Koketje

25 okt

(Westland, 25 oktober 2017). Ze weet het niet maar ik hou wel van haar. Met bewondering kan ik haar op afstand aanschouwen, genieten van dat genadeloze enthousiasme. Na een dagje regen en een grijze wolkenhemel is zij altijd een zonnestraaltje. Ze lijkt me ook iemand die met een lekke fietsband fluitend naar huis loopt.
Zelfs die zo verdrietig mislukte poging om in de Tweede Kamer – Ik heb echt gehuild! – te komen, weet zij om te draaien in leergierige opgetogenheid. Dat ze zoveel heeft meegemaakt, zoveel heeft geleerd en zoveel belangrijke, groot denkende mensen heeft ontmoet. In het echt.

Tintje gegriefd
Volgens mij mag ze mij ook wel, al vind ze me een oude zeur. Bijna liefdevol streng kan ze zeggen dat ik de wereld eens positiever moet bekijken. Dan is ze zo’n echte juf. Maar wel de liefste die ik ooit heb meegemaakt.
Ik heb haar, geloof ik, maar één keer een beetje beledigd. Ik had haar toen koket genoemd. Omdat ze zo parmantig plaatsvervangend gemeenteraadsvoorzitter kan spelen. Ja, toen voelde ze zich een tintje gegriefd, terwijl ik het zo goed meende. Heel stiekem noem ik haar wel eens platonisch kozend Koketje.

Affiche
Voor de raadsverkiezingen in 2014 was ik maar wat trots dat zij op groot afficheformaat overal zichtbaar was. En ik kan nu wel opbiechten dat ik in die tijd ‘s nachts zo’n affiche heb gestolen. Dat heeft nog wekenlang robuust in mijn werkkamer gehangen.
Wat was ik blij na die succesvolle verkiezingsuitslag waarin ze als een Dafne Schippers het glazen plafond wegschopte en voor haar partij een onverwachte overwinning behaalde.

Maar wat was ik verdrietig dat ze toen totaal onverwachts haar podiumplaats verliet en naar de stilte van de coulissen ging. Niet die verdiende ereplek opeiste, zich liet wegdrukken door politiek opgeblazen lijstgenoten. Met als argument dat ze beter in een andere rol kon functioneren, ook met haar werk op school.
Flauwekul, ik noemde het kiezersbedrog, wetend dat ik haar daarmee pijn deed. Als lijsttrekker had zij Westlandse mannen, en vooral vrouwen, uitgedaagd. Ik gá het doen, schreeuwden die affiches. Al die kiezers wilden haar op het schild, op het pluche. Als wethouder, in ieder geval als fractieleider. Alleen zij niet. Ook ik voelde me beminnelijk bedrogen.

Lijsttrekker
Gelukkig is er hoop, ik had eigenlijk niet anders verwacht. Vorige week bleek dat ze haar partij weer gaat leiden. Voor de raadsverkiezingen van volgend voorjaar heeft het bestuur haar voorgedragen als lijsttrekker. Maandag besluiten de leden. In haar club veelal gewillig en unaniem. Want zelfs het meest conservatieve partijlid erkent inmiddels haar talent voor het aantrekken van weifelende en twijfelende stemmers.
Die oude affiche, die ik na haar bedrog in de kelder had verstopt, heb ik weer opgespoord. En de kreukels weggestreken. Kan zo weer voor een raam. Wat mij betreft mag de campagne beginnen.

Niet veel veranderd
En er kan niks meer misgaan. Ook niet ‘na de verkiezingen’. De combinatie van onderwijsbaan en fractievoorzitterschap vond ze toen geen logische. En in de krant staat nu: ‘I
k heb nog steeds dezelfde baan en fractievoorzitter is nog steeds dezelfde taak. Daarin is niet veel veranderd.’
Vooral om dat laatste ben ik zo blij, want niemand kan haar later verwijten dat ze eerst lijsttrekker werd en daarna geen politieke bobo, wethouder of wat dan ook. Maar gewoon weer hardwerkende moeder, juf, en superenthousiast raadslid.

Ik hoop wel dat ze plaatsvervangend raadsvoorzitter blijft. Zodat ze weer op die bijzondere manier naar voren schrijdt, haar gehamerde zetel inneemt. Glimlachend koket. Dan hou ik het meest van d’r.

Rien van den Anker

7 gedachten over “Koketje

  1. Is het niet een beetje laf om geen naam te noemen van de Westlandse politicus? Alles klopt wat er over haar wordt geschreven en iedereen weet dus dat het over Zwinkels van het CDA gaat. Of doet de schrijver dat juist opzettelijk? Ik heb wel gelachen.

  2. Karin is een goed mens en ze had kunnen voorzien dat haar terugtrekken in 2014 nu als een boemerang terugkomt. Wie goed leest, merkt ook dat er een opening is. Alles wordt helemaal anders als ze een wethouderschap krijgt aangeboden. Dat betaalt en dan stopt ze gewoon als onderwijzeres.

  3. Wat een koketje kan veroorzaken. Deze dame komt over als iemand die weet wat ze wil, die gaat voor wat echt en eerlijk is en iemand die door scha en schande heen bij zichzelf weet te blijven. Petje af, een voorbeeld voor iedereen

  4. Karin valt niets te verwijten. Het CDA-bestuur moet duidelijkheid verschaffen wie ‘in’ is voor welke functie. Duidelijkheid voor alles!!! Geldt ook voor lijstduwers. Overigens, leuke column.

Laat een reactie achter bij Gerrit De Bruijn Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>