Zonder ruzie
(Westland, 7 april 2018). De enige Westlandse raadsvergadering zonder ruzie en gemor is die waarop afscheid wordt genomen van raadsleden die er of vrijwillig mee stoppen of die er door de kiezers zijn uitgeknikkerd. Dat laatste is soms verdrietig voor de betrokkene, maar soms ook voor het gemiddelde raadsniveau. Dat daalt dan vaak. Qua ervaring, deskundigheid én humor!
Desnoods heel eventjes
Afgelopen dinsdag was er weer zo’n vierjaarlijks afscheid. Veertien leden verlieten de raad; bij de vertrekkenden ontbrak alleen CDA-raadslid Huisman. Conny konnie, zoemde grappend rond. Bevestigde ook later haar politieke chef Karin Zwinkels. En die weet alles.
Pijnlijker was de afwezigheid van oud-burgemeester Sjaak van der Tak; met sommige scheidende raadsleden had hij toch meer dan 12 jaar gewerkt. Dan kom je gedag zeggen, ondanks alles. Desnoods heel eventjes. Maar als collegeverkenner in Rijswijk heeft hij het natuurlijk ook druk..
Topgeheim gesprek
Wel aannwezig was voormalig GBW-wethouder Arne Weverling, inmiddels alweer ruim een jaar VVD-Tweede Kamerlid. Zijn betrokkenheid bij het Westland is nog steeds groot. Direct na de raadsverkiezingen initieerde hij zelfs een topgeheim gesprek tussen de drie lokale politieke partijen én de VVD. Tot veler verbazing en tot woede van het CDA en een deel van de VVD.
Dat (inmiddels uitgelekte) gesprek heeft vooralsnog niets opgeleverd, behalve dan dat LPF en VVD mogelijk met CDA en CU/SGP gaan praten. Pims partij kan nu kiezen met wie ze naar bed wil. Dat lijkt luxe, maar sommige LPF’ers zijn nu ook woedend. Willen niet dat er met christendemocraten wordt gesproken. Laat staan mee naar bed wordt gegaan.
Maxim blijft
Bijzondere aanwezige afgelopen dinsdag was D66-raadslid Maxim van Ooijen die na een teleurstellende verkiezingsuitslag afscheid nam. Na vele, vele jaren hondstrouwe dienst en een koninklijke onderscheiding, verklaarde hij in zijn dankwoord dat hij toch maar blijft. Weliswaar als steunraadslid, eentje dus met een afscheidslintje.
Alle politieke plaatsmakers kregen behalve een bos bloemen ook een gemeentelijke presse-papier. Menigeen moet vermoedelijk het thuisfront uitleggen wat dat is. (Wikipedia: Dat is een voorwerp dat op een bureau op papieren geplaatst kan worden, om te voorkomen dat ze wegwaaien.) Digitale (klein)kinderen zullen vrijwel zeker het kleinood met historische belangstelling bewonderen. Er mogelijk zelfs selfies van maken.
Naambordje
De afscheidnemers kregen ook het naambordje mee dat in het nieuwe raadhuis voor hem/haar klaar stond als ze de raadszaal binnenkwamen. Dat krijgt nu vast een plekje naast de laptop van het ex-raadslid thuis; later verdwijnt het dan in een kelderdoos. Wel een beetje ordinair cadeau trouwens, want de gemeente heeft ze toch niet meer nodig nu ze weg zijn. Behalve dan dat van Maxim van Ooijen. Die blijft. Mét bordje.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.
Wat doet die VVD’er Arne Weverling nu door een geheime ontmoeting te beleggen met lokale partijen, zoals zijn eigen GBW? Het is net als een dubbele nationaliteit, beter is om te kiezen. Wel aardig dat juist een gekozene dat niet doorheeft. Arne, het is of het Binnenhof, of de Verdilaan, niet alletwee.
Maxim van Ooijen (D66) is volgens mij een goed mens. Misschien wel te goed voor de politiek.
Echt klein dat Sjaak van der Tak niet bij die afscheidsvergadering was. Dat zegt wel iets van zijn frustratie.