Dennis Chafiâ
(Westland, 25 november 2017). Voor iemand die al tijden de ambitie uitstraalt om wethouder te worden, of minimaal fractievoorzitter, is het – in het taalgebruik van de zwartgallige Maarten van Rossem – wonderbaarlijk dat hij niet meer terugkomt als Westlands raadslid na de verkiezingen volgend jaar.
Toch verraste het jonge CDA-raadslid Dennis Chafiâ afgelopen weekend iedereen met dat bericht. Verdrietig voor hem, het CDA Westland, de lokale politiek en voor de wereld. In die volgorde.
Niet te combineren
In het (helemaal door en over hemzelf) geschreven persbericht meldt Dennis dat het raadslidmaatschap na maart 2018 niet meer te combineren is met zijn werk en carrière. Vooral niet als je bij een gewoon commercieel bedrijf werkt. Zelfs niet met een flexibele werkgever.
Alleen wie bij de overheid werkt, in het onderwijs of maatschappelijke organisaties krijgt veelal enige faciliteiten vanuit de werkgever. Mensen met een eigen bedrijf of vermogen kunnen ook gemakkelijk(er) een lokale politieke carrière realiseren. Uit eigen zak.
Realpolitik
De politiek, ook plaatselijk, is natuurlijk wel een parallelle wereld, heel anders dan die van de gewone burger. Waar ook andere dingen gebeuren. In die wereld was al duidelijk dat Dennis door zijn eigen partij niet zo hoog op de eerste voorlopige raadskandidatenlijst zou worden gezet. Ik mag het niet weten maar niet uitgesloten moet worden dat het zelfs een onverkiesbare plek was.
Ja, als zelfs een toekomstige raadszetel rigoureus onder je ambitieuze gat wordt weggetrokken, dan weet je ook dat een fractievoorzittersstoel of een wethouderspost nu niet haalbaar zijn. De Duitsers noemen dat heel mooi: Realpolitik.
Achterover leunend
Dennis zegt het vertrekbericht zo onverwacht naar buiten te hebben gebracht om te voorkomen dat speculaties zouden ontstaan over een niet verkiesbare lijstplaats. Van een politiek verschil van inzicht tussen jong en oud is volgens hem binnen het CDA geen sprake.
Wel zit het hem dwars dat de politiek een ongelijk speelveld kent als er minder kansen zijn voor jonge mensen uit het bedrijfsleven, die nog aan een carrière werken. “En ik had ook geen zin om een achterover leunend raadslid te worden.” Daar zijn er volgens hem al genoeg van.
Lijstduwer
De definitieve CDA-lijst wordt binnenkort bekendgemaakt. Dennis wordt wel lijstduwer, helemaal onderaan. Als ze slim zijn bij het CDA maken ze de pas vertrokken burgemeester Van der Tak chef-lijstduwer. Een soort loyaal eerherstel van partijvrienden. Al heeft dat wel enig risico; Sjaak kan zomaar gekozen worden. Da’s niet uitgesloten.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.