(Westland, 6 september 2017). Ik hou wel van beschaafd ogende mensen die onverwacht uit hun rol vallen. Die ineens schreeuwend ‘Dàt pikken we niet’ gaan roepen, terwijl in hun gewone vocabulaire ‘Sorry, maar dat is niet vanzelfsprekend’ al heel brutaal klinkt.
Het is echt genieten als zo’n, veelal aangeleerd bekakte, door de mandvaller zich van de beschaving losmaakt en schreeuwend gaat schermen met termen als ‘verdwijnende privacy’ en ‘sterke huiswaardevermindering’. Dan weet je het eigenlijk al, een onwetende liberaal, een afvallige socialist of ex-rooms. Mogelijk zelfs alle drie.
Dan zit je ongevraagd ineens in de wereld van de Rijdende Rechter. Soms leuk om te kijken, maar verder om je rot te schamen als je er in meespeelt.
Van ons allen
Neem nu de Zanddijk in ‘s-Gravenzande, beheerd door het Hoogheemraadschap Delfland, eigendom dus van ons allen. Die slapersdijk zou worden afgegraven omdat zand nodig is voor de verhoging van een nog aan te leggen natuurbegraafplaats in Hoek van Holland.
De komst daarvan is onzeker, want de protesten zijn krachtig. Laatst zei iemand tegen te zijn omdat een familielid met kanker daar dan zou worden begraven, terwijl die onder de chemo zat. En dat kwam dan allemaal in het grondwater. Heerlijk, heerlijk, zulke met domheid gepolijste argumenten.
In ‘s-Gravenzande zijn er nu ook boze lieden; die hebben via-via gehoord van het afgraven van ‘hun’ Zanddijk. Dus galmt het daar dat ze dat niet pikken. Mét argumenten: ‘Het is onze verlengde achtertuin. Als die dijk verdwijnt zijn we onze privacy kwijt’. En daarna komt de aap uit de mouw. ‘En daalt de waarde van het huis met tientallen procenten.’
Protestanten
Van intelligente protesteerders – hoe aardig dat ze die in Vlaanderen gewoon protestanten noemen – zou je eerder verwachten dat ze klimaatverandering, broeikaseffect en verhoging van de zeespiegel als anti-afgravingsargumenten gebruiken. Debattechnisch geeft dat toch meer intellectueel gezag. Waarmee je het bestaansrecht van slapersdijken achter je huis ook beter kunt onderbouwen.
Begin daarna met een pleidooi tot behoud van groen in een kaal Westland of neem het desnoods à la Jesse op voor de schapen die toch hun graasdijkje moeten behouden. Maar nee, de verminderde waarde van hun stulpje, die telt!
Het Hoogheemraadschap zegt de verhalen over verkopen te kennen, maar het zijn volgens Delfland geruchten. Alleen staat de Zanddijk op de nominatie om afgewaardeerd te worden als dijk. ‘Maar daar is geen haast bij, meestal blijft zo’n dijk dan gewoon liggen.’ Afwaardering? Waardevermindering?
Vrijwel zeker is het allemaal een Trumpiaanse hoax. Da’s Engels voor poets, truc en broodjeaapverhaal. In ieder geval zo nep dat geen enkele Westlandse politieke partij er raadsvragen in zag. Zelfs Westland Verstandig niet. En dat zegt genoeg.
Rien van den Anker
Oh, ja, nog even dit, mogelijk wordt die Zanddijk toch afgegraven. Komen er containerwoningen voor vluchtelingen en aso-gezinnen. En een drukke rondweg om strandverkeer af te voeren. Halverwege zo’n natuurbegraafplaats. Aan de Lijkdijk. Echt waar!
Te veel mensen op één hoop en de waanzin stijgt ten top door onnadenkend, impulsief gedrag.
Bovendien steekt de één de ander ook nog eens aan als onderzoek en overdenken ontbreekt.
Mensen lijken dan op apen of lijken apen soms op mensen.
Ik heb het verhaal vorige week in het AD gelezen. Eerst dacht ik dat de krant ook aan nepnieuws deed, maar de reacties waren dat zeker niet. Al kun je je afvragen waarom een krant dat soort nieuws zo groot plaatst. Ik begrijp die bewoners wel, maar ze leven niet op een eilandje. Elders in het land zijn nog genoeg rustige woonplekjes. Ga daar dan heen. En dan al gelijk zo’n grote mond opzetten, dat begrijp ik niet.
Ook ik verbaas me soms hoe keurige nette mensen ineens hun ware aard tonen als het allemaal niet naar hun zin gaat. In restaurants hoor je dan ook hoe iemand in een net pak uithaalt naar het bedienend personeel. Als die mensen achter de Zanddijk iets horen, ga je dat eerst uitzoeken en ga je bij de instanties vragen stellen. Pas dan is er het moment om actie te voeren. En ook dat kan gewoon netjes, zonder geschreeuw.
We zullen er aan moeten wennen dat we in één mensenleven meer dan verdubbeld zijn in aantal en dat vergt ruimteoffers. Maar: het is net als met (te) veel ratten in één kooi. We zullen eerst proberen om elkaar op te ..eten met de gedachte ‘Dan creëren we ruimte voor ons zelf’. Mispoes, we zijn – op termijn – allemaal voor de ruimte etende poes.