je suis rien (117)

6 jan

Zonder ‘burgers’
(Westland, 6 januari 2018). Ik zeg het ieder jaar weer, nieuwjaarstoespraken van Westlandse burgemeesters moet je, als ze twee dagen oud zijn, opnieuw lezen. Dan kom je wonderbaarlijke dingen tegen. Zo sprak burgemeester Agnes van Ardenne afgelopen dinsdag zes keer het woord ‘succes’ uit. Herhaling is immers de kracht van de boodschap; ga je er zelf ook in geloven.
Drie keer viel het woord ‘gemeenteraad’, evenveel als ‘Westlanders’, waarvan dan wel één keer in de aanhef. Schraal was dat het woord ‘tuinbouw’ maar twee keer werd genoemd en dat ‘burgers’ helemaal niet was te horen.

Beetje hoop
Heel bijzonder, ‘sport’ werd vijf keer vermeld, ‘onderwijs’ twee keer en ‘cultuur’ slechts één keer. Dat laatste was in deze gemeente wel te verwachten. Ten aanzien van ‘kunst’ is er een beetje hoop, ook al werd dat woord eveneens maar één keer gebruikt, en ook nog in een samenvoeging. Lees mee: ‘Voor kunstbeoefening door jongeren op de basisschool hebben we extra financiële middelen beschikbaar gesteld’. Gelukkig, dat is tenminste nog iets.

Applaus
Lof van de tijdelijke burgermoeder kreeg het zittende college van voorganger (Van der Tak) en wethouders. ‘Sjaak, Theo, Marga, Bram, Peter, Mohamed, Arne en Frank. Grandioos, hoe jullie als team hebben geopereerd en wat er bereikt is. Ere wie ere toekomt: ik zet mijn hoed voor jullie af.’
Een (mogelijk verwacht) applaus van de aanwezigen bleef pijnlijk uit. Evenzo enkele loftrompetterige complimenten aan de gemeenteraad, inclusief oppositie, die het team van Sjaak, Theo, Marga, Bram, Peter, Mohamed, Arne en Frank zijn politieke steun gaf. Waarschijnlijk waren de hoeden op.

Eenheid
De bijna laatste woorden – vóór de toastwens – van de burgemeester waren, zeker later goed teruglezend, voor velerlei uitleg vatbaar. ‘De raad als eenheid sterk. Het college als eenheid sterk. En de ambtelijke organisatie als eenheid sterk. En dat allemaal voor een sterk Westland.’ Een bijbelvast raadslid miste de woorden ‘in verscheidenheid'; een ‘heidense’ collega voorzag spottend een politieke eenheidsworst.

Sterk
Er was trouwens de afgelopen weken volop politieke discussie over de beslissing om de nieuwjaarsreceptie in het nieuwe raadhuis aan de Verdilaan te houden. En niet, traditioneel, in de Oude Kerk van Naaldwijk. Voorargument: Nu héb je een mooie plek, gebruik die dan met trots! Tegenargument: De om- en verbouw van die nieuwe, ook wel cleane ruimte zou nogal duur zijn. Sterk argument, na afloop: die oude kerk is veel sfeervoller.
Op dat punt was er zelfs sterke eenheid tussen die bijbelvaste en ‘heidense’ raadsleden. De laatste: Dan nog maar liever naar de kerk!’

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.

2 gedachten over “je suis rien (117)

  1. Als je die rapportage van de WOS bekijkt, dan is alles hier ongeveer goed. Behalve de dorpsfeesten. Na afloop geven onbekende mensen een reactie. En alleen maar mensen die iets positiefs te zeggen hebben. Heeft dat te maken met journalistiek? Of met een gemeentelijk betaald programma?

  2. Aan de ene kant is het wel logisch dat de waarnemende burgemeester een mooi verhaal vertelt over het afgelopen jaar. Aan de andere kant had zij als waarnemer juist wat meer kritische opmerkingen kunnen maken. En dan dat geslijm naar het college. Ze had inderdaad dan ook iets aardigs over de raadsleden kunnen zeggen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>