De politiek is ineens wel heel erg groen

9 mei

(Westland, 7 mei 2018). Ik wil nog wel eens nachtmerriën over de gemiddelde kwaliteit van raadsleden. Maar het lijkt wel of het went. Zoals je dat ook hebt bij verkeershufters en asociaal publiek gedrag.
Mijn democratische zorgen gaan tegenwoordig vaker over onervarenheid. Na de raadsverkiezingen waren er veertien nieuwelingen en ‘groentjes’ van wie er enkelen enige ervaring hadden als (steun)raadslid. Inmiddels zijn het er twintig, meer dan de helft dus.
Dat komt omdat alle nieuwe wethouders als raadslid zijn gekozen en nu hun zetel vrij maken voor zes nieuwelingen. Daarvan was slechts één al eerder raadslid.

‘Broekies’
De politiek is nu ineens wel heel erg groen. Jong, middelbaar, ook senior. Nogal wat ‘broekies’ van alle leeftijden zijn onervaren. Veelal ook totaal onbekend met de mores en de sores van de politiek, vaak onwetend. Hebben geen benul dat ze nu moeten beslissen over onze (gezondheids)zorg, wonen, veiligheid en leefbaarheid. Over onze toekomst dus.
Hebben ook geen idee dat raadswerk oceanen van tijd kost, dat je soms tegen moet stemmen ook als je voor bent, dat de gemiddelde kiezer je geregeld straffeloos via Facebook afbrandt en dat ze, vooral thuis, almaar zeiken ‘dat jij er maar niks aan doet’.

Maar zo’n ‘groen’ volksparlement kan nog wel functioneren omdat de andere helft (mogelijk) van de hoed en de rand weet. Een echt schrikbeeld ontstaat pas als er gelijktijdig een bestuurscollege vrijwel zonder uitgebreide bestuurservaring aantreedt. Een juf en een meester, een juriste, een bedrijfskundige en een technisch directeur. Een van de zes was twee periodes terug al wethouder; dat is politiek gezien ‘een eeuw geleden’. Toen hadden ze nog Nokia’s als mobieltje, was er nog geen Whatsapp.

Schrikbeeld
Dat schrikbeeld wordt nog groter als je het Westlandse machtscentrum verder bekijkt. Sinds september – eigenlijk ook nog groen – zit daar burgemeester Agnes van Ardenne, die soms Google Maps nog raadpleegt om lokaal de weg te vinden.
Die haar best doet, maar nog immer dat weinig doortastende hoedje ‘waarnemend’ meesleurt. Die op de winkel past en soms pijnlijk voorzichtig binnen de formele lijntjes blijft. En die coûte que coûte probeert haar opvolger niet met een erfenis te belasten.

Rond haar dwarrelen twee topambtenaren, wier Westlandse werkverleden slechts in maanden wordt uitgedrukt. Griffier Funs Bergmans wandelde tegelijk met Van Ardenne binnen en gemeentesecretaris Lidia Spindler is pas sinds januari de hoogste stadhuisambtenaar, zit als het ware nog in haar proeftijd. Kortom, bijna alles is nieuw in het nieuwe gemeentehuis…

Hoop in bange dagen
Van de weeromstuit is het gemeentelijke ambtenarenkorps nu onze hoop in bange dagen. Door al dat politiek gekrakeel en bestuurlijke onkundigheid van de laatste jaren was dat trouwens al een, democratisch ongezonde, Vierde Macht geworden. Niet verder vertellen, er zijn zelfs wethouders die binnenskamers erkennen niet zonder hen te kunnen.
Gelukkig zijn er in de Westlandse politiek ook nog altijd enkele ‘oude rotten’, die blind het verschil tussen een tomaat en een komkommer weten. Regionale redders, zoals Cor van der Mark (CDA), John Witkamp (LPF), Remmert Keizer (GBW) en Peter Duijsens (WV). Ik vergeet er vast een, o ja, Maxim van Ooijen (D66).

Aan de andere kant, als je je bedenkt dat ambtenaren ons nu besturen en dat die paar politieke mastodonten onze net gekozen maagden en knapen het politieke licht moeten laten zien, dan is de toekomst ineens wel weer heel zorgelijk.
Maar misschien went ook die nachtmerrie wel. Eens.

Rien van den Anker

4 gedachten over “De politiek is ineens wel heel erg groen

  1. Toch wel opvallend dat in de nachtmerrie van de columnist de politieke mastodonten voornamelijk bij de lokale partijen zitten. Zijn dit niet juist de partijen die populistisch tegen het partijestablishment aanschoppen? Die de sores bij het college leggen en de mores als verrotte bestuurscultuur terzijde willen schuiven? Bedankt, nu heb ik ook nachtmerries.

  2. De zorgen van de columnist zijn best reëel. Zonder de Westlandse ambtenaren als zodanig te duiden moet ik denken aan de jaren 1940-1945. Parlement afgeschaft, geen regering (in Londen) en veel ambtenaren – vooral de top – vonder het maar wat prettig om zonder politieke sturing hun werk te kunnen doen. Op de genoemde en niet genoemde “mastodonten” en andere ervaren leden (een gier is een aardig dier) rust de plicht om de anderen – zonder partijpolitiek gezever – het handwerk van raadslid te leren. Dat in het belang van de Westlandse burgers. En bedenk : wat goed is rijpt snel!

  3. De verrotte bestuurscultuur is toch wel bewezen meneer De Gier. Herinnert u zich de brand in Wateringen nog, of het ontslag van de voormalig griffier om nog maar niet te spreken over de valse aantijgingen aan mijn adres. Vindt dhr Nico de Gier het acceptabel dat je burgers vals beschuldigd voor het bedreigen van een burgemeester? Het Westland zou eens eerlijk antwoord moeten krijgen wat in Wateringen gebeurd is, dan zal iedereen kunnen zien dat de verrotte bestuurscultuur een feit is.

Laat een reactie achter bij P.C. Kuiper Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>