(Westland, 15 juli 2020). De kwaliteit, vooral ook de professionaliteit, van de lokale democratie kun je slechts afmeten aan het menselijk materiaal dat het volk inzet na de verkiezingen. Met slecht of matig ‘gereedschap’ mag je ook niet veel resultaat verwachten. Ondanks veel inzet en enthousiasme.
Raadsleden, we hebben er hier bijna veertig, volwassen mannen en vrouwen, voor zover ik weet allemaal bij het volle verstand. Ze hebben, op een enkeling na, één gezamenlijke afwijking: lokaal politicus. Daarvoor heeft niemand echt gestudeerd, is niemand uitgebreid getest op geschiktheid.
Er is een verschillend opleidingsniveau, enkelen zijn redelijk ontwikkeld, niet echt intellectueel, sommigen neigen geregeld naar domheid. Geen mooie afspiegeling van de maatschappij, een portie (maar dertien!) vrouw, het portie ‘grijs’ is groter. Vrijwel allemaal wit, een snippertje inclusiviteit en diversiteit, bij steunraadsleden. Eén openlijke homoseksueel, maar daar kan ik me in vergissen. Je kunt de Westlandse gemeenteraad in vier woorden beschrijven. Een bijzondere, menselijke kakofonie.
Fractieversplintering
Met een matige gemeenteraad is nog wel te leven, al werken de (niet alleen hier) verlammende fractieversplintering en de dalende status van politici niet echt mee.
In Westland wreekt zich ook dat veel kandidaten specifiek in de voormalige kernen worden gerekruteerd. Waardoor nog steeds veel dorpse politici in een (inmiddels) stadse gemeenteraad zitten. Die wel een plaats met bijna 110.000 bewoners moeten besturen, geen wereldstad, ook geen dorp meer. Maar die in hun denkwereld soms scheve stoeptegels of hondenpoep van wereldbelang vinden.
Een bedrijf dat vergelijkbare groeiontwikkelingen meemaakt heeft allang een kwalitatief hoogstaande raad van bestuur met experts aangesteld. Zo niet in de politiek.
(Stads)dorpelingen
Daardoor valt het democratische ‘bedrijf’ soms gênant door de mand, bijvoorbeeld vorige week, tijdens de laatste zomervergadering. Met een overlopende agenda. Een sessie waarop gekozen (stads)dorpelingen zich ook met nationale, ja zelfs mondiale, zaken gingen bemoeien. Da’s mooi, lief, ook goed bedoeld, maar daar koop je op z’n Westlands niks voor.
Beregoed om je uit te spreken tegen racisme en discriminatie, maar dat staat al in de Grondwet en is bovendien geen gemeentetaak. Dat geldt menselijk gezien ook voor de opvang van Griekse vluchtelingenweeskinderen; zoiets moet je op een andere manier en plek beijveren. En het is politiek wel leuk om telkens weer collegevoorstellen te torpederen omdat je tegen een islamitische school bent, maar een landelijke wet verander je alleen op het Binnenhof. Niet aan de Verdilaan.
Treutelig
Mede daardoor liep het ook qua tijd ‘ouderwets’ behoorlijk in de soep. Het plannetje om van 7 uur tot 11 uur te vergaderen ging volledig in de mist. Eerder ‘s middags beginnen was natuurlijk mogelijk geweest, zo ook de dag erna vergaderen.
Maar nee, op zijn treuteligs ging men dorps dapper door tot het einde. Terwijl iedere frequente vergaderaar weet dat de kwaliteit na uren catastrofaal afneemt. Waardoor de stemmingen een slecht cabaretesk feestje werden en niet alleen de in rekenen vaak geniaal excellerende griffier, maar ook de burgemeester niet meer tot tien kon tellen. Dat betekende verder dat (democratisch interessante) initiatiefvoorstellen waar veel aandacht en tijd in waren gestoken, er doorheen werden gejast en dat belangrijke rondvragen werden ‘afgekocht’ met een schriftelijke afhandeling. Afraffelen van de lokale democratie heet dat. Zelfs een dorp onwaardig.
Door Corona zijn studievakanties in eigen land nu populair. Er is vast een touroperator die studiereisjes voor gemeenteraadsleden organiseert? Een driedaagse campingcursus ‘Goed en kort vergaderen?’ bijvoorbeeld. Een boek “Hoe werkt de lokale democratie’ in de schaduw onder een boom lezen helpt ook.
Rien van den Anker
Een heel beste spiegel die de Westlandse raad hier wordt voorgehouden. Met boerenverstand kon worden voorspeld dat de agenda veel te vol was voor één avond.
Als ik lees dat sommigen naar domheid neigen denk ik onmiddellijk aan Bogaard.
Dank aan de colomnist. Ik blijf me verbazen over het stuntelen in Westland. Wekenlang (maandenlang?) staat er niks op de rol, maar bij de laatste vergadering overloopt de agenda. Daar komt toch ook stukje management bij kijken.
Vooral de vakantietips van de columnist spreken mij aan. Ook de wethouders kunnen die wel gebruiken. Wethouder Albert Abee kan zich dan melden voor de cursus ‘Inhoudelijk antwoord geven’. Ook is hij een goede kandidaat voor de cursus ‘Een nietszeggend antwoord is geen antwoord’.
Om de griffier in rekenen vaak geniaal excellerend te noemen is een gotspe. Het is eerder vaak pijnlijk om te zien hoe deze ambtenaar opereert.
Ik heb van dat afraffelen niks gemerkt. Ik was op de bank al omstreeks tien uur in slaap gesukkeld. Dan maar naar ‘uitzending gemist’ op de gemeentelijke website kijken. Lijkt me wel spannend.
Helemaal mee eens! Indachtig het citaat van Jonathan Swift: ‘Blind is alleen hij die niet wíl zien…’, zou je ook nog kunnen zeggen dat de gemeenteraad van Westland een soort blindeninstituut is! Hoe kan je bijvoorbeeld een motie tegen racisme en discriminatie nu zonder schroom ondertekenen als je even daarvoor nog vol overtuiging tegen de komst van een islamitische basisschool in De Glazen Stad hebt gestemd…!?
Wat is het verschil tussen de tweede kamer en gemeenteraad? Eerlijk gezegd zie het verschil niet mbt tot hetgeen omschrijft. Ik heb de gemeenteraad hoger zitten dan die mensen in de 2e kamer. Waarom ? De gemeenteraadsleden spreken met hun hart en de 2e kamer voor hun carrière. Partijkartel noem je dat geloof ik. Heel de politiek moet met de touringcar op reis om weer eens te leren dat de bevolking uit mensen bestaat en niet alleen uit consumenten. Prettige vakantie toegewenst en gezond weer naar volgende vergaderjaar en dan maar hopen dat het tripje met de bus heeft geholpen.
De beschrijving van de gemeenteraad is in wezen killing. Niet echt intellectueel, neigend naar domheid. Ik denk dat het tijd wordt om de democratie op te frissen en mensen met idealen en ambities niet te verplichten maar wel een beetje richting opleidingen te sturen. Raadslid is toch een vak dat je grotendeels ook kunt leren.
Treutelig? Ik begrijp de bedoeling maar bestaat het?
Rake slagen worden door de columnist uitgedeeld. En dan heeft hij nog niet eens volledig doorgepakt! Één essentiële daarvan wil ik hierbij toch noemen: Dit college, onder aanvoering van de burgemeester en samen met de collegepartijen missen ten ene male het vermogen en de bereidwilligheid zich verbindend op te stellen en de dialoog te zoeken. En door met aan arrogantie grenzende zelfverzekerdheid zo’n beetje alles wat uit de oppositie komt consequent af te wijzen leidt het tot diepe breuklijnen dwars door de raad. Hoe kunnen raadsleden, van welke komaf, achtergrond of opleiding dan ook, tot hun recht komen in de belangenbehartiging van de WEstlandse burger?