Partijbelang

(Westland, 9 januari 2019). Dave van der Meer stopt eind maart als LPF-fractievoorzitter in de gemeenteraad. Met valide argumenten, een ernstig zieke zakenpartner en een gehandicapt puberkind thuis.
Waarom pas over drie maanden? Om de fractie tijd te geven om een opvolger te zoeken? Maar zoiets nu naar buiten brengen betekent ook dat je niet meer meetelt. Politiek afgeschreven bent. Gelijk opstappen was beter geweest. Ook omdat je opvolger dan vrijwel gelijk met burgemeester Arends een frisse start kan maken.

Ruttiaans
Daves opvolging is meer dan het vinden van een nieuwe partijleider. De LPF-rol is, na jaren harde oppositie, heel anders geworden sinds de partij in het bestuurscollege zit met CDA, VVD en SGP/CU.
Dat lidmaatschap betekent dat sommige standpunten uit het oppositionele verleden anders moeten worden uitgelegd, afgezwakt of (tijdelijk) ingetrokken. Dat doet ze, Ruttiaans, talentvol, maar soms klinkt terecht hoongelach bij GBW en Westland Verstandig.
Heel slim hebben de fortuynisten tijdens de coalitieonderhandelingen de vrijheid opgeëist om geregeld, tegen het collegebeleid in, een eigen mening te laten horen. Dat ‘koorddansen’ tussen kiezer en college vraagt wel een ervaren politicus, met gezag. En tactisch talent.

Politiek dier
Velen denken dan aan ‘politiek dier’ John Witkamp, de voorganger van Dave, die jaren geleden vertrok vanwege gezondheid en werkdruk. Maar die als éminence grise nog steeds veel invloed heeft. Zelfs macht. John ontkent dat in alle orde toonaarden, evenzo een terugkeer als fractievoorzitter. Hij weet ook dat er intern groeiende kritiek op hem is.
Verder klinkt de naam van Dave van Koppen, logisch, de vice-fractievoorzitter. Best een goede keuze, geen vanzelfsprekendheid. Draait al jaren mee, maar het is de vraag of hij die zware LPF-rol aankan. Of wil.
Dan zal hij, soms bullebakkend, ook gezag moeten tonen naar de twee mastodonten die als LPF-wethouder in het college zitten. Zowel Ben van der Stee als Cobie Gardien zouden maar al te graag zo’n politieke jongeling als fractieleider willen. Om via hem vaker op fractiesteun zonder gezeur te kunnen rekenen.

Poppetjes
Eigenlijk zouden in dit opvolgingsproces ‘poppetjes’ helemaal niet moeten tellen. Het partijbelang zou – vanzelfsprekend – boven dat van politici moeten staan. En dan kom je al gauw bij de vraag: Waarom zet de partij niet zittend wethouder Cobie Gardien in als fractieleider? Zij is met haar ervaring het beste in staat om die belangrijke trait-d’union tussen fractie en college te worden. En tegelijk nieuw politiek leider.
Gardien is gekozen, heeft nee gezegd tegen haar verkiezing, maar kan volgens de kieswet zo weer die raadsplek – gekozen door de fractie ook die van Van der Meer – innemen. De volgende op de kieslijst, steunraadslid Jolanda Suijker, moet dat dan nog maar even blijven.

Pure nonsens
In dit dualistische systeem politiek is het overigens pure nonsens te denken dat het ruilen van de wethoudersstoel naar die van een fractievoorzitter een stap terug is. De gemeenteraad is immers de baas en de macht wordt vaak verpersoonlijkt door sterke fractievoorzitters.
Gardiens vacature als wethouder opvullen is simpel; voor haar kan iemand ‘van buiten’ worden gevraagd. Zelfs een niet-Westlander. Gezien de warme relatie tussen LPF Westland en Forum voor Democratie moet toch wel iemand met kaliber te vinden zijn.

Maar ja, een groter probleem zal zijn om ego’s (m/v) te overtuigen dat het partijbelang soms zwaarder moet wegen dan het persoonlijke. Zelfs bij de nazaten van Pim.

Rien van den Anker