Het Verdriet van Westland

(Westland, 16 maart 2016). Maandag was het weer raak in de (extra) gemeenteraad van Westland. Tussen twee oneerbiedige ambtsgebeden een avond vol farizeeërs, jezuïeten en judassen. Met vrijwel uitsluitend slecht spelende acteurs, hoofdrolspelers die hun eigen tekst bedenken, een regisseur die de regie niet neemt. Met een verliezer die geen handen meer gaat schudden en opmerkelijk eensgezinde winnaars die uiteindelijk ook verliezers zijn.
Weer ouderwets spectaculair dus. Een theaterstuk dat, met dank aan Hugo Claus, maar één naam verdient: Het Verdriet van Westland. Met woorden als valse verdachtmakingen, insinuaties, schijnheilig en schaamteloos. En een apotheose waarbij één de mond wordt gesnoerd omdat alle anderen zijn (politieke) rol niet accepteren. Kortom, een schouwspel over de teloorgang van de lokale democratie.

De leugen regeert
In zekere zin is het de leugen die nu in de Westlandse politiek regeert: Oppositieleider Peter Duijsens (Westland Verstandig) verwijt wethouder Mohamed El Mokaddem (Progressief Westland) niet de waarheid te hebben gesproken. De laatste wil excuses, wordt ondersteund door een raadsmeerderheid, Duijsens weigert.
Bijna alle raadsleden ruiken bloed, willen een extra raadvergadering. LPF en Westland Verstandig boycotten de bijeenkomst. De agenda kent maar één voorstel: Duijsens mag geen voorzitter blijven van de Commissie Maatschappelijke Omgeving, een sub-onderdeel van de plenaire gemeenteraad.

Niet dat hij dat slecht doet, integendeel, slechts zijn andere rol als politiek oppositieleider krijgt kritiek. Na vele uitlatingen heeft hij het vertrouwen verloren, ook al omdat hij alles weet te vertalen in tegenstellingen, klinkt het. Zelfs SGP/CU-fractievoorzitter Leen Snijder, toch niet de meest onchristelijke, heeft het geheel gehad met Duijsens.
Unaniem wordt hij uit de commissievoorzitterstoel gezet. In een aansluitende MO-vergadering laat Duijsens weten dit schaamteloos te vinden en voortaan andere raadsleden niet meer de handen te schudden. Niet de meest hoogstaande reactie.

Angstaanjagend bedenkelijk
Het slagveld overziend ziet de toekomst er weinig hoopvol uit. De verhoudingen zijn, deels ook persoonlijk, nu oprecht verziekt. Tussen enkelen komt het nooit meer goed, dat staat wel vast. Maar verbaal rollebollende politici mogen dan lachwekkend en gênant zijn, wat er de afgelopen week is gebeurd is principieel veel erger.
Eigenlijk is de bijl aan de wortel van de lokale democratie gelegd. Een politicus wordt als technisch voorzitter ontslagen vanwege zijn stijl en manier van optreden; waar de zittende macht niet tegen op kan. Is de volgende stap het verkorten van spreektijd, of zelfs het ontnemen van het woord? Democratisch, ook angstaanjagend bedenkelijk.
Dáár had raadsvoorzitter en burgemeester Sjaak van der Tak op moeten wijzen. Die was nu – bijna verdacht – stil, liet een unieke kans om boven de partijen te staan voorbij gaan.

Daardoor waren maandag zelfs de winnaars verliezers. En was de enige winnaar hooguit wethouder El Mokaddem. Deze jonge, linkse en behendige politicus slaagde er in om ‘straatvechter’ Remmert Keizer van coalitiepartij Gemeentebelang Westland voor hem in de bres te laten springen. Hem het vuile werk te laten doen.
Zodat uiteindelijk hun beider ‘vriend’ Duijsens uit de MO-voorzittersstoel kon worden gewipt. Machiavelli zou het hem niet hebben verbeterd.

Rien van den Anker