Gastcolumn: Een tikkende pilaarheilige

4 jul

(Westland, 4 juli 2016). Sommige BN´ers gaan, als ze de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt, ineens schilderen – maar dan moet je wel een beetje artistiek zijn. Anderen presenteren geheel onverwacht een kookprogramma – maar dan moet je wel een beetje van kokkerellen houden.
Je hebt echter ook BN’ers die columns gaan schrijven – maar dan moet je wel aan ten minste twee voorwaarden voldoen: Je moet de taal in de vingers hebben en je moet zinnige thema’s aansnijden.

Trouw
Als dat laatste ontbreekt, verwateren je schrijfsels tot oubollig geleuter à la Wim Boevink in dagblad Trouw. Mis je beide kwaliteiten, dan word je slechts korte tijd gepruimd, tenzij je natuurlijk vindt dat je kunstenaar bent en een te grote roze bril draagt à la Tinkebell. Inmiddels vertrokken bij Trouw. U begrijp inmiddels dat ik die krant lees.
Maar een goede columnist weet dus altijd boeiende, actuele items te vinden. Je mag dan natuurlijk best een favoriet onderwerp hebben waar je bijna steeds over schrijft. Zoals de islam het lievelingsthema van Ephimenco is. Ja, ja, ook uit Trouw. En je kunt natuurlijk ook je pijlen steeds richten op de plaatselijke politiek, zoals Rien van den Anker dat vaak doet.

Maar belangrijker nog dan het onderwerp is de stijl, de manier waarop je het thema aanpakt: een column is pas echt een column als die gekruid is met humor en spot, met kritiek en ironie – kortom als de tekst prikkelt, provoceert.
De columnist is in feite drie personen in één: Hij is de filosoof, de luis in de pels, die schuurt en irriteert, die tot nadenken stemt. Ook is hij de hofnar, die de mensen doet glimlachen om de ernstige dingen des levens. En verder is hij het kind, dat als enige hardop durft te roepen dat de keizer geen kleren aan heeft.

Wijze raad
En omdat een column een kolom is en een kolom een zuil en een zuil een pilaar, is de columnist in feite niets anders dan een moderne pilaarheilige. In de eerste eeuwen van onze jaartelling trokken vrome, wijze mannen zich terug in de woestijn of ruïneplaatsen om het aards gewoel te ontvluchten en te mediteren. Een enkeling zat zelfs jarenlang bovenop een zuil: de antieke pilaarheilige. Vanaf deze hoge positie gaf hij wijze raad aan voorbijgangers en mensen die hem om advies kwamen vragen.
Rien van den Anker is voor mij zo’n pilaarheilige als hij zijn columns tikt. En ik hoop (en weet) dat hij dat doet met de mentaliteit van een Hofland (en ik bedoel dan H.J.A. zaliger), die ooit zei: ‘Hoe oud we zijn, daar staan we niet bij stil. We tikken.’

Senno Verduijn, bij de zeventigste verjaardag van een columnist.

3 gedachten over “Gastcolumn: Een tikkende pilaarheilige

  1. Deze columnist dus in ere houden. Als hij kookt zoals hij schrijft hebben we nog goede en pittige maaltijden te goed. Merci.

  2. Helemaal eens met Senno Verduijn. Maar: Rien van den Anker schrijft beter dan hij kookt. Deze schrijver eet graag rauw.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>