Altijd leven voor De Parel

8 sep

Richard van Dop 1973 – 2014

Richard van Dop

Cafetaria De Parel is zijn leven; privé schiet er nog wel eens bij in. Natuurlijk gaat hij graag fietsen met Bianca en de kinderen of een biertje drinken met vrienden. Maar echt ontspannen is lekker napraten met het personeel.

Werkdagen tellen veelal meer dan twaalf uur; op de vrije maandag gaat hij het liefst met Bianca andere cafetaria’s bezoeken. Of uit eten. Veel vakantie zit er niet in; soms een midweek in een bungalow.

Tweelinghelft Richard van Dop komt uit een ‘s-Gravenzands timmermansgezin; er is één oudere broer. Na de lagere school volgt hij de Monsterse leao, daarna de meao in Vlaardingen. Als werkstudent plukt hij tomaten en in de weekeinden werkt hij in ‘oude’ cafetaria De Parel aan het ‘s-Gravenzandse Marktplein.

Als een van de laatste Nederlanders moet hij nog in militaire dienst; een jaar is hij in Gilze-Rijen dienstplichtig soldaat bij de Koninklijke Luchtmacht. Daarna komt hij terug bij De Parel, nu fulltime. Na enige tijd zegt hij de eigenaren Eef en Hanny Hulsman een eigen cafetaria te willen beginnen. Zij vragen of hij hun inmiddels tot fastfood-restaurant omgetoverde Parel niet wil overnemen. Richard overlegt met zijn partner Bianca; hun antwoord is positief.

Dan hoort Richard in juli 1995 dat hij zaadbalkanker heeft. Zijn wereld stort in, zijn wilskracht niet. Er komen zes maanden van chemo, daarna is hij weer full swing terug.

Richard is in zijn jeugd een rustig type, praat graag met vrienden op straat, noemt zichzelf spottend hangjongere, die niemand lastig valt, geeft leiding aan jeugdwerk in de Heenweg, volgt dansles in Naaldwijk en gaat uit in Hoek van Holland. Ontspannen kan hij zich door te luisteren naar muziek, niet eens een specifieke soort, eigenlijk alles.

Tot zijn negentiende drinkt hij geen alcohol, alleen maar sinas en cola. ‘Hij zei altijd: in de Parel heb ik leren drinken.’ Geen feestbeest dus, een beetje braaf, beschrijft Bianca. ‘Maar meiden vond hij wel leuk; hij was populair.’

Richard wordt professioneel patatboer, of zoals hij zelf zegt fritoloog. Soms zit het hem wel dwars dat zijn werk een beetje ondergewaardeerd wordt. Hij schuift het van zich af, wetend dat cafetariahouder een echt beroep is. Dat vakbekwaamheid vereist. ‘In ons vak moet je alles doen, opnemen, bereiden, serveren en afrekenen, van begin tot het eind. Dat maakt het zo boeiend.’

In 1988 komt hij, net vijftien, in het Hoekse Hotel Amerika de 14-jarige Bianca van Marrewijk tegen. Dochter van een ‘s-Gravenzandse tomatenkweker. Na de VWO wordt ze tandartsassistente, werkt in de weekeinde ook in de horeca, bij Unicum in Hoek van Holland.

Later, als hun relatie eenmaal serieus is, springt zij ook in bij De Parel. In 1999 trouwen ze. Het bedrijf wordt hun huis, hun thuis is op de eerste etage. In 2003 wordt De Parel officieel hun parel.

Daar worden Melle en Marle geboren. Ze verhuizen in 2007 naar de Mr. Bruntstraat, net buiten het ‘s-Gravenzandse centrum. In 2011 is Bianca opnieuw zwanger. Er is groot verdriet als zoontje Mika levenloos ter wereld komt. Een jaar later is er weer reden tot grote vreugde: dochter Milen wordt geboren.

De Parel floreert, maar het blijft Richards droom om een geheel eigen, nieuw bedrijf te beginnen. Als er plannen lijken te komen om het Marktplein verkeersvrijer te maken en verderop het hoekpand met de Langestraat vrij komt, ziet hij het helemaal zitten. De plannen worden realiteit, alles wordt nieuw en duurzaam.

In 2011 gaat de nieuwe Parel stralend open. Er is gekozen voor een traditionele strategie, voor klassieke patat, kroket en frikandel, ook al is de cafetaria inmiddels ook bekend om zijn biefstuk. ‘Een welbewuste keuze, omdat er al zoveel restaurants in het centrum zijn.’ Het blijkt succesvol, vorig jaar wordt het bedrijf nummer zeven in de Top-100 van de Beste Nederlandse cafetaria’s.

Medio vorig jaar is hij maar zo moe, de fut lijkt eruit. De doktoren denken aan een burn out. De diagnose is een genadeslag, in zijn hoofd zit een tumor, ongeneeslijk, eigenlijk niet meer te behandelen. Ze besluiten, zo lang het kan, leuke dingen te gaan doen, met de kinderen, samen. ‘Ik heb toen weloverwogen besloten om Richard tot het einde te helpen. De Parel moest maar even wachten.’

Rien van den Anker

Richard van Dop is geboren in Delft op 6 april 1973; hij is in ‘s-Gravenzande overleden op 24 juni 2014.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>