(Westland, 19 april 2025, nummer 492). Politiek was het een goede week de afgelopen dagen. Om in een paassfeer door te gaan, er werden wel twee belangrijke eieren gelegd. Niet alleen omdat het college een voorkeur voor een nieuw theater De Naald bekend maakte, maar zeker ook omdat de uitbreiding van het bedrijventerrein ABC Westland in Poeldijk brede goedkeuring kreeg.
Maar journalistiek was het meer een soort lijdensweg, want de meeste media, ik erken: mea culpa, zaten gewoon fout. Niks opgepookt spannend gedoe, hooguit bitter teleurstellend voor bezwaar makende omwonenden.
Sleutelrol voor CDA
In de aanloop naar de raadsvergadering was het journaille het over één ding eens: de sleutelrol lag bij het CDA. De stemverhouding was immers zodanig dat zijn keuze voor of tegen cruciaal was voor het toekomstige besluit over het ABC-terrein.
De christendemocraten hielden (politiek welbewust?) lang de kaarten tegen de borst en voerden de spanning op. Voor hen was het een soort kruistocht met constant wikken en wegen. Een rol waarmee de vroeger ‘eeuwige’ bestuurderspartij oppositioneel wel behoorlijke moeite had.
Deus ex machina
Maar zij werden gered door een deus ex machine – letterlijk ‘een god uit een machine’ –, nu in de vorm van het voor velen onverwachte stemgedrag van GroenLinks, PvdA en Christenunie-SGP. Die ‘ineens’ voorstander waren, terwijl die in de wandelgangen door ‘deskundigen’ bij de tegenstanders waren ingedeeld. Waardoor de CDA-stemmen, zelfs als die tegen waren geweest, niet meer doorslaggevend bleken voor de einduitslag.
De uitbreiding van het ABC-terrein werd uiteindelijk met een forse meerderheid aangenomen, zo meldden gisteren de media op Goede Vrijdag. En is het vandaag voor nogal wat journalisten een verplichte Stille Zaterdag. Om maar eens goed te bedenken dat zelfs de Westlandse politiek nog gekker in elkaar zit dan zij al dachten.
Twee rode vakjes
We gaan volgend jaar anders dan anders stemmen. We mogen wel zelf kiezen op welke partij en politicus maar die twee keuzes moeten we gescheiden aangeven. Twee keer het rode potlood dus gebruiken. Dat betekent dat we een vakje bij een partij rood mogen maken maar daarnaast ook bij een kandidaat van die partij.
Dit experiment waar het gemeentebestuur achter staat betekent dat kiezen dus iets moeilijker wordt. De partij kiezen is gemakkelijk maar op het stembiljet staat namelijk onderaan een lijst met nummers. En die corresponderen weer met de lijst met nummers én namen die apart in het stemhokje aanwezig is. Waarna de kiezer, als die weet of ze Jan of Piet willen kiezen, dan hun nummer op de eerste lijst ook rood moeten maken.
‘Tafellaken’ verdwenen
Dat nieuwe stemmen zal in het hokje iets meer tijd vragen en ongetwijfeld de volgende kiezer achter je al sissen: Opschieten! Niet uitgesloten moet worden dat er in het stemlokaal ook ‘kiezershulpen’ gaan verschijnen. Maar die mogen volgens de wet weer niet samen met de hulpbehoevende kiezer in het stemhokje gaan staan. Wie het allemaal te moeilijk vindt maakt gewoon geen tweede vakje rood en geeft dan daarmee aan dat de partijlijsttrekker zijn stem krijgt.
Het experiment heeft wel een groot voordeel: het oude, immense stembiljet met de grootte van een ‘tafellaken’ dat je in het hokje niet eens kon openvouwen, is daarmee van de baan.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.
De vraag is of het CDA tevoren al op de hoogte was van de keuze van PvdA en GroenLinks. Een andere vraag is waarom het CDA deze zaak niet tot een vrije keuze heeft verklaard zodat elk raadslid zelf kon kiezen of het ja of nee zou worden.
Aardig dat een journalist soms inziet gewoon mens te zijn. En erkent dat hij fout zat.
Het was niet zo gek dat het op een bepaald moment leek dat het CDA een sleutelrol zou vervullen. Bijna niemand wist wat GroenLinks en PvdA zouden stemmen. Ik begrijp dat ze het ook niet zelf eerder aan de pers hebben meegedeeld.
We mogen niet uitsluiten dat het CDA volgend jaar bij de verkiezingen wel zal ontdekken hoe hun keuze voor het ABC-terrein electoraal zal uitpakken. Zeker omdat ze nu toch wel een tuinbouwpartij zijn gebleven.
Zoals de columnist al schreef, het CDA is nog steeds op zoek naar een professionele rol in de oppositie. In de huidige politieke situatie hopen ze natuurlijk volgend jaar weer te gaan besturen.
Het is interessant dat nu sommige journalisten aan zelfreflectie doen. En het ook nog opschrijven.