Een nieuwe Peter Duijsens

20 jul

(Westland, 20 juli 2022). Het kloppend hart van de Westlandse democratie wordt nu kunstmatig in leven gehouden. Het nadeel van twee glazen gemeentehuizen is dat je die bijna ademloze stilte al op afstand kunt zien. Gespiegelde leegte, het is zomerreces.

Het politieke hoofd is ook maar wisselend aanwezig, bestuurdersbureaus zijn dagen deels leeg. Werkende bobo’s rouleren met vakantievierende collega’s, soms is nogal veel ervaring tegelijk ‘en route’. Dan zijn er ‘groentjes’ aan de macht die net wethouder zijn en ternauwernood het woord calamiteit kunnen spellen. Gelukkig zijn er genoeg wolgeverfde ambtenaren, al weet je dat in Westland maar nooit. En misschien gebeurt er wel helemaal niks. Kan ook.

Komkommerstilte
Die komkommerstilte lijkt in partijpolitieke kringen dit jaar zelfs stiller dan anders. Bij de nieuwe coalitiepartijen Westland verstandig, GemeenteBelang Westland en de Westlandse VVD komt dat mogelijk omdat die nog steeds sleutelen aan het coalitiewerkprogramma en een nieuwe begroting die in het najaar het licht zullen zien.

De drie partijen hebben collectief bij de verkiezingen zoveel veranderingen beloofd dat het nog een hele kunst is om dat alles met de realiteit van vandaag te combineren. Een realiteit die sinds de verkiezingen half maart sterk is veranderd. Vooral door de Oekraïense oorlog, de giga-energieprijsstijgingen, de groeiende inflatie en economische sombere toekomstvoorspellingen. Daarnaast is er ook nog de landelijke druk om lokaal steeds meer vluchtelingen en statushouders tijdelijk of definitief te moeten opvangen.
En niet te vergeten, de zeurderige kiezers die daar allemaal geen boodschap aan hebben. Er zijn er die kortlonterig verwachten, nee eisen, dat de nieuwe coalitiepartijen de voor hen belangrijke veranderingen snel realiseren. En wel verstappiaans.

Geschrokken
Maar de stilte rond de grote leiders Peter Duijsens en Remmert Keizer is toch wel een beetje opmerkelijk. Je zou bijna denken dat ze, nog maar net aan de macht ruikend, geschrokken zijn van de taak die ze zichzelf tijdens de verkiezingscampagne hebben opgelegd.
Ook aan de oppositiekant van de politieke arena is het vooral doodstil. Mogelijk likken daar de verliezers, vooral CDA en LPF Westland, nog steeds machteloos hun wonden. Bij de laatste partij is ogenschijnlijk het speeltje van fractievoorzitter Dave van Koppen – het verbieden van harde botenmuziek in Westlandse wateren – het allerbelangrijkste geworden. Maar er zijn ook insiders die daar een interne machtsstrijd waarnemen, waarbij het lijkt dat partijmastodont John Witkamp wel de macht wil hebben maar niet de leider wil zijn. Als dat zo is hou je je als partij liever even gedeisd.

De lieve vrede
Bij de christen-democraten rommelt het eveneens stil in de, na de verkiezingen fors uitgedunde, fractie. Je hoeft geen deskundige te zijn om te concluderen dat je met dat groepje alleen de strijd niet gaat winnen.
Fractieleider Jenny Vermeer is nog steeds de charmante moeder die ten koste van alles de lieve vrede wil bewaren, want ‘het gaat alleen maar om een beter Westland’. Maar ze heeft hoe dan ook te maken met onder anderen de jeugdige, overmoedige en vooral ongeduldige Kevin Klinkspoor, de nog immer soms vrolijk zure Cor van der Mark en de, dat maar steeds ontkennende, ambitieuze Jaco Eeltink. Die afgelopen week, als ware hij de nieuwe Peter Duijsens, in de aanval ging tegen het in zijn ogen kostbare terugdraaien van het plastic afvalzakkensysteem van het nieuwe college.

Ondertussen blijft het politieke schouwspel licht comateus, waarbij je mag hopen dat enkele vakantieweken rust, reinheid en regelmaat het Westlandse politieke leven weer enigszins bruisend gaan maken. En dat er tussentijds niks geks gebeurt.

Rien van den Anker

 

5 gedachten over “Een nieuwe Peter Duijsens

  1. Perfect wordt beschreven hoe kwetsbaar het openbaar bestuur in de vakantietijd is. Niet dat het direct fout zal gaan bij een calamiteit maar je mag ook aannemen dat in de naburige gemeente eenzelfde soort bestuurlijke vakantiesituatie aanwezig is.

  2. Ik denk dat de groentjes onder de wethouders nu al de zenuwen voelen voor het moment dat ze de burgemeester moeten vervangen.

  3. Het is goed dat de voormalige schreeuwlelijkerds in de oppositie nu ontdekken hoe moeilijk de realiteit van besturen is. Dat zal ze leren!

  4. De persoonlijke beschrijvingen en motivaties van de lokale politici maken voor mij de Westlandse politiek toch nog enigszins vermakelijk. Arme Jenny Vermeer, met die drie macho’s om haar heen.

Laat een reactie achter bij Ellen Huisman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>