39 camera’s

(Westland, 22 november 2017). Ik kreeg een whatsapp-belletje uit Turkije, of we helemaal gek waren geworden. Wat hadden we nou weer gedaan in Westland? De kranten daar stonden er vol van. Eerst lelijk, toen roemloos groen en nu inperking van de persvrijheid. Hoe kan dat nou? Jullie zijn toch een democratie?
Ik had het ook gelezen, voelde me enigszins beschaamd. Publicitair weer geen beste beurt voor het kassenland. Is er eindelijk een landelijk televisieprogramma als EenVandaag dat specifiek belangstelling toont voor een prominent raadslid van een lokale Westlandse partij, mogen ze die niet in de raadzaal tijdens de raadsvergadering filmen. Ook niet in de wandelgangen tijdens schorsingen, zelfs niet in het eigen ‘hok’ van dat LPF-raadslid Dave van der Meer.

Onrust
Een kwestie van ordehandhaving, dat schept alleen maar onrust, ook naar andere raadsleden, was het argument van waarnemend burgemeester Agnes van Ardenne, die daar als voorzitter van de gemeenteraad over gaat. Als de EenVandaagers, net als de WOS en RTV West, netjes ‘in de hoek’ waren gaan staan, algemene beelden hadden geschoten, was er niets aan de hand geweest. “Maar alleen een specifiek raadslid belichten, dat kan niet. Dadelijk staan daar 39 camera’s in de raadzaal,” aldus de kersverse kassenkoningin Agnes de Eerste.

Aardig was wel dat ze daarna de gemeentelijke beelden van de raadsvergadering aanbood aan de weggestuurde media. Nou, dat heb ik geweten. Na bijna twaalf uur daarop turen en gluren heb ik die Van der Meer ternauwernood kunnen vinden. Daar hadden die AvroTros-lieden dus ook niks aan gehad. Juist dáárom waren ze speciaal uit Hilversum – met survivalkit – naar het verre Westland afgereisd. Om Dave op hun eigen manier vast te leggen.

Ongehoord
“We vinden het ongehoord dat een burgemeester zich inhoudelijk bemoeit met een journalistiek product. Dit tart de wetten van openbaarheid van bestuur en persvrijheid”, schrijft EenVandaag samen met de Nederlandse Vereniging van Journalisten boos naar de raadscheffin. En daardoor kwam de Westlandse ‘fittie’ ook nog landelijk op Radio 1, in het NPO-Mediaforum. Mét onze Agnes.

“U geeft hiermee een raar signaal af,” houdt hoofdredacteur Joost Oranje van Nieuwsuur haar voor. “Dat is uw mening, ik denk dat we nu uit zijn gepraat”, reageert Van Ardenne. En toen was het debatje plotsklaps ten einde. Bij een eerder telefonisch interview verbrak zij, volgens De Telegraaf, ook al de verbinding toen ze een vraag niet wilde beantwoorden. Ja, ja, als Agnes klaar is, dan is het gesprek ook klaar.

Achterwaarts
Daarna heb ik toch weer Turkije geskypet. “Geen zorgen, Agnes is geen Westlandse Erdogan.” Ik hoorde in de verte iemand zich verslikken in zijn thee. “Ze moet alleen nog een beetje wennen Ze is natuurlijk ook maar opgezadeld met dat waarnemende klusje waarvan ze dacht haar werkzame leven met een groene en bloemrijke punt af te ronden.”

“Maar ze had toch lokale bestuurlijke ervaring,” klonk het in sappig Turks-Nederland. Ik antwoordde dat dat een kwart eeuw geleden was. In een tijd dat tutoyeren vrijwel onbekend was in de politiek, dat kort daarvoor de aanspreektitel ‘Excellentie’ voor burgemeesters was afgeschaft, dat raadsleden niet interrumpeerden en journalisten onderdanig de vergadering verlieten, achterwaarts. Zachtjes mompelend dat ze er vooral iets positiefs van zouden maken.
Geruststellend zei ik mijn Turkse vrienden dat onze burgemeester wel gauw zou leren dat er in de afgelopen jaren veel is veranderd, in politiek en media.

Mijn gesprek met de Oriënt werd ‘ardenniaans’ verstoord door mijn vaste telefoon. Het was een secretaresse, namens de burgemeester. “Ze wil wel eens met mij praten,” schreeuwde ik even later richting Ankara. “Die bij jullie zou dat nooit doen. Die zou me opsluiten!”

Rien van den Anker