(Westland, 26 oktober 2022). Morgen zou er weer een wekelijks persgesprek zijn met één of meer wethouders en journalisten. Zou, want dat gaat vanwege het reces niet door. Logisch, ook bestuurders hebben recht op (herfst)vakantie.
Al kun je je voorstellen dat er, nu er vijf wethouders zijn, minstens één voor de lopende (nieuws)zaken beschikbaar blijft. Misschien een rare vergelijking, maar de bakker en de slager blijven ook open. En daarbij, je toch mag hopen dat in noodgevallen toch niet alle bestuurders weg zijn.
Wantrouwen
Dat persgesprek was een initiatief van het vorige bestuurscollege dat een toelichting wilde geven op zijn wekelijkse besluitenlijst. Het werd in eerste instantie door het journaille met wantrouwen bekeken. Immers, de gedachte was dat het college van b & w iedere keer mooie, vooral succesvolle verhalen zou aandragen. Waarna de journalisten die – goudgerand – aan hun lezers, luisteraars en kijkers zouden aanreiken. Dat de pers dus zou worden gebruikt als propagandamiddel.
Ook de oppositie, toen nog Westland verstandig en GBW, was knorrig. Want die vreesde publicitair aan het eind van elk verhaal in korte alinea’s met wederhoor te worden weggestopt. Als hen überhaupt nog om een reactie werd gevraagd.
Het liep tot verbazing van iedereen anders. Menig persgesprek leidde tot interessante, soms kritische discussies en tot boeiende artikelen. Die, dat was eigenlijk niet de bedoeling, soms begonnen met de reactie van de oppositie en aansluitend pas met de aangekondigde plannen van het college.
Maar al met al was iedereen wel content over dit communicatie-instituut. Ook wethouders lieten soms de kans niet voorbij gaan om eens rechtstreeks kritiek te uiten over publicaties van aanwezige journalisten.
Rotsvast overeind
Met de komst van het nieuwe college dat bij de introductie met veel aplomb transparantie en openheid aankondigde, leek veel te gaan veranderen maar het persgesprek zou rotsvast overeind blijven. De drie nieuwe wethouders bij wie enige plankenkoorts werd gevreesd, waren snel om. Er waren er zelfs die opmerkten dat de gesprekken hun 100 procent meevielen Ze zeiden nog net niet dat ze niet hadden verwacht dat journalisten gewone, soms weldenkende mensen zijn.
De beslissing om wel eens geen persgesprek te houden ligt eenzijdig bij het bestuurscollege. Tijdens de rondvraag van zijn dinsdagvergadering wordt overlegd of er wat verteld moet worden. Daar zit ook een communicatieve bestuursadviseur bij die adviezen geeft. Dan wordt qua onderwerpen een keuze gemaakt.
De wethouder met het (in hun ogen) grootste nieuws mag dan publicitair de show proberen te stelen. In de praktijk betekent dat soms dat een wethouden toelichting geeft op onderwerpen van een andere, niet aanwezige collega.
Tanend
Toch lijkt, opmerkelijk, het persgesprek enigszins tanend, op sterven na dood is een beetje teveel gezegd. Maar de afgelopen weken wordt het met grote regelmaat afgezegd. Wordt er desgevraagd gezegd dat er weinig nieuws op de agenda van die collegevergadering stond. En vaak is dat ook zo als je later die besluitenlijst leest.
Maar zeker niet altijd, want vorige week waren er wel begrotingsbesluiten genomen waar menig journalist best aanvullende vragen over had willen stellen. Zo ook over het weigeren van de totaal nieuwe Ondernemende School.
De afzegfrequentie is de laatste tijd wel erg hoog. In eerste instantie was er de cynische gedachte dat ze niets willen vertellen, dingen welbewust achter houden maar inmiddels lijken de werkwoorden ‘kunnen’ of ‘hebben te’ beter van toepassing. Er is gewoon niks.
Bij kregelige journalisten ontstaan dan des te meer vragen. Want doen jullie die dinsdag zoal? Zijn er geen plannen? Is er wel een visie? Alleen al daarover zou je een boeiend persgesprek kunnen houden. Gewoon wekelijks.
Rien van den Anker
Als de aangesproken wethouders ergens op vakantie deze column lezen komen ze niet meer terug. Of wel en hebben ze als Rutte mogelijk al een Tefallaag op hun rug aangebracht.
Door de mand gevallen!
Zijn deze wethouders nu nietszeggend of niets zeggend?
De heren zullen wel roepen dat het in deze crisistijden echt druk is en dat het allemaal niet meevalt met een oorlog, hoge energiekosten en inflatie. Maar vertel dan bijvoorbeeld tijdens zo’n persgesprek wat je er denkt aan te gaan doen. Nu lijkt het alsof ze in een hoekje zitten te grienen.
De vragen stellen is ook beantwoorden. De grootste huidige coalitiepartij heeft niets met visies en plannen. Wat in de steigers stond bij aanvang van dit college is afgebroken. En als je verder geen plannen maakt dan is er niks. Een visieloos College dat doet aan korte termijn politiek en cliëntelisme!