je suis rien (140)

Haagsche kakker
(Westland, 23 juni 2018). Richard de Mos, ooit een (politiek) vriendje van Geert Wilders, is sinds de raadsverkiezingen met zijn groep de grootste politieke partij van Den Haag. En inmiddels, met nog een groepslid, wethouder in het bestuurscollege. Een succesvolle Haagsche kakker, die nog steeds heerlijk Haags praat. Het stijgt hem vooralsnog niet naar de bol. Althans, zo lijkt het.

Richard
Onlangs beweerde hij dat zijn manier van politiek bedrijven ook buiten zijn stad tot de verbeelding spreekt. Zijn partij heeft bijvoorbeeld in Westland een flinke potentiële aanhang, zegt hij in het AD. Het heeft nog geen hoge prioriteit – Druk, druk, druk als wethouder – maar zijn slogan ‘Hart voor Den Haag’ ziet hij in een Westlandse variant wel zitten. ‘Hart voor Nederland’ is King Richard nog een brug te ver. Da’s een hele geruststelling voor zijn ex-maatje Geert.

Kamal
Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in maart was er al een klein haakje tussen De Mos en Westland, want toen stond ‘zijn’ Kamal Ramkalup uit Monster op de ‘Hart voor Den Haag’-lijst en óók op die van Westland Verstandig. Afhankelijk van de uitslag zou hij besluiten waar hij definitief ging wonen. Sic!
Gelukkig zijn er dan altijd Westlanders met veel vrije tijd, die dat uitzoeken. Zo ontdekte VVD’er én Monsterse reddingsbrigadevoorzitter Roel Batelaan dat die Kamal in Den Haag 262 stemmen kreeg en in Westland 28. Toegegeven, het begin van ‘Hart voor Westland’ is er.

Hek
De Mossiaanse kolonisatieplannen vallen niet overal in goede aarde. Zelfs de met Richard bevriende fractieleider Dave van der Meer van LPF Westland twitterde: “Dan beginnen wij een LPF in Den Haag”. En daarna: “We hebben hier al drie lokale partijen.” Ja, maar met vier kun je wel klaverjassen!
Zijn (lokale) broeder Peter Duijsens (Westland Verstandig) lijkt één Kamal voldoende te vinden: “Westland staat zeker niet te wachten op een Haagse stadspartij”. En Remmert Keizer (GBW) over een mogelijke komst van De Mos: “Dan moet er echt een hek om het Westland gezet worden.”.

‘Pang, pang’
Vroeger nam Oom Agent je voetbal in beslag als je een ruit had ingegooid. Of kreeg je het uitgemeten als je op de stoep fietste. Wel mocht je als cowboy, ‘pang, pang’ roepend, achter een indianenvriendje aanrennen.
Tegenwoordig kun je, met naderende feestweken, op de kermis beter geen speelgoedpistool winnen. En daarmee tussen het publiek gaan lopen. ‘Die nepwapens zijn nauwelijks meer van echt te onderscheiden’, waarschuwt de moderne Oom Agent. ‘Op straat zijn ze levensgevaarlijk’.
Je kunt natuurlijk ook gewoon die fake wapens uit de kermisprijzenkast weren. Ouders op hun verantwoordelijkheid wijzen is waarschijnlijk zinloos.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.