je suis rien

(Westland, 8 oktober 2022, nr. 360). Terwijl in de meeste Nederlandse provincies de omgekeerde vlaggen bijna alweer ‘ouwe meuk’ zijn, verwaaid of verdwenen, waren ze deze week in Westland hot news. Onverwachte hoofdrolspeler was sierteeltondernemer Frank Hollaar die zich fel verzette tegen dit protest. Hij vond dat burgemeester Arends ‘capituleerde’ voor demonstranten, die hij roeptoeters noemde. Toegegeven, enig lef kan die Frank niet worden ontzegd.

Smakeloos
De vlaggenhangende Boeren – en Tuindersbeweging Westland, had al eerder met de burgemeester afgesproken dat voor 15 oktober de opgehangen vlaggen op de gemeentewegen worden weggehaald. Onvoorstelbaar, volgens Hollaar, zo’n ‘akkoordje’.
Zijn publieke actie viel niet in goede aarde. Binnen enkele dagen was de straat waar Hollaar woont ‘versierd’ met gephotoshopte stickers waarop hij ‘Holhaar’ heet. Naamgrappen zijn altijd al flauw, maar zelden qua humor zo smakeloos.

Grappig en ludiek
BTW-voorzitter Marco van Veen wist niet wie dat gedaan heeft maar wel zeker dat het niet uit ‘zijn groep’ komt, zei hij. Die stickers noemde wel hij ‘grappig en ludiek’. Hollaar zag dat anders, kon er niet om lachen en voelde zich geïntimideerd.
Bijna Ruttiaans zei Van Veen nog: “Schijnbaar heeft een of andere wijsneus er een sticker van gemaakt maar wat Hollaar heeft gedaan vind ik eigenlijk ook niet kunnen. Hij is ook een grens overgegaan.” Je mag hopen dat hij dat eveneens tegen ‘die wijsneus’ zegt.

Weer rood-wit-blauw
Daarna gebeurde er toch een mirakeltje, de BTW-voorzitter liet weten dat het niet draait om een ‘fittie’ tussen Frank en een paar stickerplakkers. “Nee, er zijn echt grote dingen aan de hand in dit land.” Misschien had hij dat eerder tegen Frank Hollaar moeten zeggen. Kan me trouwens goed voorstellen dat die zich in de toekomst nog wel drie keer bedenkt voordat hij tegen De Grote Stroom in zal gaan.
Mogelijk gaan de omgekeerde vlagophangers deze week al aan de slag gaan om de afgesproken deadline van 15 oktober te halen. En daarna wordt Westland waarschijnlijk weer gewoon rood-wit-blauw.

N.B.: Er was een tijd dat ruziënde Westlanders elkaar voor het café gewoon op de bek sloegen en daarna binnen nog een biertje pakten. En later als vrienden bezopen naar huis waggelden. Onderweg nog wat stickers van een lantaarnpaal pissend. Lijkt me wel iets voor Frank en Marco, ik weet wel een leuke kroeg.

Tussen ‘Ik vertrek’ en ‘Spoorloos’
Dinsdagavond om 19.15 uur is er in de Noorderkerk in s-Gravenzande een soort kruising tussen de tv-programma’s ‘Ik vertrek’ en ‘Spoorloos’. Speciaal bestemd voor Westlanders die familieleden hebben die na de Tweede Wereldoorlog zijn geëmigreerd naar bijvoorbeeld Amerika en Canada.
Het is de Westlander Ton Sels die eerder al ‘verdwenen’ familieleden opspoorde en sindsdien gepassioneerd is door vooral die naoorlogse emigrantengolf. Hij heeft er inmiddels een fors rapport over geschreven.

Op zoek
Dinsdagavond zal hij daar uitgebreid over vertellen. Ook met voorbeelden hoe het daar, goed en slecht, is verlopen. Dat geldt eveneens voor voormalig CDA-wethouder Piet Vreugdenhil die eerst al oom Niek en later nog een tante in Canada terugvond.
Sels hoopt dat er ook mensen komen die nog informatie en foto’s hebben over hun vertrokken familieleden. Verder wil hij graag in contact komen met Westlanders die op zoek zijn naar ooms en tantes en hun nazaten. “Het zou toch geweldig zijn als we die Westlanders konden terugvinden.”

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.