet om daar steeds weer energie in te stoppen.
Hoe kan het nou zijn, dat ik het ROEREND met je eens ben en HARTGRONDIG oneens.
Zal ook maar eens die rotonde gaan ‘ronden’.
Bram Meijer en opzettelijke leugenaar is een contradictio in terminis. Waar het hier wringt is het feit dat iemand het verschil niet kent tussen een raadszaal en een rechtbank. In een rechtbank vecht een ieder voor zijn eigen gelijk; in een raadszaal gelden democratisch genomen besluiten, of je het er nu mee eens bent of niet.
Bij dit soort aantijgingen aan het adres van een integer mens hoort maar een reactie:
objection your honneur! Opzettelijk kwetsen en beschadigen van een wethouder. Je mag vinden wat je wilt van deze actie van het college, begrijpelijk is het wel en zeker in de bewoordingen die gekozen zijn: genoeg is genoeg.