je suis rien (237)

(Westland, 9 mei 2020). De gemeenteraad van Den Haag komt volgende week gewoon weer fysiek bijeen, wel in het ruime atrium van het IJspaleis, zoals daar het gemeentehuis wordt genoemd. Dat digitale geklungel van de afgelopen weken bleek de chaos, die de Haagse raad normaal is, alleen maar te vergroten. Een aantal raadsleden vond bovendien dat ze te weinig aan het woord kwamen. Wel leuk, die twee argumenten zou je zo naar het Westland kunnen schuiven. Ik hoor Nico de Gier (PvdA) al klagen…

Galmend
Oplossingsgericht als ik ben kun je zeggen: Dat kan hier ook. Extra voordeel, op zo’n andere locatie kun je weer gewoon insprekers uitnodigen. In de ‘digitale’ Verdilaan was dat volgens burgemeester Arends de laatste keer niet mogelijk. Vanwege de techniek.
Je zou natuurlijk aan de Oude kerk in Naaldwijk kunnen denken, maar dat zal het debat niet verlevendigen. Jenny Vermeer (CDA) of Peter Duijsens (Westland Verstandig) galmend horen spreken lijkt vooralsnog ook geen aanbeveling voor een duidelijke democratie.
De getrapte hal en het Rabotorium van het World Horti Center zijn als anderhalvemeter-raadszaal te klein, maar bij Priva of Rijk Zwaan, alletwee in De Lier, zijn de atria, zo heet een Atrium in het meervoud, ruimtelijk zeer voldoende. En op de galerijen kun je die (insprekende) burgers een praatplek geven.

Digi-porno
Sinds deze week is er nog een reden om snel weer gewoon fysiek politiek te gaan vergaderen. In de gemeenteraad van West-Betuwe ging het totaal mis omdat tijdens de digi-vergadering een onbekende stem onophoudelijk ‘neger’ zei, ‘Heil Hitler’ op het scherm kwam en later ook pornotekeningen.
Het bleek dat de gemeente voor de vergadering op de website een link had geplaatst, zodat bewoners ook mee konden praten. Niet alleen insprekers maar echt iedereen. Ook onbekende, onophoudelijke negerzeggers dus.

Sinister simpel
Mooie nieuwe invulling van een oud gezegde: ‘De een zijn dood is de ander zijn brood’. Dat dachten zanger Koos Sekrève en zangeres Jolanda Zaat ook toen ze hoorden dat uitvaarten, vanwege coronavirus-maatregelen, slechts door maximaal 30 mensen mogen worden bezocht. ‘Dan komen wij wel, we zingen alles’, zeiden ze. ‘In plaats van een koor.’ Dan maar liever live een muzikaal duo, handel is handel, nietwaar.
U vraagt wij draaien, kerkelijk, klassiek of kinderliedjes. De hele begrafenis top-10 staat al op hun repertoire. Met of zonder gitaar. En allemaal binnen de RIVM-regels, op anderhalve meter. Eigenlijk sinister simpel.

Granaat
Afgelopen donderdag vonden een vader en zijn zoons op het strand een 75 jaar oude granaat uit de Tweede Wereldoorlog. Onduidelijk is welk strand, maar vast in de buurt. Zij namen het projectiel naar huis (!), maar later betwijfelde de vader wel of dit veilig was (!!) en daarom bracht hij het naar het politiebureau in Delft (!!!). De politie stuurde hem daar weer naar buiten (!!!!) en hem werd gevraagd het projectiel voorzichtig neer te leggen (!!!!!).
De explosieve opruimingsdienst heeft de granaat later tot ontploffing gebracht, meldt de politie. Ook de vader streng toegesproken? In aanwezigheid van zijn zoons?

Praatkasjes
Het coronavirus zorgt zelfs voor een opbloei in de kassenbouw. Er zijn inmiddels al 5 praatkasjes gerealiseerd bij Westlandse verzorgingstehuizen. Dat zijn hobbykasjes met een doorzichtig scherm in het midden zodat bewoners eindelijk na weken weer eens hun partner of andere familie kunnen zien en hard pratend spreken. Zij het gescheiden.
Het blijkt een gat in de markt, er zijn al langdurige echtparen die zoiets ook privé willen aanschaffen. Onduidelijk is of ze daar dan meer of minder met elkaar willen gaan praten.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.