je suis rien

(Westland, 26 juni 2021, nr. 295). Jarenlang stond, of liever hing, hij er totaal vervallen bij, de historische fruitmuur aan de Poeldijkseweg in Wateringen. Nu is hij weer in ere hersteld. Het heeft lang geduurd, het koste ook wat maar dan heb je ook wat. “En hij staat er nu mooi bij”, aldus een trotse SGP-wethouder Leen Snijders. Binnenkort zal het laatste deel, iets verderop, ook nog opnieuw worden gevoegd en hersteld.
Wel leuk om de, de laatste tijd toch zo vaak geplaagde en getergde, bestuurder – noem maar de omgezaagde bomen of het afval – weer eens vrolijk te zien.

Stenen tekort
Wie de herstelde muur, een rijksmonument, met ook nog de ambitie gemeentelijk monument te willen worden, bekijkt ziet tot zijn grote verbazing dat er, zomaar op willekeurige plaatsen, nieuwe stenen zijn aangebracht. Met een iets andere kleur.
Dat kon niet anders omdat er bij het afbreken en weer opbouwen stenen te kort waren omdat die deels waren beschadigd of op onduidelijke wijze verdwenen. Logisch, dat gebeurt als je zo’n stukje historie eerst jarenlang bijna in elkaar laat storten. Gelukkig was de Gamma dicht bij. “Mooi toch”, vindt de wethouder, die er aan toevoegt dat als je er snel langs fietst het een prachtige muur is geworden. Waarna hij zijn duim omhoog steekt.

Net oud
De vraag rijst wel of het met deze, toch wel erg creatieve, manier van restaureren nog wel een echt rijksmonument is. En kan blijven? Nog sterker, of het nog wel mogelijk is om het een gemeentelijk monument te laten worden?
Ook nu reageert de vaak wat orthodox ogende bestuurder soepeltjes. De gemeente gaat niet verder in wonden peuren. “Wij doen niets aan de status”, klinkt het helder. “En nogmaals, als je er langs rijdt lijkt hij net oud”.
Zelden een betere metafoor gehoord van iemand die wil uitleggen hoe cultuurhistorisch Westland is.

Blijft Albert toch?
Bijna alle aanwezige raadsleden tijdens een commissievergadering deze woensdag vielen om. Uit de mond van CDA-wethouder Albert Abee klonk plotseling dat het toch niet gekker moest worden toen hij moest bekennen het voor de vierde keer deze avond eens te zijn met oppositieleider Peter Duijsens van Westland Verstandig. Normaal gesproken liggen de twee politici om niets verbaal met elkaar in de clinch.
Zoiets heet van tweeën een, of de laatste heeft zich overgegeven aan de vaak ellenlange, zelfs door hem niet te overtreffen, betogen van de wethouder. Of Abee ruikt mogelijkheden om na maart volgend jaar zijn wethouderschap toch nog te verlengen. Maar dan voor Westland Verstandig.

Karin Omtzigt
Nu de kans al maar groter wordt dat de doorzettende Tukker Pieter Omtzigt het CDA verlaat en mogelijk voor zichzelf gaat beginnen en een eigen partij gaat oprichten, zijn er al geruchten van talloze mensen die nieuwe kansen ruiken. Of die willen instappen omdat ze nog een appeltje te schillen hebben met het CDA.
In de wandelgangen, ook die van het Westland, gonzen al namen van ‘overlopers’. Bijvoorbeeld die van Karin Zwinkels, voormalig CDA-wethouder, die met onmin anderhalf jaar geleden uit de lokale politiek vertrok. Ook haar man Piet wordt genoemd.
Niet uitgesloten moet worden dat Peter Duijsens van Westland Verstandig, een ooit na ruzie opgestapte CDA’er, eveneens zo’n overstap overweegt. Al zal hij zich wel drie keer bedenken nu hij van Karins ambities heeft gehoord.

 De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.