(Westland, 4 november 2020). Tot voor een paar weken geleden heeft ze nog gedacht dat het wel goed zou komen. Dat ze haar toch nog nodig zouden hebben; dat ze zouden bellen. Toen het tegendeel bleek was ze niet eens teleurgesteld, haar gedroomde, politieke leven stortte in, volledig en mogelijk voor altijd. Zelfs een vroeger – ouderwets automatisch – CDA-burgemeesterspostje kan ze nu wel vergeten.
Er was eens, in het kustland waar meer glas dan mensen wonen, een ambitieus meisje dat al snel schooljuf werd. Maar dat mooie vak was Karin niet voldoende, de politiek lonkte. En als charmante, blonde persoonlijkheid was het niet zo moeilijk om in de kortste keren een raadszetel in de gemeenteraad te bemachtigen. En de ambitie borrelde door toen het vice-fractievoorzitterschap in haar schoot viel. De ambitievleugels sloegen verder om zich heen: ze belandde in 2018 op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen.
Wethouderschap
Maar dat (b)leek een brug te ver, te weinig voorkeurstemmen uit haar eigen tuinbouwachterban. Een jaar later kon de machtsdrift echter worden bevredigd met een plaatselijk wethouderschap.
Alleen, toen ontstond bij haar een interne strijd tussen ambitie en talenten. Die leidde tot een reeks conflicten met verwijten over ondeskundigheid en zwak bestuur. Vooral met de oppositie maar een onoverkomelijk meningsverschil met de eigen fractie kostte haar uiteindelijk politiek de kop. Ze voelde het als messteken in de rug.
Eind vorig jaar verdween ze wachtgeldend in de Monsterse hofstede, verdrietig en verbijsterd. Zelfs geen kaal afscheid volgde, wel veel gefakete complimenterende e-mails. Keiharde waarheid, met sommige partijgenoten zal het nooit meer goed komen.
Netwerk
Het bleef lang stil rond haar. Ze moest nog wel liefdevol slikken dat haar echtgenoot wél gekozen werd, zij het dan bij de Waterschapsverkiezingen, maar toch. Ze hield vanzelfsprekend wel haar netwerk warm, op het partijbureau, op het Binnenhof, ook Europees.
Logisch, want volgend jaar, in 2021, zijn er weer landelijke verkiezingen. En, zo dacht ze, als ik 4 jaar geleden goed genoeg was voor een plekje, dan zouden die rechten ook nu nog gelden.
Dan is het wel gebruik dat je eigen lokale partijafdeling je voordraagt of aanbeveelt. Maar daarin zitten, zo wist ze zeker, ondanks alles niet alleen vijanden. Wat velen een wonder leek gebeurde, haar CDA-afdeling droeg haar voor aan het hoofdbestuur. Sommige christendemocraten mogelijk tandenknarsend.
Apetrots
Vorige week heeft haar partij de landelijke kandidatenlijst bekendgemaakt. De verkiezingscommissie wikte én beschikte, koos voor Lucille Werner, maar haar naam stond niet bij de eerste vijftig.
Wel haar familienaam, maar die is van haar dochter Jantine, raadslid in Utrecht. Op plaats 26, vooralsnog onverkiesbaar, maar je weet nooit met veel Westlandse en Utrechtse voorkeurstemmen.
Als moeder ben je daar natuurlijk apetrots op en dat is zij dat ook, maar in dit geval is het ook een zichtbaar pijnlijk signaal dat je politiek als ouder(e) niet meer meetelt. Het had zo mooi kunnen zijn, moeder én dochter op één lijst. Niet dus.
Al is bij een ambitieuze Monsterse schooljuf niets uitgesloten, tegenslagen verwerkt ze immers als buigend bamboe. Volgend jaar meedoen met de raadsverkiezingen wil ze natuurlijk niet meer, maar misschien zijn de Europese verkiezingen in 2024 wel leuk. Tijd genoeg om het Engels en Frans op te halen. Op haar gemak.
Rien van den Anker
Ik wist het niet maar met enig respect lees ik nu dat het CDA Westland toch nog de door haar weggestuurde wethouder had voorgedragen voor de Tweede Kamer. Dat betekent dat er daar ook nog mensen zijn die na een ruzie toch weer gewoon zakelijk kunnen denken.
Wel jammer voor Karin maar ze kan nu gaan flyeren voor Jantine.
Velen zijn geroepen, slechts enkelen zijn uitverkoren
Ik weet niet precies wat er speelt binnen het CDA maar ik heb soms het idee dat er meer onderling gestreden wordt dan met andere partijen. Dat toont weinig geloof in eigen kracht. Het ontbreekt daar ook aan leiderschap. Piet Vreugdenhil? Jenny Vermeer? Misschien moeten ze zich daar eens op focussen.