Rob & Richard

19 feb

(Westland, 19 februari 2020). Rob Baan is één van de betere Westlanders onder ons. Gelooft oprecht in de tuinbouw, handen uit de mouwen, niet zeuren, ziet het Westland als een soort gezondheidsapotheek. Is soms vriendelijk autoritair, slaat wel eens door dat wie niet voor hem is dus tegen hem is. Echte gedrevenheid, eeuwig positief.
Alleen van immer cynische columnisten moet hij niks hebben, en zéker niet van politici. Net zo erg, zelfs erger, ook nog eens onvoorspelbaar.!

Perfecte buurman
Kortom, een perfecte buurman en eigenlijk zou je hem, net als wethouders, moeten verplichten om hier te komen wonen. Maar Rob blijft liever in Enkhuizen en misschien is dat ook wel goed. Juist door die geografische afstand kan hij mogelijk veel langer zo’n goede Westlander zijn.
Die, nee onze, Rob doet succesvol in vitaminerijke cressen, maar is ook al enige tijd Mister Varend Corso. Hij wil het grootste Westlandse evenement tot in de hemel laten shinen. Niks dorps, lokaal of regionaal, nee, nationaal en zelfs internationaal.
Uitbreiden naar Vlaardingen of Delft is hem niet genoeg. ‘First we take The Hague, then we take the Dam’, klinkt het alsof Leonard Cohen nog leeft. Wat bestuurlijke corsovoorgangers niet lukte zou Baan realiseren. Tot in Amsterdam, zelfs Enkhuizen, zouden ze het weten.

Ouwehoeren
En toen kwam hij Richard tegen. Haags wethouder Richard de Mos, politiek straatvechter, eerst op het Binnenhof, later op het Spui, nu vaak op het Plein. Ook zo’n positieve man die oprecht gelooft in het Haagje, handen uit de mouwen, niet zeuren, die zijn stad ziet als het centrum van de wereld. Iemand met dezelfde gedrevenheid, die wel ouwehoert maar niet van ouwehoeren houdt. Maar die wel politicus is.

Bloedhekel
Twee totaal verschillende vogels die in zekere zin ongelooflijk veel op elkaar lijken. Die waarschijnlijk al na de eerste kennismaking voelden dat het klikte. Types die een bloedhekel hebben aan bureaucratie, rapporten, onderzoeken, of bemoeizuchtige ambtenaren. Richard en Rob doen dat anders, een stomp op je schouder is voldoende.
Richard zou die Haagse Varend Corsodag wel regelen. Rob zou het verzet in zijn regio over het verschuiven van de Westlanddag naar zondag wel sussen. Varende Westlandse schuiten door Haagse grachten, en misschien wel een jaloerse Mark Rutte of Geert Wilders aan de kade, niemand kon hun dat succes nog afnemen.

Haagse fooi
De rest is geschiedenis. Met dank aan justitie moesten wethouder Richard en een van zijn collega’s het veld ruimen. Gedoe over mogelijke corruptie. Plotseling werd veel onzeker. Van het eventuele onderonsje tussen beiden is mogelijk niets meer terug te vinden.
Het kan ook zijn dat rancuneuze Haagse ambtenaren de boel handig traineren en van niets meer weten. Zeker niet van alleen mondelinge toezeggingen. Intussen hebben ze wel de bal teruggespeeld door te zeggen dat de aanvraag voor grote subsidiebedragen te laat was ingediend. Mogelijk is er nog een klein potje, met een Haagse fooi.

Bijna fluitend
In afwachting van een mogelijke rechtszaak is Baans Haagse vriend weer gewoon gemeenteraadsraadslid, lam- en aangeslagen en zonder echte bestuurlijke macht. Maatje Rob blijft tegen wil en dank optimistisch en roept bijna fluitend dat nu wel de bodem van de reservekas zichtbaar wordt. “Als Richard nog wethouder was geweest, was het allemaal gelukt, met alle toeters en bellen erop en eraan.”

Heerlijk, heerlijk, die jaloersmakende positiviteit. Al had hij het tevoren allemaal kunnen weten, Richard is geen cynische columnist, wel onvoorspelbaar.

Rien van den Anker

6 gedachten over “Rob & Richard

  1. Het zijn inderdaad twee bijzondere soorten cowboys. Maar zonder dat soort figuren zouden veel dingen niet van de grond komen. En een enkele keer gaat het mis.

  2. Laten we maar even afwachten, het kan best zijn dat het nog allemaal lukt. En dat het dan een groot succes blijkt dat weer veel nieuwe sponsors oplevert. Ik weet het, het is een gok maar net als Rob blijf ik optimistisch.

  3. Dank voor alle eer die u mij doet toekomen. Ik hecht eraan om te melden dat het Varend Corso uit een heel hecht bestuur bestaat. En dat wij als een stevige organisatie opereren. Dit bestuur is zeer goed geaard in het Westland en dicht bij de inwoners.
    Al 45 jaar bewonder ik het Westland vanuit Enkhuizen en vanuit Monster. Mijn bijdrage in het bestuur bestaat voornamelijk eruit, jullie allen te laten beseffen, hoe bewonderingswaardig deze Siliconvalley van de Tuinbouw is. En soms moet je van buiten komen om dat te zien. Het Corso gaat door. Het wordt grootser dan afgelopen jaren. We nemen aan dat na dit Corso het draagvlak weer volledig is. Want dan hebben WIJ, de Westlanders, het toch maar geflikt.

  4. Mooi dat Rob Baan op zo’n terughoudende wijze reageert op alle aan zijn persoon uitgesproken en toegedachte capaciteiten en liefdadigheid. Het is immers moeilijk bescheiden te blijven. Hij beseft waarschijnlijk het oude gezegde : “een koe is ook een aardig beest, maar wordt toch geslacht”!

Laat een reactie achter bij Joke Gijsberts Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>